W teorii portfela, ryzyko zmian cen z powodu wyjątkowych okoliczności określonego papieru wartościowego, w przeciwieństwie do całego rynku, nazywane jest „ryzykiem idiosynkratycznym”. To specyficzne ryzyko, zwane także niesystematycznym, można wyeliminować z portfela poprzez dywersyfikację. Połączenie wielu papierów wartościowych oznacza zniesienie określonego ryzyka. Na całych rynkach nie ma kompensacji za ryzyko idiosynkratyczne – to znaczy, że specyficzne ryzyko papieru wartościowego nie ma znaczenia dla jego ceny. Na przykład na pełnym rynku, na którym obowiązuje model wyceny aktywów kapitałowych, cena papieru wartościowego jest określana przez wielkość systematycznego ryzyka w jej zwrotach. Dochód netto uzyskiwany lub poniesione przez właściciela z wynajmu jednej lub dwóch nieruchomości jest narażony na ryzyko idiosynkratyczne ze względu na wiele rzeczy, które mogą się przydarzyć nieruchomościom i zmienne zachowanie najemców .
Zgodnie z jednym modelem makroekonomicznym obejmującym sektor finansowy, zabezpieczenie ryzyka idiosynkratycznego może być samoobronne, ponieważ prowadzi do wyższego ryzyka systemowego, ponieważ wymaga większej dźwigni. To sprawia, że system jest mniej stabilny. podczas gdy sekurytyzacja w zasadzie zmniejsza koszty idiosynkratycznych wstrząsów, ostatecznie zwiększa ryzyko systemowe w równowadze.
W ekonometrii „błąd idiosynkratyczny” jest używany do opisu błędu, czyli niezauważonych czynników, które ct zmienna zależna – z danych panelowych, które zmieniają się zarówno w czasie, jak i między jednostkami (osoby, firmy, miasta itp.).