Smażony kurczak i gofry
Dokładne pochodzenie tego dania jest nieznane, chociaż istnieje kilka teorii na jego temat. Wafle weszły do kuchni amerykańskiej w XVII wieku wraz z europejskimi kolonistami. Popularność jedzenia odnotowała znaczny wzrost po 1789 roku, kiedy Thomas Jefferson kupił cztery gofrownice w Amsterdamie.
Na początku XIX wieku hotele i kurorty poza Filadelfią podawały gofry ze smażonymi sumami. W takich lokalach podawano również inne dania, takie jak smażony kurczak, który stopniowo stawał się ulubionym mięsem ze względu na ograniczoną sezonową dostępność sumów. Gofry podawane z kurczakiem i sosem były znane jako powszechne niedzielne danie wśród Holendrów z Pensylwanii w latach 60. XIX wieku. A 1901 Pamiętnik wspomina tawernę w East Liberty w Pensylwanii, znaną z „kolacji wiosennych kurczaków i gofrów”. Pod koniec XIX wieku danie to było symbolem Pennsylvania Dutch Country, po części powstałym dzięki skojarzeniom z turystyką.
Do lat czterdziestych XIX wieku pieczony kurczak i gofry były słynną specjalnością w Warriners Tavern w Springfield w stanie Massachusetts, należącej do „wujka” Jeremyego Warrinera i jego żony „cioci” Phoebe, dwóch znanych abolicjonistów. Ekspertami kucharskimi w Warriners Tavern były Afroamerykanki, uwolnione lub zbiegłe niewolnice, które uczyły się zawodu w kuchniach na plantacjach. Przed wojną secesyjną kurczaki i gofry były ekstrawaganckimi produktami śniadaniowymi w domach plantacyjnych na większości południa , przygotowane przez dobrze wyszkolonych afrykańsko-amerykańskich kucharzy.
W 1909 roku w reklamie griswolda z goframi obiecywano: „Możesz pójść na kolację z kurczakiem i goframi do domu, kiedy tylko masz na to ochotę, jeśli jesteś właścicielem amerykańskiego gofrownicy Griswolda.
Tradycyjna opowieść o pochodzeniu dania w soul food mówi, że ponieważ Afroamerykanie na Południu rzadko mieli okazję zjeść kurczaka i byli bardziej zaznajomieni z naleśnikami lub naleśnikami niż z goframi, uważali to danie za przysmak. Przez dziesięciolecia pozostawało to „danie na specjalne okazje w rodzinach Afroamerykanów”. Inni historycy jednak powołują się na niewielką ilość wczesnych dowodów potwierdzających istnienie tego dania. istnienie na południu; miejsce pochodzenia później, po powojennej migracji południowoafrykańskich Amerykanów na północ w erze rekonstrukcji. Połączenie kurczaka i gofrów nie pojawia się we wczesnych południowych książkach kucharskich, takich jak Southern Cookery Book pani Porter, opublikowana w 1871 r., Czy w What Mrs. Fisher Knows About Old Southern Cooking, opublikowanej w 1881 r. Przez byłą niewolnicę Abby Fisher. Książka kucharska Fishera jest powszechnie uważana za pierwszą książkę kucharską napisaną przez Afroamerykanina. Brak przepisu na połączenie kurczaka i gofrów w południowych książkach kucharskich z tamtej epoki może sugerować późniejsze pochodzenie dania. Kultura popularna mogła skojarzyć to danie z Południem do 1917 roku, kiedy Fanny Herself Edny Ferber wspomniała o restauracji w Chicago fałszywie reklamującej „Południową kolację z kurczakiem z goframi i prawdziwym syropem klonowym po 35 centów”.
Smażony kurczak i gofry przyjechały do Los Angeles do 1931 roku, kiedy podawano je w The Maryland, restauracji, która reklamowała to danie jako południową specjalność. Powieść Jamesa M. Caina z 1941 roku, Mildred Pierce, dotyczy kobiety, która odnosi sukcesy serwując „obiad z kurczakiem i goframi” w swojej restauracji Glendale.
W Nowym Jorku danie było serwowane w Afroamerykanie społeczność w Harlemie już w latach 30. XX wieku w takich miejscach jak Chicken Shack Tillie, klub jazzowy Dickie Wells, a zwłaszcza Wells Supper Club. W 1935 Bunny Berigan skomponował instrumentalny instrument jazzowy zatytułowany „Chicken and Waffles”.