Igrzyska Olimpijskie w Berlinie 1936, festiwal lekkoatletyczny, który odbył się w Berlinie 1–16 sierpnia 1936 r. Igrzyska w Berlinie były dziesiątym wystąpieniem nowoczesnego Igrzyska Olimpijskie.
Igrzyska Olimpijskie w 1936 r. Przebiegały w napiętej, naładowanej politycznie atmosferze. Partia nazistowska doszła do władzy w 1933 r., Dwa lata po przyznaniu Berlina igrzysk, a jej rasistowska polityka doprowadziła do międzynarodowej debaty na temat bojkotu igrzysk. Obawiając się masowego bojkotu, Międzynarodowy Komitet Olimpijski naciskał na niemiecki rząd i otrzymał zapewnienie, że wykwalifikowani żydowscy sportowcy będą częścią niemieckiej drużyny i że Igrzyska nie zostaną wykorzystane do promowania nazistowskiej ideologii. Jednak rząd Adolfa Hitlera rutynowo nie dotrzymał takich obietnic. Tylko jeden sportowiec pochodzenia żydowskiego był członkiem niemieckiej drużyny (patrz: Helene Mayer: Fencing for the Führer); broszury i przemówienia o naturalnej wyższości rasy aryjskiej były na porządku dziennym; a boisko sportowe Rzeszy, nowo wybudowany kompleks sportowy o powierzchni 325 akrów (131,5 ha) i obejmujący cztery stadiony, był udekorowany nazistowskimi sztandarami i symbolami. Niemniej jednak atrakcyjność porywającej rywalizacji sportowej była zbyt duża i ostatecznie 49 krajów zdecydowało się wziąć udział w igrzyskach olimpijskich w Berlinie.
Olimpiada w Berlinie odznaczała się również postępem w mediach. Były to pierwsze zawody olimpijskie, w których wykorzystano teleksowe transmisje wyników, a zeppeliny zostały użyte do szybkiego transportu materiału filmowego do innych europejskich miast. Igrzyska były po raz pierwszy transmitowane w telewizji, transmitowane w systemie zamkniętym do specjalnie wyposażonych teatrów w Berlinie. Igrzyska w 1936 r. Wprowadziły także sztafetę, za pomocą której płomień olimpijski jest transportowany z Grecji.
Contunico © ZDF Enterprises GmbH, MoguncjaZobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Prawie 4000 sportowców wzięło udział w 129 imprezach. W zawodach lekkoatletycznych wystąpił Amerykanin Jesse Owens, który zdobył trzy indywidualne złote medale i czwarty jako członek triumfującego USA 4 × 100- W sumie Owens i jego koledzy z drużyny zdobyli 12 złotych medali lekkoatletycznych mężczyzn; sukces Owensa i innych afroamerykańskich sportowców, określanych przez nazistowską prasę jako „czarni pomocnicy”, był uważany za szczególny cios w aryjskie ideały Hitlera. Zobacz także Pasek boczny: Sohn Kee-chung: The Defiant One.
AP
Jednak Niemcy wywalczyli najwięcej medali, dominując w zawodach gimnastycznych, wioślarskich i jeździeckich. Hendrika („Rie”) Mastenbroek z Holandii zdobyła trzy złote medale i srebrny w pływaniu. Koszykówkę, wydarzenie olimpijskie po raz pierwszy w 1936 roku, wygrała drużyna USA. Kajakarstwo zadebiutowało również jako sport olimpijski.
Igrzyska w 1940 i 1944 roku, zaplanowane odpowiednio w Helsinkach (pierwotnie w Tokio) i Londynie, zostały odwołane z powodu II wojny światowej.