Ze względu na powszechną praktykę zmieniania nazwiska przez kobiety przy zawieraniu małżeństwa, nie napotykają one trudności bez procedury prawnej w jurysdykcjach, które na to pozwalają.
Proces ten jest przyspieszony w przypadku nowo zamężnych kobiet, ponieważ ich akt małżeństwa, w połączeniu z identyfikacją za pomocą nazwiska zamężnego, jest zwykle akceptowany jako dowód zmiany, ze względu na powszechny zwyczaj, ale proces nadal wymaga zbliżenia się do każdego kontaktu, który korzysta z starą nazwę i prosząc o użycie nowej. O ile w statucie, w którym zawarto małżeństwo, nie określono, że zmiana nazwiska może nastąpić w chwili zawarcia związku małżeńskiego (w którym to przypadku akt małżeństwa wskazuje nowe nazwisko), sądy oficjalnie uznały, że zmiana ta wynika z prawa zwyczajowego osoby ( mężczyzny, kobiety, a czasem dziecka), aby zmienić swoje imię.
W Stanach Zjednoczonych było kilka wczesnych przypadków, w których stwierdzono, że zgodnie z prawem zwyczajowym kobieta była zobowiązana do podania nazwiska męża, ale nowsze sprawy to unieważniły (patrz „Zachowaj nazwisko rodowe” poniżej) . Obecnie amerykańskie kobiety nie muszą zmieniać swoich nazwisk zgodnie z prawem. Lindon przeciwko First National Bank, 10 F. 894 (WD Pa. 1882), to jedna z najwcześniejszych precedensowych spraw sądowych w Stanach Zjednoczonych, które dotyczą nazw zwyczajowych Zmiana. Kobieta, która zmieniła nazwisko na inne niż nazwisko jej męża, próbowała przejąć kontrolę nad swoim spadkiem. Sąd orzekł na jej korzyść. To wskazywało na wiele rzeczy. Zgodnie z prawem zwyczajowym można zgodnie z prawem zmienić swoje nazwisko i zostać „znanym i rozpoznawalnym” pod nowym nazwiskiem. Można też zawierać wszelkiego rodzaju umowy pod nowym imieniem. Kontrakty obejmują zatrudnienie (patrz Coppage przeciwko Kansas 236 U.S. 1) i można je uznać prawnie w sądzie pod nowym imieniem. W 1967 r. W sprawie Erie Exchange v. Lane, 246 Md. 55 (1967) Sąd Apelacyjny Maryland orzekł, że zamężna kobieta może zgodnie z prawem przyjąć przybrane nazwisko, nawet jeśli nie jest to nazwisko rodowe ani nazwisko jej prawowitego męża, bez postępowania sądowego.
Jednak mężczyźni mają więcej trudności ze zmianą nazwiska. W Stanach Zjednoczonych tylko osiem stanów przewiduje oficjalną zmianę nazwiska mężczyzny w ramach procesu małżeńskiego, aw innych mężczyzna może zwrócić się do sądu lub – jeśli nie jest to zabronione – zmienić swoje nazwisko bez procedury prawnej (chociaż agencje rządowe czasami nie rozpoznają tego zabiegu u mężczyzn).
Typowe opcjeEdytuj
Użyj nazwiska mężaEdytuj
W przeszłości kobieta w Anglii zwykle przyjmowała nazwisko (lub nazwisko) rodowe swojego nowego męża po ślubie; często była do tego zmuszana na mocy przepisów dotyczących ukrywania się. Zakładanie, że nazwisko męża pozostaje dziś powszechną praktyką w Wielkiej Brytanii (chociaż nie ma prawa, które stanowi, że imię musi zostać zmienione) oraz w innych krajach, takich jak Australia, Nowa Zelandia, Pakistan, Gibraltar, Falklandy, Indie, Filipiny, anglojęzyczne prowincje Kanady i Stanów Zjednoczonych.
W niektórych społecznościach w Indiach małżonkowie i dzieci przyjmują imię lub imię ojca.
