Lat amatorówEdit
Abbott urodził się we Flint w stanie Michigan. Został odebrany przez drużynę Ypsilanti w stanie Michigan, American Legion i zdobył mistrzostwo. Ukończył Flint Central High School w Michigan, gdzie był wybitnym miotaczem i rozgrywającym. Latem grał w Grossi Baseball Club w ligach Connie Mack w Michigan. Został powołany w 36. rundzie przez Toronto Blue Jays w drafcie Major League Baseball w 1985 roku, ale nie podpisał kontraktu, zamiast tego przeniósł się na University of Michigan.
Grał w Michigan trzy lata pod okiem trenera Buda Middaugha. , od 1985 do 1988, prowadząc ich do dwóch mistrzostw Wielkiej Dziesiątki. W 1987 roku zdobył nagrodę Jamesa E. Sullivana jako najlepszy sportowiec amator w Stanach Zjednoczonych, stając się pierwszym baseballistą, który zdobył tę nagrodę. Abbott był reprezentantem Stanów Zjednoczonych podczas Igrzysk Panamerykańskich w 1987 r. W Indianapolis, pomagając USA zająć drugie miejsce. Baseball był sportem pokazowym podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988; Abbott rozegrał ostatni mecz, zdobywając nieoficjalny złoty medal dla Stanów Zjednoczonych. Abbott został wybrany Sportowcem Roku Wielkiej Dziesiątki w 1988 roku. W 1988 roku został wybrany na 8. miejscu przez California Angels. Koszulka nr 31 Abbott University of Michigan została wycofana z meczu na stadionie Wolverines 18 kwietnia 2009 przeciwko Michigan State University.
W 2007 roku Abbott został wybrany do College Baseball Hall of Fame za swoją karierę w Michigan.
Kariera MLBEdit
W 1989 roku Abbott dołączył do California Angels jako debiutant bez rozegrania ani jednego meczu ligowego. W tym sezonie wygrał 12-12 – rekord strat ze średnią osiągniętych obrotów (ERA) 3,92 i zajął piąte miejsce w głosowaniu na debiutanta roku w lidze American League (AL).
W 1991 roku Abbott zdobył 18-11 Angels, którzy zajęli ostatnie miejsce w AL West z rekordem 81–81. Abbott odnotował czwarte najniższe ERA w AL (2,89), wykonując 243 inningi. W rezultacie Abbott zajął trzecie miejsce w głosowaniu AL Cy Young Award. W sezonie 1992 odnotował 2,77 ERA (piąte najniższe w AL), ale jego rekord zwycięstw i porażek spadł do 7-15, zajmując szóste miejsce Angels. Abbott zdobył również nagrodę Tonyego Conigliaro w 1992 roku.
Poza sezonem Angels próbowali obniżyć listę płac i sprzedali Abbotta New York Yankees za pierwszego basistę J.T. Śnieg, dzbany Russ Springer i Jerry Nielsen. Abbott miał rok wzlotów i upadków dla Yankees, ale 4 września 1993 roku Abbott bezskutecznie walczył z Indianami z Cleveland. 26 listopada tego samego roku Abbott pojawił się jako on sam w serialu „Boy Meets World” w odcinku „Class Pre-Union”.
1999 Milwaukee Brewers # 25 koszulka domowa Jima Abbotta
W 1994 roku Yankees firmy Abbott prowadzili w AL East, ale sezon się zatrzymał i play-offy zostały odwołane ze względu na strajk graczy 12 sierpnia. W następnym roku, po rozpoczęciu sezonu z Chicago White Sox, wrócił do Angels, który w sierpniu prowadził 11 meczów nad Seattle Mariners, ale przegrał. tytuł w lidze AL West w jednym meczu barażowym z Mariners.
Walczył przez sezon 1996, osiągając rekord 2-18 z 7,48 ERA i na krótko przeszedł na emeryturę.
Abbott powrócił do White Sox w 1998 roku, rozpoczynając pięć meczów i wygrywając wszystkie pięć. Abbott kontynuował swój powrót w następnym roku z Milwaukee Brewers, ale grał bezskutecznie. To był pierwszy raz, kiedy grał w drużynie National League, zmuszając go po raz pierwszy w karierze. Nagrał dwa trafienia w 21 nietoperzy podczas swojej kariery Brewers. Oba jego hity zdobyły rundy, a oba trafienia padły od miotacza Chicago Cubs Jona Liebera, choć w różnych meczach.
Abbott przeszedł na emeryturę po sezonie 1999 z rekordem w karierze 87-108, z wynikiem 4,25 ERA.