Wczesna historiaEdytuj
W 1613 roku Kuwejt powstał we współczesnym Kuwejcie . W 1716 roku Bani Utubs osiedlili się w Kuwejcie. W momencie przybycia Utubów Kuwejt był zamieszkiwany przez kilku rybaków i funkcjonował głównie jako wioska rybacka. W XVIII wieku Kuwejt prosperował i szybko stał się głównym ośrodkiem handlowym tranzytu towarów między Indiami, Maskatem, Bagdadem i Arabią. W połowie XVIII wieku Kuwejt stał się już głównym szlakiem handlowym z Zatoki Perskiej do Aleppo.
Podczas oblężenia Basry przez Persów w latach 1775–1779 kupcy iraccy schronili się w Kuwejcie i odegrali częściowo ważną rolę w ekspansji szkutnictwa i działalności handlowej Kuwejtu. W rezultacie handel morski Kuwejtu rozkwitł. W latach 1775-1779 indyjskie szlaki handlowe z Bagdadem, Aleppo, Smyrną i Konstantynopolem zostały skierowane do Kuwejtu. Kompania Wschodnioindyjska została skierowana do Kuwejtu w 1792 r. Kompania Wschodnioindyjska zabezpieczyła szlaki morskie między Kuwejtem, Indiami i wschodnimi wybrzeżami Afryki. Po wycofaniu się perskich Magii z Basry w 1779 roku, Kuwejt nadal przyciągał handel z dala od Basry.
Kuwejt był centrum budowy łodzi w regionie Zatoki Perskiej. Pod koniec XVIII i XIX wieku statki okrętowe wykonane w Kuwejcie przewoziły większość handlu między portami Indii, Afryki Wschodniej i Morza Czerwonego. Statki kuwejckie były znane na całym Oceanie Indyjskim. Regionalne zawirowania geopolityczne przyczyniły się do rozwoju gospodarczego w Kuwejcie w drugiej połowie XVIII wieku. Kuwejt prosperował z powodu niestabilności Basry pod koniec XVIII w. Pod koniec XVIII w. Kuwejt częściowo funkcjonował jako przystań dla kupców Basry, uciekających przed prześladowaniami rządu osmańskiego. Według Palgrave, Kuwejt cieszy się opinią najlepszych żeglarzy w Zatoce Perskiej.
Za panowania Mubaraka Al-Sabaha Kuwejt został nazwany „Marsylią Zatoki”, ponieważ jego żywotność gospodarcza przyciągnęła dużą różnorodność ludzi. W pierwszych dziesięcioleciach XX wieku Kuwejt miał ugruntowaną elitę: bogate rodziny handlowe, które łączyło małżeństwo i wspólne interesy gospodarcze. Elitą były od dawna osiadłe, miejskie, sunnickie i szyickie rodziny, z których większość twierdzi, że pochodzi z pierwotnych 30 rodzin Bani Utubi. Najbogatsze rodziny były kupcami handlowymi, którzy swoje bogactwo zdobywali z handlu na odległość, przemysłu stoczniowego i perłnictwa. Byli kosmopolityczną elitą, dużo podróżowali do Indii, Afryki i Europy. Elita wykształciła swoich synów za granicą bardziej niż inne elity krajów Zatoki Perskiej. Zachodni goście zauważyli, że elita Kuwejtu korzystała z europejskich systemów biurowych, maszyn do pisania iz ciekawością śledziła europejską kulturę. Najbogatsze rodziny zajmowały się handlem. Szacowano, że rodziny kupieckie Al-Ghanim i Al-Hamad były warte miliony przed latami czterdziestymi XX wieku.
W 1937 roku Freya Stark pisała o stopniu biedy w Kuwejcie w tamtym czasie:
Bieda osiadła w Kuwejcie bardziej od czasu mojej ostatniej wizyty pięć lat temu, zarówno drogą morską, gdzie handel perłami wciąż spada, jak i lądem, gdzie blokada ustanowiona przez Arabia Saudyjska szkodzi teraz kupcom.
Niektóre znane rodziny kupieckie opuściły Kuwejt na początku lat trzydziestych z powodu powszechnych trudności gospodarczych. W czasie odkrycia ropy w 1937 roku większość mieszkańców Kuwejtu była zubożona.
Złota Era (1946–1982) Edytuj
W latach 1946–1982 Kuwejt doświadczył okres prosperity napędzanej ropą naftową i jej liberalną atmosferą. W powszechnym dyskursie lata 1946–1982 określane są jako „złota era”. W 1950 r. rozpoczęto duży program prac publicznych, który umożliwił Kuwejtowi korzystanie z nowoczesnego standardu Do 1952 roku kraj stał się największym eksporterem ropy w regionie Zatoki Perskiej. W następnym roku roczny dochód z ropy naftowej wzrósł do 169 milionów dolarów. Ten ogromny wzrost przyciągnął wielu zagranicznych pracowników, zwłaszcza z Palestyny, Egiptu i Indii, i pomógł sfinansować opracowanie nowego generalnego planu, który państwo zatwierdziło w 1952 roku. W czerwcu 1961 roku Kuwejt uzyskał niepodległość wraz z końcem brytyjskiego protektoratu i szejka. Abdullah Al-Salim Al-Sabah został emirem. Zgodnie z warunkami nowo opracowanej konstytucji, Kuwejt przeprowadził pierwsze wybory parlamentarne w 1963 r. Kuwejt był pierwszym krajem Zatoki Perskiej, który ustanowił konstytucję i parlament.