Często są interesujące odmiany adopcji nazwiska, w tym adopcji nazwiska. Na przykład w Massachusetts badanie przeprowadzone na Harvardzie w 2004 r. Wykazało, że około 87% kobiet po studiach przyjmuje nazwisko swojego męża w związku małżeńskim, w porównaniu ze szczytem sprzed 1975 r. Wynoszącym ponad 90%, ale wzrósł z około 80% w 1990 r. to samo badanie wykazało, że kobiety z wyższym wykształceniem „dwa do czterech razy (w zależności od wieku) zachowały swoje nazwisko” bardziej niż osoby bez dyplomu uczelni.
Na nizinach w Szkocji w XVI wieku, zamężne kobiety nie zmieniały swoich nazwisk, ale dziś jest to powszechną praktyką.
Zwykle dzieciom z tych małżeństw nadaje się nazwisko ojca. Niektóre rodziny (głównie w USA) mają zwyczaj używania panieńskiego nazwiska matki jako drugiego imienia dla jednego z dzieci – Franklin Delano Roosevelt otrzymał swoje drugie imię w ten sposób lub nawet jako imię. Spessard Holland, Były gubernator Florydy i były senator, którego panieńskie nazwisko matki brzmiało Virginia Spessard, otrzymał w ten sposób swoje imię.
Zachowaj nazwisko rodoweEdytuj
Kobiety, które zachowują własne nazwisko po ślubie może to zrobić z wielu powodów:
- Nie widzą powodu, aby zmieniać swoje imię, podobnie jak mężczyźni często nie widzą powodu, aby zmieniać swoje.
- Sprzeciw wobec jednostronność tej tradycji.
- Bycie ostatnim członkiem rodziny o tym nazwisku.
- Aby uniknąć kłopotów związanych z papierkową robotą związaną ze zmianą nazwiska.
- Pragnąc zachować swoją tożsamość
- Wolę swoje nazwisko od nazwiska współmałżonka
- Aby uniknąć konsekwencji zawodowych.
Amerykańska sufrażystka i abolicjonistka Lucy Stone (1818–1893) zgłosiła ogólnokrajową kwestię prawa zamężnej kobiety do zachowania własnego nazwiska (tak jak ona sama w przypadku małżeństwa) w ramach jej wysiłki na rzecz praw kobiet w Stanach Zjednoczonych Kobiety, które decydują się zachować swoje wcześniejsze nazwiska, nazywane są „Lucy Stoners”. W 1879 roku, kiedy kobiety z Bostonu otrzymały prawo głosu w wyborach do szkoły, Stone zarejestrował się jako głosujący. Ale urzędnicy nie pozwoliliby jej głosować, chyba że dodała do podpisu „Blackwell”, nazwisko jej męża. Odmówiła tego, więc nie mogła głosować. Nie zaskarżyła powództwa w sądzie prawa.
Lucy Stone League, nazwana jej imieniem, została założona w 1921 roku przez Ruth Hale; była to pierwsza grupa, która walczyła o to, by kobiety mogły zachować panieńskie nazwisko po ślubie – i używać Ruth Hale zakwestionowała w sądzie federalnym, że jakikolwiek rządowy edykt, który nie uznawałby zamężnej kobiety (takiej jak ona) pod nazwiskiem, które wybrała. W maju 1921 roku Hale uzyskała akt nieruchomości wystawiony na jej nazwisko nazwisko po mężu, pani Heywood Broun.
W 1925 roku Doris Fleischman została pierwszą mężatką w Stanach Zjednoczonych, która otrzymała paszport na własne nazwisko. Jednak na początku lat 30. XX wieku Liga Lucy Stone była nieaktywna.
In People ex rel. Rago v. Lipsky, 63 NE2d 642 (Ill. 1945), Sąd Apelacyjny stanu Illinois, Pierwszy Okręg nie zezwalać zamężnej kobiecie na pozostanie w rejestrze wyborczym pod jej nazwiskiem rodowym ze względu na „ugruntowany zwyczaj, politykę i zasady prawa zwyczajowego w krajach anglojęzycznych, zgodnie z którymi nazwisko kobiety jest zmieniane przez małżeństwo i jej męża” nazwisko staje się z mocy prawa jej nazwiskiem. ”
W 1950 roku Jane Grant i 22 byłych członków ponownie założyła Ligę Lucy Stone; jego pierwsze spotkanie odbyło się 22 marca 1950 r. w Nowym Jorku. Grant szybko uzyskał zgodę Biura Spisu Ludności, że zamężna kobieta może używać swojego nazwiska rodowego jako oficjalnego lub prawdziwego nazwiska w spisie ludności (The New York Times, 10 kwietnia 1950 r.).
