Ma „at (Polski)

Ma” at (wymawiane may-et) to starożytna egipska bogini prawdy, sprawiedliwości, harmonii i równowagi (pojęcie znane jako ma „at w języku egipskim), która pojawia się po raz pierwszy w okresie znanym jako Stare Królestwo (ok. 2613 – 2181 pne), ale niewątpliwie istniała wcześniej w jakiejś formie. Jest przedstawiana w formie antropomorficznej jako skrzydlata kobieta, często z profilu ze strusim piórem na głowie lub po prostu jako białe strusie pióro. Pióro Ma ”at było integralną częścią ceremonii Ważenia Serca Duszy w zaświatach, gdzie serce duszy zmarłej osoby było ważone na wadze sprawiedliwości przeciwko piórowi. Historyk Margaret Bunson pisze:

Odgrywała istotną rolę w rytuałach grobowych w Egipcie, podczas których ważyła serca zmarłych. Ta rola kostnicy ewoluowała przez dziesięciolecia w zasadę ma „at, pożądanej właściwej postawy, która pozostała etycznym i moralnym fundamentem narodu egipskiego. (152)

Imię & Znaczenie

Ma” mówi się, że był narodził się z boga słońca Ra (Atuma) na początku stworzenia dzięki mocy Heka, który był uosobieniem magii. Jej imię oznacza „to, co jest proste”, co oznacza porządek, sprawiedliwość i harmonię. Uważa się, że była obecna od początku czasu, kiedy z pierwotnych wód Nun, ben-ben (pierwszy kopiec suchego lądu) wzrósł z Atumem (lub Ra, bogiem słońca) stojącym na nim w obecności niewidzialny Heka. W chwili, gdy Ra przemówił świat do stworzenia, narodziła się Ma „at. Jej duch harmonii i równowagi przeniknął stworzenie i spowodował, że świat działał racjonalnie zgodnie z celem. Zasada ma” była operacyjną funkcją życia i że heka (magia) źródło mocy, które na to pozwoliło. Z tego powodu jest uważana bardziej za koncepcję niż boginię o określonej osobowości i historii, takiej jak Izyda czy Hathor. Duch Ma „at” jest duchem całego stworzenia i jeśli ktoś jest w harmonii z tym duchem, będzie żył dobrze i będzie miał dobry powód, by mieć nadzieję na wieczny pokój w życiu pozagrobowym; jeśli ktoś odmówiłby życia zgodnie z zasadami Ma ”at, wówczas ponosiłby konsekwencje, które by się ściągnęło na samego siebie. Margaret Bunson komentuje to, pisząc:

Ma „at był wzorem ludzkiego zachowania, zgodnie z wolą bogów, uniwersalnym porządkiem widocznym w niebiosach, kosmiczną równowagą na ziemi, zwierciadłem niebiańskiego piękna. Świadomość kosmicznego porządku była widoczna na początku Egiptu ; kapłani-astronomowie sporządzili mapę nieba i zauważyli, że Ziemia reaguje na orbity gwiazd i planet. Kapłani nauczali, że ludzkości nakazano odzwierciedlać boską harmonię, przyjmując ducha spokoju, rozsądnego zachowania, współpracy i uznania wieczne cechy egzystencji, o czym świadczy ziemia i niebo. Wszyscy Egipcjanie spodziewali się, że po śmierci staną się częścią kosmosu, dlatego odpowiedzialność za postępowanie zgodnie z jego prawami była rozsądna. Ścisłe trzymanie się ma „pozwoliło Egipcjanom czuć bezpieczni ze światem i boskim planem dla wszystkich twórców na. (152)

O jej znaczeniu świadczy jeden ze sposobów, za pomocą których Egipcjanie zapisali jej imię. Chociaż często rozpoznawano ją po symbolu pióra, oznaczono ją również cokołem. Cokół był powszechnie widziany pod tronami bóstw, ale nie był używany do przekazywania ich osobistych imion. Fakt, że Ma „at oznaczał cokół, sugeruje, według egiptolog Geraldine Pinch, że Ma” at był uważany za fundament, na którym zbudowano egipskie społeczeństwo (160). Jej znaczenie jest również pokazane w ikonografii przedstawiającej ją stale u boku Ra w jego niebiańskiej barce płynącej z nim po niebie w ciągu dnia i pomagającej mu obronić łódź przed wężem Apophisem nocą.

