Kontynentalny podział we frontowej części Gór Skalistych na północy środkowe Kolorado, zdjęcie zrobione z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 28 października 2008 r.
Podział Kontynentalny zaczyna się w Cape Prince of Wales na Alasce, najbardziej na zachód wysuniętym punkcie kontynentu obu Ameryk . Divide przecina północną Alaskę do Jukonu, a następnie zygzakuje na południe do Kolumbii Brytyjskiej przez Góry Cassiar i Góry Omineca oraz północny płaskowyż Nechako do Jeziora Summit, na północ od miasta Prince George i na południe od społeczności jeziora McLeod. Stamtąd Divide przecina płaskowyż McGregor do grzbietu Gór Skalistych, podążając za grzebieniem Kanadyjskich Gór Skalistych na południowy wschód do 120 południka zachodu, stamtąd tworząc granicę między południową Kolumbią Brytyjską a południową Albertą.
Szczyt Szarości, tutaj w połowie czerwca 2007 r. na wysokości 4 352 m (14 278 stóp) jest najwyższym punktem podziału kontynentalnego w Ameryce Północnej .
Historycznie dzielnica kontynentalna była granicą między Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi posiadanie ziemi w spornym kraju Oregon.
Divide przecina Stany Zjednoczone w północno-zachodniej Montanie, na granicy między Parkiem Narodowym Waterton Lakes i Parkiem Narodowym Glacier. W Kanadzie stanowi zachodnią granicę Parku Narodowego Waterton Lakes, aw USA przecina Park Narodowy Glacier. Dalej na południe Divide stanowi kręgosłup Rocky Mountain Front (Front Range) w Bob Marshall Wilderness, kieruje się na południe w kierunku Heleny i Butte, a następnie na zachód obok społeczności o tej samej nazwie Divide w Montanie, przez Anaconda-Pintler Wilderness do Bitterroot Zakres, gdzie tworzy wschodnią trzecią granicę stanu między Idaho i Montaną. Divide przecina Wyoming w Parku Narodowym Yellowstone i biegnie dalej na południowy wschód wokół Great Divide Basin, przez pasmo Sierra Madre do Kolorado, gdzie osiąga swój najwyższy punkt w Ameryce Północnej na szczycie Grays Peak na wysokości 4352 m (14278 stóp). Przecina autostradę US Hwy 160 w południowo-zachodnim Kolorado przy przełęczy Wolf Creek, gdzie linia symbolizuje podział. Divide następnie biegnie na południe do zachodniego Nowego Meksyku, mijając zachodnią granicę endoreic Plains of San Agustin. Chociaż Podział reprezentuje wysokość terenu między wododziałami, nie zawsze jest zgodny z najwyższymi zakresami / szczytami w każdym stanie lub prowincji.
Rozstanie wód na pustyni Teton. Jeden widelec płynie do Oceanu Spokojnego, a drugi płynie do Atlantyku.
W Meksyku przechodzi przez Chihuahua, Durango, Zacatecas, Aguascalientes, Jalisco, Guanajuato, Querétaro, Meksyk, Okręg Federalny, Morelos, Puebla, Oaxaca i Chiapas. W Ameryce Środkowej biegnie dalej przez południową Gwatemalę, południowo-zachodni Honduras, zachodnią Nikaraguę, zachodnią / południowo-zachodnią Kostarykę i południową Panamę. Podział osiąga swój najniższy naturalny punkt w Ameryce Środkowej na Przesmyku Rivas na 47 m (154 stóp) w Nikaragui. W Panamie kanał przecina go na 26 m (85 stóp).
Divide ciągnie się do Ameryki Południowej, gdzie biegnie wzdłuż szczytów Andów, przecinając zachodnią Kolumbię, środkowy Ekwador, zachodni i południowo-zachodni Peru i wschodnie Chile (zasadniczo odpowiadające granicom Chile-Boliwia i Chile-Argentyna), na południe do południowego krańca Patagonii i Ziemi Ognistej.
W Ameryce Północnej występuje inny, głównie niegórski podział , Podział Laurentian (lub Podział Północny), dalej oddziela region zlewisk Zatoki Hudsona i Oceanu Arktycznego od zlewni Atlantyku. Podziały wtórne oddzielają zlewnie, które wpływają do Wielkich Jezior i rzeki Świętego Wawrzyńca (ostatecznie do Atlantyku) od zlewni, które wpływają do Atlantyku przez kompleks Missouri-Mississippi. Kolejny wtórny podział następuje po łańcuchu Appalachów, który oddziela strumienie i rzeki wpływające bezpośrednio do Oceanu Atlantyckiego od tych, które wypływają przez rzekę Missisipi.
Potrójne punktyEdytuj
Triple Divide Peak in Glacier National Park, Montana, to punkt, w którym zbiegają się dwa główne podziały kontynentalne w Ameryce Północnej, pierwotny Podział Kontynentalny i Podział Północny lub Laurentian. Z tego miejsca wody wpływają do Oceanu Spokojnego, Atlantyku przez Zatokę Meksykańską, a Ocean Arktyczny przez Zatokę Hudsona. Większość geografów, geologów, meteorologów i oceanografów uważa ten punkt za hydrologiczny szczyt Ameryki Północnej, ponieważ Zatoka Hudsona jest powszechnie uważana za część Arktyki. Na przykład Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna (w obecnym, niezatwierdzonym wydaniu roboczym tylko Limits of Oceans and Seas) definiuje Zatokę Hudsona, której ujście rozciąga się od 62.Od 5 do 66,5 stopnia na północ (zaledwie kilka mil na południe od koła podbiegunowego) jako część Oceanu Arktycznego, w szczególności „Podobszar 9.11 Oceanu Arktycznego”.