W latach pięćdziesiątych i XX wieku Liga rozszerzyła swoją działalność, aby objąć wszelką dyskryminację kobiet w USA; Liga była prekursorem Narodowej Organizacji na rzecz Kobiet.
In State ex rel. Krupa v. Green, 177 NE2d 616 (Ohio 1961), sąd apelacyjny w Ohio zezwolił zamężnej kobiecie na zarejestrowanie się w głosowaniu na swoje nazwisko rodowe, którego używała otwarcie i wyłącznie przed ślubem, i uznał, że może używać tego nazwiska jako kandydata na urząd publiczny.
W 1972 r. w sprawie Stuart v. Board of Elections, 266 Md. 440, 446, na pytanie, czy żona może zarejestrować się w wyborach na swoje nazwisko, a nie nazwisko męża nazwisko, jak orzekł Sąd Apelacyjny w Maryland, nazwisko „zamężnej kobiety” nie staje się nazwiska jej męża, jeżeli, tak jak tutaj, ma ona wyraźny zamiar konsekwentnie i nieuczciwie posługiwać się swoim imieniem rodowym po ślubie. ”
W latach 70. XX wieku powstała Olympia Brown League, aby pomóc kobietom w prawach do nazwiska w Milwaukee, w odpowiedzi na orzeczenie sądu przeciwko kobietom zachowują panieńskie nazwiska po zawarciu małżeństwa; Olympia Brown zachowała ją po ślubie w 1873 r. W szczególności, sprawa z tym orzeczeniem sądowym dotyczyła sprawy Kruzel przeciwko Podell (1975), w której Sąd Najwyższy stanu Wisconsin zdecydował, że kobieta po ślubie przyjmuje nazwisko męża zwyczajowo używanie tego nazwiska po zawarciu małżeństwa, ale stwierdził również, że żadne prawo jej tego nie wymaga.
W 1975 roku w sprawie Dunn przeciwko Palermo Sąd Najwyższy stanu Tennessee orzekł, że „w tej jurysdykcji kobieta po zawarciu małżeństwa ma wolność wyboru. Może ona zdecydować się na zachowanie własnego nazwiska lub może przyjąć nazwisko męża. Wybór należy do niej. Utrzymujemy, że imię i nazwisko osoby to imię nadane przy urodzeniu lub dobrowolnie zmienione przez któregokolwiek z małżonków w czas zawarcia małżeństwa lub zmieniony aktami potwierdzającymi zgodnie z Konstytucją i prawem stanu Tennessee. Tak długo, jak imię i nazwisko osoby pozostaje niezmienne i spójne oraz dopóki nie zostanie zmienione w określony sposób i nie ma żadnego oszukańczego lub prawnie niedopuszczalnego zamiaru, państwo nie ma uzasadnionych obaw.
Nowa wersja Ligi Lucy Stone rozpoczęto w 1997 roku, ponownie koncentrując się na równości nazwisk.
Amerykańskie prawa i przypadki wymienione powyżej nie obejmują wszystkich odpowiednich praw i spraw amerykańskich dotyczących nazwisk panieńskich. Obecnie Amerykanki nie muszą zmieniać swoich imion zgodnie z prawem.
Połącz oba imiona (dzielenie wyrazów) Edytuj
To rzadziej kobiety, zwłaszcza w USA i Kanadzie, dodają imię współmałżonka i własne nazwisko rodowe.
Mieszanie imionEdytuj
Chociaż jest to mniej powszechne niż łączenie imion, rosnącym trendem jest mieszanie dwóch nazwisk przy małżeństwie. Oznacza to dodawanie części dwóch imion. Przykładem jest Dawn O „Porter.
