Jednak forma stowarzyszenia, która, jeśli ludzkość będzie się nadal doskonalić, trzeba oczekiwać, że w końcu będzie dominować, to nie to, co może istnieć między kapitalistą jako szefem a ludźmi pracy bez głosu w zarządzie, ale zrzeszenie samych robotników na zasadach równości, zbiorowo posiadające kapitał, z którym kontynuują swoją działalność i pracują pod kierownictwem menedżerów wybranych i usuwalnych przez siebie.
Demokracja politycznaEdytuj
Główna praca Milla nad demokracja polityczna, Considerations on Representative Government, broni dwóch podstawowych zasad: szerokiego uczestnictwa obywateli i oświeconych kompetencji rządzących. Te dwie wartości są oczywiście napięte, a niektórzy czytelnicy doszli do wniosku, że jest elitarnym demokratą, podczas gdy inni uważają go za wcześniejszego demokrata uczestnicząca W jednej sekcji zdaje się bronić głosowania w liczbie mnogiej, w której m. in więcej kompetentnych obywateli przyznaje się dodatkowe głosy (pogląd ten później odrzucał). Jednak w innym rozdziale przekonywująco argumentuje za wartością uczestnictwa wszystkich obywateli. Uważał, że niekompetencję mas można w końcu przezwyciężyć, gdyby dano im szansę udziału w polityce, zwłaszcza na szczeblu lokalnym.
Mill jest jednym z nielicznych filozofów politycznych, którzy kiedykolwiek służyli w rządzie jako wybrany urzędnik. W ciągu trzech lat w Parlamencie był bardziej skłonny do kompromisu, niż można by się spodziewać po „radykalnych” zasadach wyrażonych w jego piśmie.
Mill był głównym orędownikiem rozpowszechniania i wykorzystywania edukacji publicznej do klasa pracująca. Widział wartość indywidualnej osoby i wierzył, że „człowiek ma wrodzoną zdolność kierowania własnym losem – ale tylko wtedy, gdy jego zdolności zostaną rozwinięte i wypełnione”, co można osiągnąć poprzez edukację. Edukację uważał za ścieżkę doskonalenia ludzkiej natury, co oznaczało dla niego „zachęcanie, między innymi, do różnorodności i oryginalności, energii charakteru, inicjatywy, autonomii, intelektualnej kultywacji, estetycznej wrażliwości, braku interesu, roztropności, odpowiedzialność i samokontrola ”. Edukacja pozwoliła ludziom przekształcić się w w pełni poinformowanych obywateli, którzy mieli narzędzia do poprawy swojego stanu i podejmowania w pełni świadomych decyzji wyborczych. Siła edukacji polegała na jej zdolności do pełnienia roli wielkiego wyrównywacza między klasami, pozwalając klasie robotniczej na kontrolowanie własnego losu i konkurowanie z klasami wyższymi. Mill uznał, że edukacja publiczna ma ogromne znaczenie dla uniknięcia tyranii większości, zapewniając, że wszyscy wyborcy i politycy są w pełni rozwiniętymi jednostkami. Uważał, że to dzięki edukacji jednostka może stać się pełnoprawnym uczestnikiem demokracji przedstawicielskiej.
Teorie bogactwa i dystrybucji dochodówEdytuj
W książce Principles of Political Economy Mill przedstawił analizę dwóch często powiązanych ze sobą zjawisk ekonomicznych: praw produkcji i bogactwa oraz sposobów jego dystrybucji. Jeśli chodzi o to pierwsze, uważał, że nie można zmienić praw produkcji, „ostatecznych właściwości materii i umysłu… tylko po to, aby wykorzystać te właściwości do wywołania interesujących nas wydarzeń”. Sposób podziału bogactwa jest sprawą wyłącznie ludzkich instytucji, począwszy od tego, co Mill uważał za główną i podstawową instytucję: własność indywidualna. Uważał, że wszystkie jednostki muszą zacząć na równych warunkach, sprawiedliwie rozdzielając narzędzia produkcji między wszystkich członków społeczeństwa. Kiedy każdy członek ma taką samą ilość indywidualnej własności, musi być pozostawiony własnemu wysiłkowi, aby państwo nie ingerowało w to. Jeśli chodzi o nierówności majątkowe, Mill uważał, że rolą rządu jest ustanowienie zarówno polityki społecznej, jak i gospodarczej promującej równość szans.
Rząd, zdaniem Milla, powinien wdrożyć trzy polityki podatkowe, aby pomóc złagodzenie ubóstwa:
- sprawiedliwie obliczony podatek dochodowy;
- podatek spadkowy; oraz
- polityka mająca na celu ograniczenie bogatej konsumpcji.
Dziedziczenie kapitału i bogactwa odgrywa dużą rolę w rozwoju nierówności, ponieważ zapewnia większe możliwości tym, którzy otrzymują spadek . Rozwiązaniem Milla na nierówności majątkowe spowodowane dziedziczeniem było wprowadzenie większego podatku od spadków, ponieważ uważał on, że najważniejszą autorytatywną funkcją rządu jest podatki, a podatki rozsądnie wdrożone mogą promować równość.
The environmentEdit
Mill wykazał się wczesnym wglądem w wartość świata przyrody – w szczególności w księdze IV, rozdział VI Zasad ekonomii politycznej: „O stanie stacjonarnym” w który Mill dostrzegał bogactwo wykraczające poza materiał i argumentował, że logicznym wnioskiem o nieograniczonym wzroście było zniszczenie środowiska i obniżona jakość życia. Dochodzi do wniosku, że stacjonarne państwo mogłoby być lepsze od niekończącego się wzrostu gospodarczego:
Dlatego nie mogę patrzeć na stacjonarne stany kapitału i bogactwa z nienaruszoną niechęcią tak ogólnie manifestują go polityczni ekonomiści starej szkoły.
Jeśli Ziemia musi to stracić wielką część swojej przyjemności, którą zawdzięcza rzeczom, które nieograniczony wzrost bogactwa i populacji miałby z niego wykorzenić, wyłącznie w celu umożliwienia mu utrzymania większej, ale nie lepszej lub szczęśliwszej populacji, mam szczerą nadzieję, dla ze względu na potomność, że będą zadowoleni z bycia nieruchomymi, na długo przed koniecznością zmusić ich do tego.
Stopa zyskuEdytuj
Według Milla ostateczną tendencją w gospodarce jest spadek stopy zysku z powodu malejących przychodów z rolnictwa i wzrostu populacji w tempie maltuzjańskim. / p>