Ten hydrologiczny szczyt statusu potrójnego podziału w Ameryce Północnej jest głównym powodem uznania Międzynarodowego Parku Pokoju Waterton-Glacier za „Koronę Kontynentu” Ameryki Północnej. Szczyt szczytu jest jedynym oceanicznym punktem podziału potrójnego na świecie. Pomijając Antarktydę i jej pokrywy lodowe, tylko jeden inny kontynent (Azja) graniczy z trzema oceanami, ale drenujący do wewnątrz obszar basenu endoreicznego Azji Środkowej od zachodnich Chin do Morza Aralskie i Kaspijskie są tak rozległe, że żadne dopływy Arktyki i Oceanu Indyjskiego nigdy nie znajdują się w pobliżu siebie. Tak więc status Ameryki Północnej polegający na tym, że jedno miejsce spływa do trzech oceanów, jest wyjątkowy na świecie.
Źródła różnią się jednak co do tego, czy Zatoka Hudsona, położona całkowicie na południe od koła podbiegunowego, jest częścią Atlantyku czy Oceanu Arktycznego. Budżet wodny Zatoki Hudsona łączy się z Atlantykiem w większym stopniu niż z Oceanem Arktycznym. Kanały na północ od Zatoki Hudsona są w dużej mierze odcięte przez wyspę Baffina od Arktyki, a tak duża część wody, która wpływa do niej, miesza się z Atlantykiem do na wschód przez Cieśninę Hudsona, a nie na północ do Arktyki. W rezultacie większość lodu spływającego w dół lodowca Saskatchewan ostatecznie trafia do Oceanu Atlantyckiego.
Jeśli zatoka Hudson jest uważana za część Atlantyku , to punkt potrójny znajduje się na nieistotnym, trwale pokrytym śniegiem i lodem garbie na granicy Alberty i Kolumbii Brytyjskiej, na południowym zboczu Snow Dome na wysokości 3456 metrów (11 300 stóp). Dokładne położenie tego potencjalnego punktu potrójnego jest nieco nieokreślony, ponieważ lodowiec Columbia Icefield i śnieg na nim przesuwają się z roku na rok. Padający na niego śnieg (około 10 metrów (33 stopy) rocznie) nie spływa w dół jako woda, ale skrada się w dół w forma lodu lodowcowego.
Lód spływa z lodowca Athabasca do Oceanu Arktycznego przez rzeki Athabasca i Mackenzie. Lód płynący na zachód trafia do Oceanu Spokojnego przez Bryce Creek oraz rzeki Bush i Columbia. Lód spływający po lodowcu Saskatchewan przechodzi przez rzeki North Saskatchewan, Saskatchewan i Nelson do Zatoki Hudson.
Podczas gdy Triple Divide Peak (lub, alternatywnie, Snow Dome) jest jedynym oceanicznym potrójnym podziałem, istnieją drugorzędne potrójne punkty podziału wszędzie tam, gdzie spotykają się dwa podziały kontynentów. Ameryka Północna ma pięć głównych systemów odwadniających: do oceanów Pacyfiku, Atlantyku i Arktyki oraz Zatoki Hudsona i Zatoki Meksykańskiej. Inne źródła, takie jak Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna, dodają szósty : Dorzecze północno-zachodniego przejścia Kanady. Korzystając tylko z pięciu, istnieją cztery wtórne podziały kontynentalne i trzy drugorzędne punkty potrójne, dwa wspomniane wcześniej i trzeci w pobliżu Hibbing w stanie Minnesota, gdzie Podział Północny przecina się z rozciągłością toru wodnego Świętego Wawrzyńca. Ponieważ nie ma prawdziwego konsensusu co do tego, czym jest podział kontynentalny, nie ma prawdziwego porozumienia co do lokalizacji drugorzędnych punktów potrójnych. Jednak główna dzielnica kontynentalna opisana w tym artykule jest znacznie bardziej charakterystyczną cechą geologiczną niż pozostałe, a jej dwa główne punkty potrójne są znacznie bardziej widoczne.
Kontynentalny szlak dzielący często znajduje się powyżej linii drzew i na Divide, zapewniając niezakłócone widoki na swojej trasie.
Szlak turystycznyEdytuj
Continental Divide Trail (CDT) przebiega wzdłuż Divide przez USA od granicy Meksyk-USA do granicy Kanada-USA. Sam szlak jest korytarzem ścieżek – czyli dedykowanych ścieżek lub bocznych dróg, na lub w pobliżu Continental Divide. Mniej rozwinięte kanadyjskie rozszerzenie zwane Great Divide Trail biegnie przez pięć parków narodowych i sześć parków prowincjonalnych, kończąc się nad jeziorem Kakwa w środkowo-wschodniej Kolumbii Brytyjskiej.