Imię rodowe jako drugie imięEdytuj
Przykłady: Hillary Rodham Clinton i Kim Kardashian West.
ChildrenEdit
W Stanach Zjednoczonych w niektórych stanach lub obszarach obowiązują przepisy ograniczające nazwisko dziecka. Na przykład Tennessee zezwala na nadanie dziecku nazwiska, które nie obejmuje nazwiska ojca, tylko po „równoczesnym złożeniu pod przysięgą wniosku w tej sprawie podpisanego przez oboje rodziców”.
Status prawny mężczyzny zmiana nazwiska przy małżeństwie Według ACLU przeszkody, jakie napotykają mąż, który chce adoptować nazwisko swojej żony, naruszały klauzulę równej ochrony przewidzianą w 14. poprawce do konstytucji. W chwili wniesienia pozwu tylko stany Georgia, Hawaje, Iowa , Massachusetts, Nowy Jork i Północna Dakota wyraźnie zezwoliły mężczyźnie na zmianę nazwiska poprzez zawarcie małżeństwa z taką samą łatwością jak kobieta. W wyniku pozwu uchwalono ustawę o równości nazwisk z 2007 r., Aby umożliwić dowolnemu z małżonków zmianę nazwiska, wykorzystując ich pozwolenie na małżeństwo jako środek zmiany; prawo weszło w życie w 2009 r.
W 2013 r. mieszkaniec Florydy Lazaro Dinh otrzymał cofnięcie prawa jazdy przez Departament Pojazdów Samochodowych Florydy za adopcję jego żony Hanh Dinh ” nazwisko. Następnie licencja została przywrócona, a Departament przyznał się do popełnienia błędu.
Feminizm i zachowanie osobistego nazwiska
Feministka Lucy Stone (1818–1893) podjęła ogólnokrajową kwestię prawa zamężnej kobiety do zachowania własnego nazwiska (tak jak ona sama robiła to w związku z małżeństwem) w ramach działań na rzecz praw kobiet w Stanach Zjednoczonych Z jej powodu kobiety, które zdecydowały się nie używać nazwisk swoich mężów, nazywane są „Lucy Stoners”.
Feministka Elizabeth Cady Stanton przyjęła nazwisko męża jako część własnego, podpisując Elizabeth Cady Stanton lub E. Cady Stanton, ale odmówiła zwracania się do niej jako pani Henry B. Stanton. Napisała w 1847 r., że „zwyczaj nazywania kobiet pani John This i pani Tom That oraz kolorowych mężczyzn Sambo i Zip Coona, opiera się na zasadzie, że biali ludzie są panami wszystkiego. ”Później, zwracając się do komisji sądowniczej stanowej legislatury Nowego Jorku w 1860 r. W przemówieniu pod numerem prowadziła Apel „Niewolnika”, stwierdziła częściowo, „Murzyn nie ma imienia. Jest Cuffy Douglas lub Cuffy Brooks, po prostu którego Cuffy może być. Kobieta nie ma imienia. To pani Richard Roe lub pani John Doe, którą może być tylko pani. „
Feministka Jane Grant, współzałożycielka The New Yorker, napisała w 1943 r. O swoich staraniach, aby zachować swoje nazwisko pomimo małżeństwa, a także doświadczeń innych kobiet z nazwiskami panieńskimi dotyczącymi służby wojskowej, paszportów, głosowania i biznesu.
Niedawno sprzeciw feministki Jill Filipovic wobec zmiany nazwiska dla kobiet zamężnych został opublikowany w The Guardian w 2013 roku pod tytułem „Dlaczego zamężne kobiety powinny zmieniać swoje imiona? Let men change theirs ”, cytowany jako zalecana lektura na temat społecznej konstrukcji płci w Critical Encounters in Secondary English: Teaching Literacy Theory to Adolescents, Deborah Appleman (2014). Filipovic poślubił Ty Lohrer McCormick w 2018 roku i zachowała swoje nazwisko małżeństwo.
Użyj jako pytania zabezpieczającegoEdytuj
Nazwisko panieńskie matki jest częstym pytaniem bezpieczeństwa w amerykańskiej bankowości od co najmniej lat 80-tych.