Ceramika rzeźby powstały, podobnie jak w znanych ośrodkach, takich jak Djenne, od IX wieku n.e. Rzeźby mają na ogół do 50 cm wysokości i są wykonane z litej ceramiki, ale czasami mają wnętrze z żelaznego pręta wzmacniającego. Drewno i mosiądz były innymi popularnymi materiałami rzeźbiarskimi oraz, w mniejszym stopniu, kamieniem. Dekoracja jest zazwyczaj nacinana, malowana lub uzyskiwana poprzez dodanie trójwymiarowych elementów. Przedmiotami są postacie ludzkie, zwłaszcza brodaci wojownicy jadący na koniu, ale także wiele klęczących lub kucających postaci z odwróconymi twarzami. Liczby są często realistycznymi portretami zwykłych ludzi, czasami ukazującymi objawy chorób tropikalnych. Chociaż rzadko zdarza się, aby dzieła sztuki z tego okresu miały pewne proweniencje pochodzące z profesjonalnie wykopanych stanowisk, rzeźby są tak liczne, że wydaje się, że wiele z nich było wykorzystywanych jako przedmioty codziennej dekoracji, a także do celów rytualnych lub pochówku.
Upadek
Do XV wieku n.e. imperium Mali upadało. Źle zdefiniowane zasady sukcesji królewskiej często prowadziły do wojen domowych, gdy bracia i wujowie walczyli ze sobą o tron. Następnie, gdy szlaki handlowe otworzyły się gdzie indziej, na zachodzie rozwinęło się kilka rywalizujących ze sobą królestw, zwłaszcza Songhai. Europejskie statki, zwłaszcza te należące do Portugalii, regularnie pływały teraz wzdłuż zachodniego wybrzeża Afryki, więc karawany saharyjskie musiały stawić czoła silnej konkurencji jako najbardziej efektywny środek transportu towarów z Afryki Zachodniej do Morza Śródziemnego. Były ataki na Mali ze strony Tuaregów w 1433 roku n.e. oraz ludu Mossi, który w tym czasie kontrolował ziemie na południe od rzeki Niger. Około 1468 roku n.e. król Sunni Ali z imperium Songhai (1464-1492 n.e.) podbił zręby Imperium Mali, które teraz zostało zredukowane do kontrolowania małej zachodniej części jego niegdyś wielkiego terytorium. To, co pozostało z Imperium Mali, zostało wchłonięte przez Imperium Marokańskie w połowie XVII wieku n.e.