Na kuchnię argentyńską w dużym stopniu wpływają jej europejskie korzenie i występują w niej różnice regionalne. Asado, dulce de leche, empanadas i yerba mate można znaleźć w całej Argentynie. W wielu częściach kraju przygotowuje się różne potrawy i przygotowuje się różne rodzaje żywności; w mniejszym stopniu obejmuje to żywność z czasów prekolumbijskich, jak na północnym zachodzie.
Region centralny i la PampaEdit
Typowa pizzeria z Buenos Aires.
Argentine Puchero
Przez długi czas obszary miejskie, takie jak Buenos Aires, Rosario i Córdoba, przyjmowały imigrantów z Europy, w tym przede wszystkim pochodzenia włoskiego i hiszpańskiego. Niemniej jednak nastąpił również napływ imigrantów z Niemiec, Szwajcarii i Bliskiego Wschodu przybywających do Argentyny. Wśród niezliczonych zmian, jakie przyniósł ten tygiel, było wzbogacenie sztuki kulinarnej. Dania takie jak makarony, pizza, pucheros (gulasze), croquetas (placki), sosy, embutidos (kiełbaski) oraz dania z kurczaka i mięsa poszerzyły ofertę codziennego menu. Ponadto przemysł piekarniczy, deserowy, cukierniczy i mleczarski osiągnął znaczny rozwój w tym regionie.
Wyżej wymienione potrawy nabrały charakterystycznego argentyńskiego niuansu. Dlatego na przykład argentyński makaron obejmuje szeroką gamę dań, od spaghetti, fusiles (fusilli), ñoquis (gnocchi), ravioli, cintas (wstążki makaronowe) i lasagne po argentyńskie sorrentinos, agnolotti (agnolotti) , canelones (cannelloni) i fetuchines (fettuccine).
Pizza – przygotowywana z bardzo cienkich, czasem grubych, wysoko rosnących ciast, z serem lub bez, gotowana w piekarniku lub a la piedra (na kamienny piec), a nadziewany licznymi składnikami – to danie, które można znaleźć niemal w każdym zakątku kraju. Buenos Aires, Rosario i Córdoba podają go również z fainą, czyli ciastem z mąki z ciecierzycy ułożonym na kawałku pizzy. Mówi się, że to, co sprawia, że pizza argentyńska jest wyjątkowa, to połączenie włoskiej i hiszpańskiej kultury. Na przełomie XIX i XX wieku imigranci z Neapolu i Genui otworzyli pierwsze pizzerie, choć później większość pizzerii byli właścicielami hiszpańskich mieszkańców.
Ciasto argentyńskie, w tym Rogel (ciasto złożone z warstw hojaldre pokrytych bezą), dulce de leche i regionalne odmiany Alfajores (między innymi z Mar del Plata, Córdoba, Tucumán).
Produkty chlebowe są konsumowane w całym kraju. Głęboko zakorzeniona tradycja wyrobu pieczywa, ciast i deserów wywodzi się z mieszania produktów wymienionych wyżej narodowości. Piekarnie sprzedają nie tylko szeroką gamę pieczywa, ciastek i ciast, ale także wypieki. To ostatnie przypomina rodzaj bułki, której głównym Składnikiem ciasta jest masło lub tłuszcz, które mogą być proste lub nadziewane między innymi dulce de leche, mlekiem, dżemem, crema pastelera lub galaretką z pigwy lub jabłka. Najpopularniejszym rodzajem ciasta jest ciasto z mediaslunas ( liczba pojedyncza: medialuna, dosłownie półksiężyc, to znaczy półksiężyc, na bazie francuskich rogalików. Co więcej, kanapki de miga to inny rodzaj pieczywa; są one wyrabiane tylko z cienkich warstw białego chleba (ogólnie określanego jako chleb bez skórki ) i nadziewane produktami spożywczymi, od szynki i sera po inne bardziej wyrafinowane kombinacje, takie jak surowa szynka, pomidory, oliwki, jajka na twardo, tuńczyk, sałata, czerwona papryka itp.
Desery i słodycze są zwykle nadziewane lub pokryte dulce de leche. Te ostatnie można spożywać samodzielnie lub na wierzchu ciast, alfajores, panqueques (naleśników) i ciastek lub jako polewa do polewy na flan de leche. Śmietana Chantilly jest szeroko spożywana i używana do przygotowywania słodyczy i deserów. Dodatkowo popularne są ciasta, biszkopty i puddingi. Włoskie lody w tym regionie również osiągnęły znaczny stopień rozwoju dzięki dodaniu lokalnych smaków, które w jakiś sposób zachowały lokalnego ducha zaangażowanego w ich przygotowanie.
Chociaż asado jest spożywane w całym kraju, można prześledzić jego pochodzenie z powrotem do Pampasów. Obejmuje różnorodne rodzaje mięsa, które są na ogół spożywane w następujący sposób: achuras (podroby lub wewnętrzne części krowy), morcilla (kaszanka), a czasem także provoleta (kawałek sera provolone gotowany na grillu z oregano ), a następnie choripán (rodzaj pikantnej kiełbasy z wieprzowiny lub jagnięciny i umieszczonej między dwiema kromkami chleba), a na końcu mięso, takie jak asado de tira, vacío (stek z flanki), lomo (polędwica), colita de cuadril (rumsztyk), matambre (roladowany stek nadziewany pokrojony w plastry i podawany na zimno), entraña (stek z wieszaka); lista nie ma końca. Dość często je się i delektuje daniem zwanym cabrito al asador lub kozy) w prowincji Córdoba.
