Kręcenie się

W przeszłości włóczęga traktowano jako nieodłączne przestępstwo poprzedzające inne formy przestępstw i zamieszek publicznych, takie jak prostytucja, żebractwo, publiczne pijaństwo, handel kradzionymi towarami, handel narkotykami , oszustwa, przestępczość zorganizowana, rabunek, nękanie / mobbing itp.

Podejrzanie jest mniejszym przestępstwem, które może być wykorzystane przez policję do konfrontacji i zniechęcenia podejrzanych do przebywania na obszarze o wysokiej przestępczości, zwłaszcza gdy jest to przestępstwo zamiar jest podejrzewany, ale nie jest obserwowany.

Obszary lokalne różnią się pod względem stopnia, w jakim policja jest uprawniona do zatrzymywania lub rozpraszania włóczęgów; Czasami ogranicza się ich uprawnienia z powodu obaw związanych z profilowaniem rasowym i niepotrzebnym użyciem siły policyjnej. Przestępstwo pozostaje wysoce subiektywne: w wielu miejscach wałęsanie się jest przestępstwem samo w sobie, podczas gdy w innych nie, i zanim policja będzie mogła skonfrontować się z jakimkolwiek podejrzanym, należy zaobserwować poważną działalność przestępczą.

Wielka BrytaniaEdit

Ustawa o włóczęgach z 1824 roku miała na celu zapobieganie pokutowaniu osób podejrzanych i złodziei w niektórych miejscach. Zostało to nieco zmienione przez 34 & 35 Vict. c.112, the Prevention of Crimes Act 1871, oraz 54 & 55 Vict. c.69, Penal Servitude Act 1891. Vagrancy Act 1898 została uchwalona, a obie zostały uchylone przez Sexual Offenses Act 2003.

Vagrancy Act 1824 zezwala w sekcji 6 „każda osoba” na zatrzymywanie przestępców i postawić ich bezpośrednio przed Sędzią Pokoju. Ta sama sekcja nakłada na „każdego policjanta lub innego funkcjonariusza pokojowego” obowiązek zatrzymania ich i postawienia przed sądem pokoju lub oskarżenia o „zaniedbanie obowiązku”, podlegający karze grzywny w wysokości pięciu funtów lub trzech miesięcy. w więzieniu. Ta sama ustawa przewiduje wypłaty z ogólnych funduszy Rady na wydatki Prokuratorów i Świadków. Klasy osób, które ustawa miała odwieść pod groźbą kary trzech miesięcy ciężkiej pracy, obejmują:

• nielicencjonowanych sprzedawców;
• zwykłe prostytutki;
• żebracy i zbieracze jałmużny lub ci, którzy pozyskują do tego dzieci;
• wróżki;
• czytelnicy palm;
• handlarze nieprzyzwoitości;
• ekshibicjoniści;
• oszuści zbieracze organizacji charytatywnych;
• promotorzy i gracze gier losowych;
• osoby posiadające narzędzia napadu;
• osoby z narzędziami rabunku i włamania;
• osoby znalezione na nieruchomościach lub na ich terenie;
• i inne poza tym.

Prawo było również używane do kryminalizacji mężczyzn, którzy zostali znalezieni na obszarach, gdzie mężczyźni podrywali się nawzajem w celu uprawiania seksu.

Stany Zjednoczone w określonej odległości od szkół, parków lub innych miejsc, w których mogą gromadzić się dzieci.

W 1992 r. miasto Chi Cago przyjął ustawę o zwalczaniu włóczęgów, której celem jest ograniczenie działalności gangów, zwłaszcza przestępstw z użyciem przemocy i handlu narkotykami. Prawo, które określało włóczęgę jako „przebywanie w jakimkolwiek miejscu bez wyraźnego celu”, dawało funkcjonariuszom policji prawo do rozproszenia takich osób, aw przypadku nieposłuszeństwa przewidziano karę grzywny, więzienia i / lub prac społecznych. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał to za niezgodne z prawem (Chicago v. Morales, 527 U.S. 41 (1999)) jako niedopuszczalnie niejasne i nie dawało obywatelom jasnych wytycznych dotyczących dopuszczalnego zachowania. W 2000 roku miasto przyjęło zmienioną wersję rozporządzenia, starając się wyeliminować niekonstytucyjne elementy. Błądzenie zostało wówczas zdefiniowane jako „pozostawanie w jakimkolwiek jednym miejscu w okolicznościach, które uzasadniałyby rozsądną osobę przekonanie, że celem lub skutkiem tego zachowania jest umożliwienie przestępczej gangowi ulicznemu przejęcia kontroli nad możliwymi do zidentyfikowania obszarami, zastraszania innych przed wejściem na te obszary lub w celu ukrycia nielegalnych działań. ”