Starożytni Egipcjanie przywoływali jej imię także w opowieściach o dawno zapomnianej przeszłości na ziemi, kiedy wszystko było piękne i tam nie było niesprawiedliwości. Takie historie zwykle dotyczą czasów Ozyrysa i Izydy oraz ich sprawiedliwych i życzliwych rządów na ziemi, zanim Ozyrys został zamordowany przez Seta. Jednak w niektórych przypadkach to Mama rządzi Ziemią samodzielnie, jak zauważa Pinch:

Mity egipskie o złotym wieku obejmowały okres, kiedy Ma „at był władcą ziemi.Czasami mówiono, że wycofała się do niebios, ponieważ była zasmucona niegodziwym zachowaniem ludzkości. Nadal można było myśleć o Maie jako o życiu z osobą taką jak jej dobry anioł i towarzyszącej tej osobie w życiu pozagrobowym. Ostatecznie „przyłączenie się do Ma” w „stało się eufemizmem umierania. (160)

To właśnie w swojej roli żałobnej Ma „at jest najlepiej znana większości ludzi w dzisiejszych czasach. Jeden z najbardziej znanych obrazów starożytny Egipt to ceremonia znana jako Ważenie Serca Duszy, w której Mama i jej białe pióro prawdy były najważniejsze.

Ma w Białym Piórku Prawdy

Egipcjanie mocno wierzyli, że każdy jest odpowiedzialny za swoje życie i że życie powinno być prowadzone z myślą o innych ludziach i ziemi. W ten sam sposób, w jaki bogowie troszczyli się o ludzkość, tak ludzie powinni troszczyć się o siebie nawzajem i o ziemię, w którą zostali zaopatrzeni. Filozofia ta jest widoczna w każdym aspekcie egipskiej kultury, od sposobu, w jaki budowali swoje miasta, po równowagę i symetrię ich świątyń i pomników. Jeśli ktoś żył harmonijnie w woli bogów, to żył w harmonii z koncepcją ma „at i bogini, która ucieleśniała tę koncepcję. Można było oczywiście żyć tak, jak się chciało, i całkowicie ignorować zasadę” ma „w, ale w końcu ktoś stanie przed sądem, który czekał na wszystkich: sąd w Sali Prawdy (znanej również jako Sala Dwóch Prawd) w zaświatach. Wilkinson komentuje to:

Jej rola była różnorodna, ale obejmowała dwa główne aspekty. Z jednej strony Ma „reprezentuje uniwersalny porządek lub równowagę – w tym pojęcia takie jak prawda i słuszność – które zostały ustalone w momencie stworzenia. Ten aspekt jest podstawą jej relacji z Ra – ponieważ jest porządkiem narzuconym kosmos stworzony przez słonecznego demiurga i jako taki jest naczelną zasadą, która towarzyszyła bogu słońca przez cały czas … Jako naturalne następstwo jej tożsamości z właściwą równowagą i harmonią Ma „at także aktywnie reprezentował koncepcję sądu. W tekstach piramid bogini występuje w tej roli w podwójnej formie jako „dwie Ma” osądzające prawo zmarłego króla do tronów Geb, aw późniejszej literaturze grobowej jest w Sali Dwóch Prawd ( podwójna forma Ma „w), że następuje sąd nad zmarłym. Sami bogowie, działając jako sędziowie boskiego trybunału, nazywani są” radą Ma „w. (150)

Dla Egipcjan dusza składała się z dziewięciu oddzielnych części: Khat było ciałem fizycznym; podwójna forma Ka-u; Ba – ludzki aspekt ptaka, który mógł poruszać się między ziemią a niebiosami; Shuyet był jaźnią cienia; Ach nieśmiertelną, przemienioną jaźnią; Sahu i Sechem aspektem Ach; Ab był serce, źródło dobra i zła, Ren było tajemnym imieniem. Wszystkie dziewięć z tych aspektów było częścią ziemskiej egzystencji. Kiedy ktoś umarł, Akh (z Sahu i Sechem) pojawiło się przed bogiem Ozyrysem w Sali Prawdy i w obecności czterdziestu dwóch sędziów, aby mieć jednego „serce (Ab) ważyło się na szali na złotej wadze przeciwko białemu piórku prawdy Ma”.

Trzeba by było wyrecytować Negatywne Wyznanie (te działania, o których można by szczerze powiedzieć, że nigdy nie popełnione w życiu), a potem czyjeś serce było umieszczane na wadze. Jeśli serce było lżejsze niż pióro Ma, czekało, aż Ozyrys naradzi się z Czterdziestoma Dwoma Sędziami i bogiem mądrości, Thotem, i, jeśli uznano go za godnego, pozwolono mu przejść przez salę i kontynuować swoją egzystencję w raju; jeśli serce było cięższe od pióra, rzucano je na podłogę, gdzie zostało pożarte przez potwora Ammuta ( gobbler), a potem przestało istnieć. Nikt nie mógł uniknąć wyroku, a król kraju musiałby stanąć przed łuskami Ma „at i Ozyrysa, tak jak i najniższy niewolnik ręki polnej.