Northwest and CuyoEdit
Miska gulaszu z Locro, tradycyjny tryb gotowości w północno-zachodniej Argentyna.
Region ten uważany jest za prawdopodobnie najbardziej dotknięty przez rdzennych Amerykanów, a jego żywność jest ściśle związana z tradycją Andyjsko-Inków. Do przyrządzania potraw regionalnych prawie zawsze używa się ziemniaków i kukurydzy lub pszenicy, w tym komosy ryżowej (płatki zbożowe typowo używane w kuchni Inków), papryki, dyni i pomidorów. Najbardziej znanymi potrawami są humita i tamal, w których łuska kukurydzy jest nadziewana samym nadzieniem kukurydzianym, przyprawami lub mięsem.
Region ten najlepiej smakuje empanadas, szczególnie te nadziewane mięsem i oferujące różne rodzaje kuszących odmian, takich jak empanada mięsna, salteña również nadziewana ziemniakami lub empanada tucumana, która jest nadziewana matambre i krojona nożem, lub empanada z serem. Empanadas to indywidualne wielkości i zamknięte pikantne wypieki, które można smażyć lub piec w piekarniku i są zazwyczaj spożywane rękami.
Gulasze, takie jak locro, carbonada, pollo al disco i cazuelas (zapiekanki) są również typowe dania charakteryzujące ten region, do których zalicza się również pudding dyniowy lub ziemniaczany nadziewany mięsem.
MesopotamiaEdit
Mate, najbardziej znany wkład północno-wschodniego regionu w kuchnię argentyńską.
Wilgotny i zielony obszar północno-wschodniej Argentyny znany jako Mezopotamia, obejmujący prowincje Corrientes, Misiones i Entre Ríos to kolejny obszar będący pod wpływem rdzennych Amerykanów, zwłaszcza plemienia Guaraní. Obfitujący w rzeki i brzegi, oferuje szeroką gamę gatunków ryb, takich jak dorado, pacú, surubi, boga i srebrzyste.
Maniok, powszechnie uprawiany na tym obszarze, jest zwykle składnikiem potraw regionu, podobnie jak inne składniki posiłków, takie jak hipá (chleb z manioku i sera). Jednak na tym obszarze maniok jest również gotowany samodzielnie, gotowany lub smażony, często jako dodatek do asado i empanad. Ponadto mbeyú, chipá avatí, sopa paraguaya, sopa correntina, chipa so „o or chipá con carne, el quibebé, el borí borí, chipá guasú o pastel de choclo, mbaipy, chipá mbocá o chipá caburé i inne podobne posiłki, które na bazie: manioku, kukurydzy, sera i czasami mięsa .. Chipá z manioku jest często spożywana podczas śniadania z yerba mate, przygotowywana z gorącą wodą lub z cafe con leche. jada się sopa paraguaya i pastel / tarta de choclo Jeśli chodzi o produkty wytwarzane z cukru, dżem z papai (mamón w języku argentyńskim) jest typowy dla północy tego regionu.
Głównym produktem tego regionu jest z pewnością yerba mate. Konsumowana na terenie całego kraju , ten produkt ma własną osobliwość w tej dziedzinie: jest nie tylko przygotowywany z użyciem gorącej wody, ale, napędzany wysokimi temperaturami regionu, często spotyka się go również przygotowywanego z zimną wodą, w którym to przypadku napój jest znany jako tereré.
PatagoniaEdit
Żywność produkowana na południu region Patagonii obejmuje ryby i owoce morza z morza i rzek, a także produkty owiec powszechnie hodowanych.
Gatunki morskie, takie jak łosoś, kraby pająki, kalmary i inne skorupiaki i mięczaki można łowić w Ocean Atlantycki. W rzekach są pstrągi.
Ciasta czekoladowe i dulce de leche i inne regionalne przysmaki w San Martín de los Andes, sklep Neuquén.
Wiele jagód uprawianych na tym obszarze obejmuje wiśnie, borówki czarne, truskawki, różę komara i starsze jagody, z których wytwarza się dżemy.
Osady Europy Północnej i Środkowej w tym regionie rozwinęły produkcję czekolady i jej produktów ubocznych na dużą skalę. Region ten kojarzy się również z kuchnią i wypiekami wiedeńską i niemiecką.
Baranina i jagnięcina, a także dziki i dziczyzna składają się na dania mięsne regionu. Typowe dla regionu południowego są również produkty wędzone, w tym łosoś, jeleń, dziki i bażant.
Ludy zamieszkujące tamtejsze plemiona na długo przed przybyciem Europejczyków, w szczególności Mapuches i Araucanos, wywarły głęboki wpływ na patagonię. tym ostatnim jest curanto (termin oznaczający „gorący kamień”). Jego przygotowanie polega na rozpaleniu ognia w otworze o głębokości około 150 cm w ziemi i podgrzaniu w nim kamieni. Na wierzchu układa się grządkę z liści nalki lub maqui kamieni, a składniki są dodawane po kolei na wierzchu. Składniki są różne, ale mogą obejmować wołowinę, jagnięcinę, wieprzowinę, kurczaka, argentyńskie chorizos (kiełbaski wieprzowe), ziemniaki, słodkie ziemniaki, jabłka i dynie nadziewane serem, śmietaną i groszkiem Potrawę przykryć liśćmi i wilgotnymi kawałkami szmatki utrzymuj ciepło w środku i przykryj dużą ilością ziemi.