Goci byli ludem, który rozkwitał w Europie od czasów starożytnych i do średniowiecza. Nazywani czasami „barbarzyńcami”, są znani ze splądrowania Rzymu w 410 roku ne.
Jak na ironię, często przypisuje się im pomoc w zachowaniu rzymskiej kultury. Po złupieniu Rzymu grupa Gotów przeniosła się do Galii (we współczesnej Francji) i Iberii i utworzyła Królestwo Wizygotów. Królestwo to ostatecznie połączyło katolickie chrześcijaństwo, rzymskie tradycje artystyczne i inne aspekty kultury rzymskiej. Ostatnie królestwo gotyckie spadł na Maurów w 711 r.
Dzisiaj znaczenie słowa „Goth” wyewoluowało poza jakiekolwiek bezpośrednie powiązanie z starożytnymi Gotami. W późnym średniowieczu powstał styl architektury charakteryzujący się duże, imponujące katedry i zamki. Określenie „gotyk” zostało zastosowane do stylu jako krytyka, a słowo to nawet w tamtym czasie było synonimem słowa „barbarzyński”.
W XVIII i XIX wieku rozkwitł gatunek mrocznej, romantycznej literatury zwanej „gotycką fikcją”, którą charakteryzowały powieści takie jak Bram „Dracula” Stokera „,” Mary Shelley „” Frankenstein „i dzieła Edgara Allena Poe, gatunek ten wziął swoją nazwę od gotyckich miejsc, w których rozgrywały się historie – na przykład mroczny, złowrogi zamek Draculi.
We współczesnych czasach określenie „Goth” było używane w subkulturze z własnym stylem muzycznym, estetycznym i modowym. Ciemne, często ponure gotyckie obrazy były inspirowane gotycką fikcją, zwłaszcza filmami grozy.
Z wyspy na północy?
Gdzie dokładnie starożytni Gotowie pochodzi jest tajemnicą. W VI wieku ne pisarz Jordanes (który prawdopodobnie sam był Gotykiem) napisał historię Gotów. Twierdził, że Goci przybyli z zimnej wyspy zwanej „Scandza”, prawdopodobnie współczesnej Skandynawii. Nie wiadomo, kiedy tam mieszkali.
„Teraz z wyspy Scandza, jak z ula rasy czy łono narodów, mówi się, że Goci wyszli dawno temu pod wodzą swego króla, imieniem Berig ”- napisał (tłumaczenie Charles Mierow). Po serii migracji na południe zamieszkali blisko granic Cesarstwa Rzymskiego.
Nasza wiedza o Gotach przed ich intensywnymi interakcjami z Rzymianami jest ograniczona. Mieli swego rodzaju pisany język, który wykorzystywał runiczne inskrypcje; Jednak niewiele z tych inskrypcji zostało znalezionych, a te, które przetrwały, są dość krótkie. Ich religia mogła korzystać z szamanów, ludzi, którzy mogli działać jako pośrednicy między nimi a bogami.
Goci kontra Grecy
W trzecim wieku Goci rozpoczęli serię inwazji na kontrolowaną przez Rzymian Grecję. Fragmenty tekstu omawiającego te ataki, napisanego przez ateńskiego pisarza z III wieku o nazwisku Dexippus, zostały niedawno odkryte w Austriackiej Bibliotece Narodowej i wyszczególnione w Journal of Roman Studies.
Dexippus powiedział, że cesarz rzymski Decjusz (który panował w latach 249–251 po Chr.) poprowadził armię rzymską przeciwko Gotom, ale poniósł serię porażek, tracąc zarówno terytorium, jak i ludzi. Tekst opowiada również o bitwie między Gotami i Grekami, która miała miejsce na przełęczy Termopil. Armia Gotów próbowała dotrzeć do Aten, podczas gdy greckie siły ufortyfikowały przełęcz, próbując ich powstrzymać. Fragment kończy się przed poznaniem wyniku bitwy.
Kontakt z Rzymem
Również w III wieku naszej ery Goci rozpoczęli serię najazdów na Cesarstwo Rzymskie. „Pierwszy znany atak miał miejsce w 238 r., Kiedy Goci splądrowali miasto Histria u ujścia Dunaju. Po dekadzie nastąpiła seria znacznie poważniejszych wypraw lądowych” – pisze Peter Heather, profesor z Kings College London w jego książka „The Goths” (Blackwell Publishers, 1996).
Zauważa, że w 268 roku n.e. masowa wyprawa Gotów, wraz z innymi grupami zwanymi barbarzyńcami, wdarła się do Morza Egejskiego, siejąc spustoszenie. Zaatakowali szereg osad, w tym Efez (miasto w Anatolii zamieszkane przez Greków), gdzie zniszczyli świątynię poświęconą bogini Dianie.
„Zniszczenia dokonane przez ten połączony atak na lądzie i morzu były poważne i wywołały zaciekłą reakcję Rzymian. Nie tylko poszczególne grupy zostały pokonane, ale żaden większy nalot nigdy więcej nie przedarł się przez Dardanele” – pisze Heather.
Burzliwe stosunki Gotów z Rzymem trwałyby do IV wieku. Podczas gdy Goci służyli jako rzymscy żołnierze, a handel odbywał się po drugiej stronie Dunaju, było wiele konfliktów.
Heather zauważa, że gotycka grupa zwana Tervingi interweniowała w rzymskiej polityce imperialnej, wspierając dwóch nieudanych pretendentów do cesarza. W 321 roku n.e. poparli Licyniusza przeciwko Konstantynowi, aw roku 365 n.e. poparli Prokopiusza przeciwko Walensowi.W obu przypadkach przyniosło to odwrotny skutek, a Konstantyn i Walens rozpoczęli ataki na Tervingi po tym, jak zostali cesarzami.