AustraliaEdit

Policjanci w Australii Południowej mogą poprosić osobę o zaprzestanie włóczenia się w miejscu publicznym (innymi słowy, o opuszczenie miejsca), w którym uważają na uzasadnionych podstawach:

• że przestępstwo zostało lub wkrótce zostanie popełnione przez osobę lub inne osoby w pobliżu (jak to zwykle bywa);
• że w pobliżu osoby lub grupy nastąpiło naruszenie pokoju, ma miejsce lub ma nastąpić w pobliżu osoby lub grupy;
• że istnieje lub ma nastąpić przeszkoda dla pieszych lub ruchu spowodowanego obecnością osoby lub innych osób w pobliżu;
• że bezpieczeństwo osoby w pobliżu ość jest w niebezpieczeństwie.

Republika IrlandiiEdit

W Irlandii przed uzyskaniem niepodległości, w 1635 roku, ustawa „o wznoszeniu domów poprawczych i karaniu łotrzyków, włóczęgów, krzepkich żebraków i innych lubieżnych i leniwych ludzi ”.Wiele innych praw z XVII – XIX wieku dotyczyło włóczęgów.

W Ustawie o przestępstwach przeciwko osobie z 1861 r. Stwierdzono, że „Każdy policjant lub oficer pokojowy może bez nakazu aresztować każdą osobę, którą uzna za kłamliwą lub włócząc się nocą po jakiejkolwiek autostradzie, podwórku lub innym miejscu, i kogo będzie miał uzasadnione podejrzenie o popełnienie lub zamiar popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa wymienionego w niniejszym akcie, i zabierze taką osobę tak szybko, jak to możliwe przed sędzią pokoju, który ma być rozpatrywany zgodnie z prawem. ”

W Republice Irlandii ustawa o wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych (porządek publiczny) z 1994 r. zezwala Garda Síochána na nakazanie skierowania przeciwko dowolnej osobie który „bez legalnego upoważnienia lub uzasadnionego usprawiedliwienia działa w sposób polegający na włóczeniu się w miejscu publicznym w okolicznościach, które mogą obejmować towarzystwo innych osób, które powodują uzasadnione obawy o bezpieczeństwo osób lub bezpieczeństwo własności lub na utrzymanie publi c pokój ”i aresztować każdego, kto nie wypełnia ich rozkazów; w przypadku skazania kara to grzywna w wysokości do 1000 EUR lub do 6 miesięcy pozbawienia wolności.

SwedenEdit

Prawo o włóczęgach już nie istnieje w Szwecji (ponieważ ustawa o włóczęgach wygasła w 1981), ale „Ustawa o porządku publicznym” reguluje, co można, a czego nie można robić w miejscach publicznych. To gmina decyduje, jakie przepisy mają zastosowanie. Na przykład zabronione jest spożywanie alkoholu w wyznaczonych miejscach publicznych. W szczególnych okolicznościach można zabronić włóczęgi.

New ZealandEdit

Poleganie w miejscu publicznym nie jest nielegalne w Nowej Zelandii. Jednak włóczęgostwo z zamiarem popełnienia przestępstwa podlegającego karze pozbawienia wolności jest przestępstwem.

NiemcyEdytuj

Policja w Niemczech ma prawo do „Platzverweis” / wydalenia osoby z danego miejsca. Jest to akt ustny i nie można mu się sprzeciwić. Jeśli osoba nie zastosuje się do rozkazu, aresztowanie zostanie wykonaj natychmiast. Istnieje szereg przepisów ograniczających środki policyjne, na przykład podczas zatwierdzonych imprez, w tym demonstracji. Przepisy ograniczają ten czas maksymalnie do 24 godzin. Jeśli policja chce, aby osoba została wysiedlona na dłuższy czas, nakładany jest „Aufenthaltsverbot” / zakaz wjazdu. To jest pisemne polecenie, które można zakwestionować.

Te wspólne środki mają na celu ograniczenie praw jednej osoby. Istnieje tylko kilka przepisów, które ogólnie ograniczają prawa użytkowania w odniesieniu do danego miejsca. Może to być administracyjna definicja „Gefahrengebiet” / niepewnego obszaru, gdy statystyki policyjne wskazują na dużą liczbę przestępstw. Pozwala na zatrzymanie i przeszukanie dowolnej osoby w tym rejonie bez uprzedniej obserwacji przestępstwa. Wiele stacji centralnych podlega tej ustawie. Ponadto obszary rządowe mogą być częścią „Bannmeile” / bezpiecznego okręgu ograniczającego prawo do wypowiedzi w tej strefie.