W marcu 1993 r. Robert Hadley z operacji ONZ Lifeline Sudan zaproponował João Silvie podróż do Sudanu i poinformowanie o klęsce głodu w Sudanie Południowym, w której zamieszkiwali rebelianci na tym obszarze. wojna domowa. Silva powiedział Carterowi, który uważał, że jest to okazja do rozszerzenia swojej kariery freelancera i wykorzystania pracy jako sposobu na rozwiązanie problemów osobistych. Operacja Lifeline Sudan miała problemy z finansowaniem, a ONZ wierzyło, że nagłaśnianie głodu na tym obszarze i potrzeby pomogłyby organizacjom pomocowym w utrzymaniu finansowania. Silva i Carter byli apolityczni i chcieli tylko fotografować.
Po locie do Nairobi dowiedzieli się, że nowe walki w Sudanie zmuszą ich do czekania w tym mieście w nieskończoność. W tym czasie Carter odbył jednodniową wycieczkę z ONZ do Dżuby w południowym Sudanie, aby sfotografować barkę z pomocą żywnościową dla regionu. Wkrótce potem ONZ otrzymało pozwolenie od grupy rebeliantów na dostarczenie pomocy żywnościowej do Ayod. Hadley zaprosił Silvę i Cartera, aby razem z nim polecieli. W Ayod, Silva i Carter rozdzielili się, aby zrobić zdjęcia ofiarom głodu, omawiając między sobą szokujące sytuacje, których byli świadkami. Silva znalazł zbuntowanych żołnierzy, którzy mogliby go zabrać do kogoś u władzy. Carter dołączył do niego. Jeden z żołnierzy, który nie mówił po angielsku, był zainteresowany zegarkiem Cartera. Carter dał mu w prezencie tani zegarek. Żołnierze służyli jako ich ochroniarze.
Zdjęcie z nagrodą Pulitzera w SudanieEdit
Carter zrobił zdjęcie czegoś, co wyglądało na małą dziewczynkę, która upadła na ziemię z głodu, podczas gdy sęp czaił się na ziemi w pobliżu. Powiedział Silvie, że był zszokowany sytuacją, którą właśnie sfotografował, i przegonił sępa. Kilka minut później Carter i Silva wsiedli na pokład małego samolotu ONZ i opuścili Ayod i udali się do Kongoru.
Sprzedany New York Times, zdjęcie ukazało się po raz pierwszy 26 marca 1993 r. I zostało rozpowszechnione na całym świecie. Setki ludzi skontaktowało się z gazetą, aby zapytać o los dziewczyny. W gazecie napisano, że według Cartera „wyzdrowiała na tyle, aby wznowić wędrówkę po sępie została przepędzona, „ale nie było wiadomo, czy dotarła do ośrodka żywnościowego ONZ”. W kwietniu 1994 roku fotografia zdobyła nagrodę Pulitzera w kategorii fotografii pełnometrażowej.
W 2011 roku ojciec dziecka ujawnił, że w rzeczywistości był to chłopiec, Kong Nyong, i opiekował się nim Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. pomoc. Nyong zmarł cztery lata wcześniej, ok. 2007 r., na „gorączkę”, według jego rodziny.