Wraz z intensyfikacją kontaktów z Rzymem, forma chrześcijaństwa znana jako arianizm rozprzestrzeniła się wśród Gotów.
„W latach trzydziestych XX wieku , ariański biskup gotyku Ulfilas lub Wulfila (zm. 383) przetłumaczył Biblię na język gotycki w formie pisma opartego głównie na uncial greckim alfabecie i podobno został wynaleziony przez Ulfilasa w tym celu ”- pisze Robin Sowerby, wykładowca na University of Stirling, w artykule w książce „A New Companion to the Gothic” (Wiley, 2012).
Z czasem Goci przyjęli katolicką formę chrześcijaństwa, którą zaczęto używać w Rzymie.
Wyparty przez Hunów
Ten skomplikowany związek zostałby na zawsze zmieniony wraz z pojawieniem się na północ od Dunaju nowej grupy, zwanej Hunami, około 375 roku. Hunowie zepchnęli Goci na terytorium rzymskie.
Goci, szukający schronienia wśród Rzymian, byli źle traktowani. Z braku jedzenia zmuszani byli sprzedawać swoje dzieci do niewoli po upokarzających cenach.
„Gdy barbarzyńców po ich przejściu nękał brak pożywienia, ci najbardziej nienawistni generałowie wymyślili haniebny ruch uliczny; wymieniali każdego psa, którego Nienasycenie mogło zbierać się z daleka i szeroko dla każdego niewolnika, a wśród nich byli także synowie wodzów ”- napisał Ammianus Marcellinus, który żył w IV wieku naszej ery (tłumaczenie Johna C. Rolfea).
Po odmowie wjazdu do miasta Marcianople, Goci zbuntowali się, włócząc się po Bałkanach, plądrując rzymskie miasta.
Cesarz Walens, który rządził wschodnią częścią Cesarstwa Rzymskiego, osobiście poprowadził armię do Bałkany do podporządkowania sobie Gotów. 9 sierpnia 378 r. Armia ta starła się z Gotami w pobliżu miasta Adrianopol (zwanego także Hadrianopolis). Valens nie docenił wielkości siły gotyckiej. W rezultacie jego armia została oskrzydlona przez Gotów i unicestwiony, sam cesarz zabił.
„Kiedy po raz pierwszy zrobiło się ciemno, cesarz b znajdując się w tłumie zwykłych żołnierzy, jak sądzono – bo nikt nie powiedział, że go widział ani że był w pobliżu – został śmiertelnie ranny strzałą i wkrótce potem zmarł, chociaż jego ciała nigdy nie odnaleziono , ”Napisał Marcellinus (tłumaczenie na CD Yonge).
Następca Walensa, Teodozjusz, zawarł traktat z Gotami, który obowiązywał aż do jego śmierci w 395 roku.
Narodziny Alarica
Po 395 rne traktat z Rzymem rozpadł się. Gotycki przywódca imieniem Alaric zdobył prymat, prowadząc Gotów do bitwy zarówno ze wschodnią, jak i zachodnią częścią Cesarstwa Rzymskiego.
Konflikt, który nastąpił, był skomplikowany. Alaric chciał zawrzeć układ, w wyniku którego Gotowie pod jego dowództwem otrzymaliby dobrą ziemię uprawną i nagrody pieniężne. Podjął się nalotów, aby wywrzeć presję na Rzymian.
Heather pisze, że do roku 403 Alaric był na Bałkanach, uznając się za „wyjętego spod prawa odrzuconego przez obie połowy Cesarstwa”. Próba przeniesienia Gotów do Włoch przez Alarica nie powiodła się i w 400 roku po Chrystusie doszło do masakry gotyckich mieszkańców Konstantynopola.
Los Alarica i Gotów zmienił się, gdy zachodnie imperium rzymskie zaczęło się rozpadać. Cesarz Honoriusz stanął w obliczu buntu w swojej armii, a uzurpator Konstantyn III zgromadził terytoria w Wielkiej Brytanii i Galii. W następstwie tych problemów Honoriusz kazał zabić swojego generała Stylichona w 408 roku n.e.
Widząc słabość, Alaric po raz drugi wkroczył do Włoch, znajdując wsparcie od byłych zwolenników Stylichona, a także zbiegłych niewolników. W 410 r. Obozował pod Rzymem, wykorzystując miasto jako kartę przetargową, starając się uzyskać ustępstwa od rządu Honoriusza. Po serii nieudanych negocjacji, Alaric splądrował miasto 24 sierpnia.
Dwa królestwa
Alaric miał umrzeć kilka miesięcy po splądrowaniu Rzymu. W V wieku naszej ery, gdy zachodnie imperium rzymskie zanikło, powstały dwa królestwa gotyckie. W Iberii i południowo-zachodniej Galii powstanie Królestwo Wizygotów. Królestwo to przetrwało do 711 r., Kiedy to padło ofiarą inwazji Maurów. Jednak powoli odzyskali kontrolę i w 718 roku założyli Królestwo Asturii, które przekształciło się w nowoczesną Portugalię i Hiszpanię.
Tymczasem we Włoszech Królestwo Ostrogotów powstało pod koniec V wieku naszej ery. , ostatecznie dominując na całym półwyspie. Królestwo to było krótkotrwałe, w ciągu kilku dziesięcioleci przypadło Justynianowi I, cesarzowi Cesarstwa Bizantyjskiego.
Gdy Europa wkroczyła w ciemne wieki, Królestwo Wizygotów pomogło zachować wiele aspektów kultury rzymskiej, w tym religię i tradycje artystyczne. To ironiczne, że Goci, ludzie, którzy splądrowali Rzym w AD410, pomogły przenieść kulturę rzymską w nadchodzące czasy.