Istnieją różne typy samotników, w tym osoby, które po prostu wolą samotność i są zadowolone z bardzo ograniczonej interakcji społecznej. Drugi typ obejmuje jednostki, które są zmuszane do izolacji, ponieważ są lub czują się odrzucone przez społeczeństwo. Taka osoba zazwyczaj doświadcza samotności. Trzeci typ samotnika obejmuje osoby, które lubią być towarzyskie i mają wiele interakcji społecznych, ale mogą również spędzać dłuższe okresy w samotności bez odczuwania samotności. Osoby należące do tej trzeciej kategorii są często określane potocznie jako osoby, które „cieszą się własnym towarzystwem”.
Pierwszy typ samotnika często nie czuje się samotny, gdy jest sam, a przynajmniej nie w tym samym podobnie jak osoba społeczna, która znalazła się w przymusowej izolacji. Są to jednak bardzo szerokie uogólnienia i nierzadko zdarza się, że samotnicy doświadczają obu tych wymiarów w pewnym momencie. Bycie samotnikiem może czasami wskazywać na pewne choroby psychiczne, takie jak depresja lub schizofrenia.
Ponadto, na przykład osoba z autyzmem może mieć trudności z interakcjami społecznymi i preferować ograniczone hobby i rutyny, które zwiększają prawdopodobieństwo bycia samotnikiem. Bycie samotnikiem jest czasami kojarzone z osobami, które mają niezwykłe utrudnienia, takie jak niezdolność do identyfikowania i opisywania emocji. Cechy samotników są również czasami przypisywane zwierzętom innym niż ludzie, takim jak lampart, zwierzę, którego zachowanie jest zwykle definiowane jako samotnik.