Nazwa zwyczajowa: Loggerhead – nazwa pochodzi od wyjątkowo dużej głowy.

Nazwa naukowa: Caretta caretta

Opis: Bardzo duża głowa z ciężkimi, silnymi szczękami. Karapaks jest kościsty bez wypukłości i ma duże, nie zachodzące na siebie, szorstkie łuski (łuski) obecne z 5 bocznymi łuskami. Karapaks ma kształt serca. Przednie płetwy są krótkie i grube z 2 pazurami, podczas gdy tylne płetwy mogą mieć 2 lub 3 pazury. Karapaks jest czerwono-brązowy z żółtawo-brązowym plastronem. Pisklęta mają ciemnobrązowy pancerz z bladobrązowymi płetwami na brzegach.

Rozmiar: Zwykle długość pancerza od 2,5 do 3,5 stopy (80 do 110 cm).

Waga: Dorosły waży od 155 do 375 funtów (70 do 170 kg).

Dieta : Przede wszystkim mięsożerne i żywią się głównie skorupiakami żyjącymi na dnie oceanu. Zjadają kraby podkowiaste, małże, małże i inne bezkręgowce. Ich potężne mięśnie szczęki pomagają im łatwo miażdżyć skorupiaki.

Siedlisko: Preferuje żerowanie w przybrzeżnych zatokach i ujściach rzek, a także w płytkich wodach wzdłuż szelfów kontynentalnych Oceanu Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego.

Gniazdowanie: Gniazduj w odstępach od 2 do 4 lat. Składają od 3 do 6 gniazd w sezonie, w odstępie około 12 do 14 dni. W każdym gnieździe składa średnio od 100 do 126 jaj. Jaja wysiadują przez około 60 dni.

Status: USA – na liście zagrożonych (prawdopodobnie zagrożonych wyginięciem w dającej się przewidzieć przyszłości) na mocy amerykańskiej federalnej ustawy o zagrożonych gatunkach. Międzynarodowa – wymieniona jako narażona (grożąca wysokim ryzykiem wyginięcia na wolności w najbliższej przyszłości) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych.

Zagrożenia dla przetrwania: Największym zagrożeniem jest utrata gniazd siedlisko z powodu rozwoju przybrzeżnego, drapieżnictwa gniazd i zaburzeń ludzkich (takich jak oświetlenie wybrzeża i osiedla mieszkaniowe), które powodują dezorientację podczas wylęgu piskląt. Inne poważne zagrożenia obejmują przypadkowe połowy przy połowach sznurami haczykowymi, trałowanie krewetek i zanieczyszczenie. Uważa się, że przypadkowe połowy w łowiskach odegrały znaczącą rolę w ostatnich spadkach populacji karetta.

Szacunkowa populacja *: od 40 000 do 50 000 samic gniazdujących.