Jeśli ktoś przeszedł przez osąd i uniknął jakichkolwiek pułapek i pułapek zastawionych przez demony i siły chaosu, dotarł do Pola Trzciny, raj, w którym witali nas ci bliscy, którzy odeszli wcześniej i który był lustrzanym odbiciem życia na ziemi. Margaret Bunson opisuje to życie pozagrobowe:

Eternity sama w sobie nie była jakąś niejasną koncepcją. Egipcjanie, pragmatyczni i zdeterminowani, by wszystko wyjaśnić w konkretny sposób, wierzyli, że zamieszkają w raju, na terenach otoczonych jeziorami i ogrodami.Tam jedli „ciastka Ozyrysa” i pływali po Jeziorze Kwiatów. Odwieczne królestwa różniły się w zależności od epoki i wierzeń kultowych, ale wszystkie znajdowały się nad płynącą wodą i były obdarzone wiatrem, atrybutem uważanym za niezbędny dla wygody. Ogród A „Aru był jedną z takich oaz wiecznej błogości. Inną była Ma” ati, wieczna kraina, w której zmarły zakopał płomień ognia i berło z kryształu – rytuały, których znaczenie zostało utracone. Bogini Ma „at, uosobienie kosmicznego porządku, sprawiedliwości, dobroci i wiary, była obrońcą zmarłego w tym zaczarowanym królestwie, zwanym w niektórych epokach Hehtt. Tylko ludzie o czystym sercu, uabt, mogli zobaczyć Ma” w . (86-87)

Na niektórych obrazach bogini jest widziana na szczycie wagi w momencie sądu, a na innych jest obecna w pobliżu Ozyrysa ale ona jest zawsze obecna, nawet jeśli tylko w postaci jej pióra umieszczonego na wadze. W zaświatach uważano, że pomaga tym, którzy stali w obronie jej zasad i zgodnie z nimi prowadzili swoje życie.

Uwielbienie Bogini

Chociaż uważano ją za bardzo ważne bóstwo, „W nie było żadnych świątyń ani oficjalnego duchowieństwa (jak to miało miejsce w przypadku Heki). Została uhonorowana małą kapliczką założoną w świątyniach innych bogów. -1458 pne) została zbudowana na terenie świątyni boga Montu. Lud czcił boginię, żyjąc zgodnie z jej zasadami i przynosząc wszelkie dary, jakie chcieli ofiarować jej kapliczkom w świątyniach innych bogów. Wilkinson pisze:

Nawet tytuł „kapłana Ma” at ”jest często uważany za zaszczyt, który mógł zostać nadany tym, którzy służyli jako sędziowie lub wydali orzeczenia sądowe w jej imieniu i który najwyraźniej nosił małe złote wizerunki bogini jako znak ich władzy sądowniczej. (152)

Jedyny „oficjalny” kult Mamy „miał miejsce, gdy król Egiptu złożył jej ofiarę po wstąpieniu na tron i” przedstawił Ma „na” bogów, oferując jej mały obraz. Czyniąc to, król prosił ją o pomoc w utrzymaniu boskiej równowagi w jego rządach. Jeśli król nie mógł osiągnąć równowagi i promować harmonii, był to wyraźny znak, że nie nadaje się do rządzenia. Ma „at” – i kluczowa koncepcja, którą wcieliła – była kluczowa dla sukcesu króla.

Była ważną i wszechobecną postacią w egipskim panteonie, mimo że opowiadanych jest o niej bardzo niewiele historii i nie miała żadnej świątyni ani kultu. Mówiono, że bogowie żyją z życia Ma „at i, jak zauważa uczony Richard H. Wilkinson, większość wizerunków króla przedstawiających Ma” na innych bogach podczas swojej koronacji „jest zasadniczo identyczna z tymi, na których król przedstawia jedzenie, wino lub inne formy ofiary dla bogów „(152). Bogowie w rzeczywistości żyliby z Ma” w tym sensie, że wszyscy byli zobowiązani przez własne prawa do przestrzegania har pieniądze i zrównoważenie i zachęcanie do tych wartości w istotach ludzkich, na których im zależy.

Świątynie Ma „w” były świątyniami wszystkich innych bogów, ponieważ Ma „at była leżąca u podstaw kosmiczna zasada, dzięki której życie ludzi i bogów stało się możliwe. Czczono boginię Ma, żyjąc zgodnie z najwyższymi zasadami sprawiedliwości, porządku i harmonii, mając na uwadze swoich sąsiadów i ziemię, do której należało pielęgnować. Chociaż boginie, takie jak Hathor i Isis, były bardziej popularne, a nawet w końcu przyjęły wiele atrybutów Ma „at”, pozostała ona ważnym bóstwem w całej historii Egiptu i przez wieki definiowała wartości kulturowe tego kraju.