Przystąpienie do tronu
Pierwszą troską królowej matki było zabranie Ludwika do Reims na koronację. Wielu najpotężniejszych szlachciców powstrzymało się od udziału w ceremonii, ale Blanche nie była kobietą, którą można zrażać przeciwnościami losu. Kontynuując naukę syna, energicznie atakowała zbuntowanych baronów, zwłaszcza Hugona z Lusignan i Piotra z Dreux (Pierre Mauclerc), księcia Bretanii. Bez wsparcia króla Anglii Henryka III, koalicja baronialna upadła, a traktat z Vendôme dał Blanche krótką chwilę wytchnienia.
Wykorzystała to, aby położyć kres rewolcie albigensów. Wojska Louisa zostały wysłane do Langwedocji, gdzie zmusiły Raymonda VII, hrabiego Tuluzy, do przyznania się do porażki. 11 kwietnia 1229 r. Król narzucił Raymondowi traktat paryski, zgodnie z którym córka Raymonda miała poślubić brata króla Alfonsa, a po ich śmierci cała Langwedocja powróciła do królestwa królewskiego. Jako debiut polityczny był to wspaniały sukces. Kiedy studenci Uniwersytetu Paryskiego zbuntowali się z trywialnego powodu, Louis, za radą matki, zamknął uniwersytet i nakazał studentom i profesorom rozproszenie się, wzmacniając w ten sposób władzę królewską.
Gospodarstwa Plantagenet we Francji pozostały. Wspierany przez Piotra z Dreux Henryk III wylądował w Bretanii i podjął próbę wyprawy na zachód Francji. Ludwik IX, choć tylko 15, osobiście dowodził wojskami. Nakazał odbudowę zamku w Angers i zepchnął w kierunku Nantes, gdzie miał siedzibę Henry. Nie było nawet bitwy, bo po daremnej jeździe do Bordeaux Henry wycofał się. Rozejmy zostały odnowione, a Piotr z Dreux podporządkował się władzy Louisa.
Kiedy Blanche położyła stery rządowi w 1234 roku, w królestwie panował tymczasowy spokój. Ludwik IX mógł teraz pomyśleć o małżeństwie. Był wspaniałym rycerzem, którego uprzejmość i zaangażowanie uczyniły go popularnym. I był sprawiedliwym królem: chociaż egzekwował to, co mu się należało, nie chciał nikogo skrzywdzić, od najniższego chłopa do najbogatszego wasala. Często wymierzał sprawiedliwość osobiście, albo w wielkiej sali Palais de la Cité, którą później wyposażył we wspaniałą kaplicę, albo w swojej posiadłości Vincennes, gdzie gromadził poddanych u stóp dębu, co często wspominał jego biograf Jean de Joinville, seneszal Szampanii. Był też pobożnym królem, obrońcą kościoła i przyjacielem święconych. W 1228 roku założył znane opactwo Royaumont. Chociaż szanował papieża, stanowczo opierał się nierozsądnym żądaniom papieskim i chronił swoje duchowieństwo.
Blanche wybrała Margaret, córkę Raymonda Berengera IV, hrabiego Prowansji, na żonę Louisa. Ślub odbył się w Sens, 29 maja 1234 r., A Louis okazał się gorliwym i gorliwym mężem, co sprawiło, że Blanche była bardzo zazdrosna o swoją synową. Louis i Margaret mieli 11 dzieci.
Po pokonaniu Thibaut of Champagne, Louis IX musiał ponownie wyruszyć do Akwitanii. Tym razem buntownikiem był Hugh z Lusignan, który poślubił owdowiałą matkę Henryka III. Henryk ponownie zstąpił na kontynent, tym razem w Royan, z potężną siłą. Zjednoczona z nim większość szlachty na zachodzie Francji. Niemal bezkrwawe spotkanie na moście Taillebourg w 1242 roku zakończyło się klęską Anglików, a Henry wrócił do Londynu.