The National Diet Building (AFLO)
Japońska konstytucja, która weszła w życie w 1947 r., Opiera się na trzech zasadach: suwerenności ludu, poszanowaniu podstawowych praw człowieka i wyrzeczeniu się wojny. Konstytucja przewiduje również niezależność trzech gałęzi władzy – ustawodawczej ( Sejm), wykonawczy (gabinet) i sądowniczy (sądy).
Sesja plenarna Sejmu (Izba Radni)
Sejm, parlament narodowy Japonii, jest najwyższym organem władzy państwowej i jedynym organem stanowiącym prawo w państwie. Sejm składa się z 465-osobowej Izby Reprezentantów (izba niższa) i 248-osobowej Izby Radnych (izba wyższa). Wszyscy obywatele Japonii mogą głosować w wyborach po ukończeniu 18 lat.
Japonia ma parlamentarny system rządów, taki jak Wielka Brytania i Kanada. W przeciwieństwie do Amerykanów czy Francuzów, Japończycy nie wybierają prezydenta bezpośrednio. Posłowie wybierają spośród siebie premiera. Premier tworzy i kieruje gabinetem ministrów stanu. Gabinet w sprawowaniu władzy wykonawczej odpowiada przed Sejmem.
Władzę sądowniczą sprawuje Sąd Najwyższy i sądy niższe, takie jak sądy wyższe, sądy rejonowe i sądy doraźne. W skład Sądu Najwyższego wchodzi prezes i 14 innych sędziów, z których wszyscy są powoływani przez gabinet. Większość spraw rozpatrują sądy rejonowe. Istnieją również sądy doraźne, które zajmują się takimi problemami, jak wykroczenia drogowe. System ławników został wprowadzony w maju 2009 roku. W ramach tego systemu sześciu dorosłych obywateli (w wieku 20 lub więcej lat) jest wybieranych losowo, aby występowali w charakterze ławników w sprawach karnych przed sądami rejonowymi.
Tam w Japonii jest 47 prefektur i liczne samorządy miejskie. Do ich obowiązków należy zapewnienie edukacji, opieki społecznej i innych usług oraz budowa i utrzymywanie infrastruktury, w tym mediów. Ich działalność administracyjna prowadzi ich do bliskiego kontaktu z lokalną ludnością. Szefowie samorządów regionalnych i członków zgromadzeń lokalnych są wybierani przez lokalną ludność w drodze wyborów.
