Charles W. Morgan jest ostatni z amerykańskiej floty wielorybniczej, która kiedyś liczyła ponad 2700 statków. Statki takie jak Morgan często poruszały się po oceanach na trasach wyznaczonych przez pasaty.
Znane żeglarzom na całym świecie pasaty i związane z nimi prądy oceaniczne pomogły wczesnym żaglowcom z portów europejskich i afrykańskich wyruszyć w rejsy do obu Ameryk. Podobnie pasaty napędzają również żaglowce z obu Ameryk do Azji. Nawet teraz statki handlowe wykorzystują „zawody” i prądy wytwarzane przez wiatry, aby przyspieszyć swoje morskie podróże.
Jak powstają te przyjazne dla handlu wiatry? Od około 30 stopni na północ do 30 stopni na południe od równika, w regionie zwanym szerokościami geograficznymi koni, obrót Ziemi powoduje nachylenie powietrza w kierunku równika w kierunku południowo-zachodnim na półkuli północnej oraz w kierunku północno-zachodnim na półkuli południowej . Nazywa się to efektem Coriolisa.
Efekt Coriolisa, w połączeniu z obszarem wysokiego ciśnienia, powoduje, że przeważające wiatry – pasaty – przemieszczają się ze wschodu na zachód po obu stronach równika w poprzek ten 60-stopniowy „pas”.
Gdy wiatr wieje około pięciu stopni na północ i południe od równika, zarówno prądy powietrzne, jak i oceaniczne zatrzymują się w paśmie gorącego, suchego powietrza. – pas stopni otaczający środkową część Ziemi nazywany jest Międzytropikalną Strefą Konwergencji, bardziej znaną jako doldrums.
Intensywne ciepło słoneczne w cętkach ogrzewa i nawilża pasaty, wypychając powietrze w górę do atmosfery jak balon na gorące powietrze. Gdy powietrze się unosi, ochładza się, powodując ciągłe pasma ulewy i burze w tropikach i lasach deszczowych. Rosnące masy powietrza przesuwają się w kierunku biegunów, a następnie opadają z powrotem w kierunku powierzchni Ziemi w pobliżu szerokości geograficznych koni. Opadające powietrze wyzwala spokojne pasaty i niewielkie opady, kończąc cykl.