Co to jest warunkowanie instrumentalne?
W przeciwieństwie do warunkowania klasycznego warunkowanie instrumentalne polega na zachęcaniu lub zniechęcaniu do określonego zachowania za pomocą wzmocnienia. Podczas gdy warunkowanie klasyczne polega na tresowaniu psów, aby śliniły się na dźwięk metronomu, warunkowanie instrumentalne trenuje je, aby siedzieć, dając im smakołyk, kiedy to robią.
B.F. Skinner zaproponował teorię warunkowania instrumentalnego i wykorzystał prosty eksperyment ze szczurem, aby rozwinąć tę teorię. W eksperymencie głodnego szczura umieszcza się w pudełku. Gdy szczur bada, odkrywa dźwignię. Kiedy popycha dźwignię, dostaje jedzenie. Z biegiem czasu szczur uczy się naciskać dźwignię, aby otrzymać pożywienie.
Warunkowanie operacyjne może obejmować pozytywne wzmocnienie, takie jak poczęstunek dla psa lub zdobycie pożywienia przez szczura. Może też wiązać się z negatywnym wzmocnieniem, takim jak nagradzanie psa za chodzenie blisko właściciela poprzez rozluźnienie nieprzyjemnego napięcia na smyczy. Czasami warunkowanie instrumentalne wiąże się z karą. We wszystkich przykładach warunkowania instrumentalnego zachowanie celu jest wzmacniane za pomocą konsekwencji.