W latach 60. i 70. Kuwejt był najbardziej rozwinięty kraj w regionie. Kuwejt był pionierem na Bliskim Wschodzie, jeśli chodzi o dywersyfikację dochodów z eksportu ropy. Kuwait Investment Authority to pierwszy na świecie suwerenny fundusz majątkowy. Od lat 70. XX wieku Kuwejt uzyskał najwyższy wynik ze wszystkich krajów arabskich w rankingu Human Development Index. Kuwait University został założony w 1966 roku.Przemysł teatralny w Kuwejcie był dobrze znany w całym świecie arabskim.
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych prasa kuwejcka była opisywana jako jedna z najbardziej wolnych na świecie. Kuwejt był pionierem renesansu literackiego w regionie arabskim. W 1958 roku po raz pierwszy ukazał się magazyn Al Arabi, który stał się najpopularniejszym magazynem w świecie arabskim. Wielu pisarzy arabskich przeniosło się do Kuwejtu w poszukiwaniu wolności wypowiedzi, ponieważ Kuwejt miał większą swobodę wypowiedzi niż gdziekolwiek indziej w świecie arabskim. Kuwejt był rajem dla pisarzy i dziennikarzy ze wszystkich części Bliskiego Wschodu. Iracki poeta Ahmed Matar opuścił Irak w latach 70., by schronić się w bardziej liberalnym środowisku Kuwejtu.
Kuwejckie społeczeństwo przyjmowało liberalne i zachodnie postawy w latach 60. i 70. Większość kobiet z Kuwejtu nie nosiła hidżabu w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Na Uniwersytecie Kuwejckim minispódniczki były częstsze niż hidżab.
Lata 80. i późniejEdit
Na początku lat 80. Kuwejt przeżył poważny kryzys gospodarczy po giełdzie w Souk Al-Manakh krach i spadek cen ropy.
Podczas wojny irańsko-irackiej Kuwejt wspierał Irak. W latach 80. miało miejsce kilka ataków terrorystycznych w Kuwejcie, w tym zamachy bombowe w Kuwejcie w 1983 r., Porwanie kilku samolotów Kuwait Airways i próba zabójstwa Emira Jabera w 1985 r. Kuwejt był wiodącym regionalnym ośrodkiem naukowym i technologicznym w latach 60. i 70. We wczesnych latach osiemdziesiątych sektor badań naukowych znacznie ucierpiał w wyniku ataków terrorystycznych.
W latach osiemdziesiątych rząd Kuwejtu zdecydowanie opowiadał się za islamizmem. W tamtym czasie najpoważniejsze zagrożenie dla ciągłości Al Sabah pochodziło ze strony świeckich demokratów wychowanych w kraju. Świecka opozycja kuwejcka protestowała przeciwko zawieszeniu parlamentu w 1976 roku. Al Sabah przyciągali islamiści głoszący cnoty hierarchicznego porządku, w tym lojalność wobec monarchii kuwejckiej. W 1981 r. Rząd Kuwejtu przeczesywał okręgi wyborcze na korzyść islamistów. Islamiści byli głównymi sojusznikami rządu, dlatego islamiści byli w stanie skolonizować agencje państwowe, takie jak ministerstwa. W połowie lat 80. Kuwejt został opisany jako autokracja. W 1986 r. Emir Jaber zawiesił parlament.
Pożary ropy w Kuwejcie w 1990 r., które były wynikiem polityki spalonej ziemi irackiej armii wycofującej się z Kuwejtu.
Po zakończeniu wojny irańsko-irackiej Kuwejt odrzucił iracki wniosek o umorzenie długu w wysokości 65 mld USD. Rywalizacja gospodarcza między tymi dwoma krajami miała miejsce po tym, jak Kuwejt zwiększył produkcję ropy o 40 procent. Napięcia między tymi dwoma krajami wzrosły jeszcze bardziej w lipcu 1990 r., Po tym, jak Irak złożył skargę do OPEC, twierdząc, że Kuwejt kradnie jego ropę z pola w pobliżu granicy iracko-kuwejckiej przez ukośne wiercenie pola Rumaila.
W sierpniu 1990 r. Siły irackie najechały i zaanektowały Kuwejt. Po serii nieudanych negocjacji dyplomatycznych Stany Zjednoczone przewodził koalicji mającej na celu usunięcie sił irackich z Kuwejtu w czasie tak zwanej wojny w Zatoce Perskiej. 26 lutego 1991 r. Koalicji udało się wyprzeć siły irackie. Wycofując się, siły irackie prowadziły politykę spalonej ziemi, podpalając szyby naftowe. Podczas okupacji irackiej zginęło ponad 1000 kuwejckich cywilów. Ponadto podczas okupacji Iraku zaginęło ponad 600 Kuwejczyków, w masowych grobach w Iraku znaleziono około 375 szczątków.
W marcu 2003 roku Kuwejt stał się trampoliną do inwazji na Irak pod dowództwem Stanów Zjednoczonych. Po śmierci emira Jabera w styczniu 2006 r. Zastąpił go Saad Al-Sabah, ale dziewięć dni później został usunięty przez parlament Kuwejtu ze względu na jego schorowany stan zdrowia. Sabah Al-Sabah został zaprzysiężony jako Emir. W latach 2011–2012 tam były to protesty inspirowane arabską wiosną. Parlament został rozwiązany w grudniu 2011 r. z powodu protestów przeciwko parlamentowi. Premier ustąpił po protestach i zarzutach korupcji.