Obraz Hua Mulana, XVIII wiek, przechowywany w British Museum
Ballada o Mulan została po raz pierwszy zapisana w Musical Records of Old and New, kompilacji książek i piosenek mnicha Zhijiang z południowej dynastii Chen w VI wieku. Najwcześniejszy zachowany tekst poematu pochodzi z XI lub XII-wiecznej antologii znanej jako Music Bureau Collection, której autor, Guo Maoqian, wyraźnie wymienia stare i nowe zapisy muzyczne jako źródło wiersza. Jako ballada, wersety niekoniecznie mają równą liczbę sylab. Wiersz składa się z 31 kupletów i składa się głównie z pięcioznakowych fraz, z których kilka obejmuje siedem lub dziewięć.
Z czasem historia Hua Mulan zyskała popularność jako opowieść ludowa wśród Chińczyków ludzie.
NameEdit
Bohaterce wiersza nadawane są różne nazwiska w różnych wersjach jej historii. Zapisy muzyczne z dawnych i nowych stanów Imię Mulan nie jest znane i dlatego sugeruje, że Mulan to jej nazwisko. Akcja Ballady o Mulan toczy się w czasach północnej dynastii Wei, kiedy północnymi Chinami rządzili etniczni Xianbei, przodkowie Mongołów, istnieje przekonanie, że Mulan nie był etnicznym Chińczykiem Hanem, ale Xianbei, który miał wyłącznie złożone nazwiska. Mulan mógł być grzeszną wersją słowa Xianbei „umran”, które oznacza zamożny.
Według późniejszych książek takie jako Kobieta Mulan, jej nazwisko rodowe to Zhu (朱), podczas gdy Romans Sui Tang mówi, że to Wei (魏). Imię rodzinne Hua (花; Huā; „kwiat”), które zostało wprowadzone przez Xu Wei, stało się najpopularniejsza w ostatnich latach, częściowo ze względu na jej bardziej poetyckie znaczenie.
W języku chińskim jej imię (木蘭) dosłownie oznacza „magnolia”.
HistorycznośćEdit
Imię Mulan znajduje się w książce „Sto piękności” Yana Xiyuana, która jest kompilacją różnych kobiet z chińskiego folkloru. Nadal toczy się dyskusja, czy Mulan jest postacią historyczną lub po prostu legendą, ponieważ jej imię nie pojawia się w Wzorowych kobietach, które są kompilacją biografii kobiet z północnej dynastii Wei.
Chociaż sama Ballada o Mulan nie wskazuje wyraźnie W kontekście historycznym, opowieść jest powszechnie przypisywana dynastii Północnej Wei ze względu na odniesienia geograficzne i kulturowe w balladzie. Północna dynastia Wei została założona przez klan Tuoba z etnicznych Xianbei, który zjednoczył północne Chiny w IV wieku. Władcy Tuoba Xianbei sami byli nomadami z północnych stepów i częściowo zgrzeszyli, gdy rządzili i osiedlali się w północnych Chinach. Tuoba Xianbei przyjęło chińską nazwę dynastii „Wei”, zmieniło swoje nazwisko z „Tuoba” na „Yuan” i przeniosło stolicę z Pingcheng, dzisiejszego Datong w prowincji Shanxi na północnych peryferiach cesarskich Chin, do Luoyang, na południe od Żółtej Rzeki, na Nizinie Centralnej, tradycyjnym sercu Chin. Cesarze Północnego Wei znani byli zarówno ze świętego chińskiego tytułu „Syna Niebios”, jak i „Khagana”, czyli z tytułu przywódcy koczowniczych królestw. Ballada o Mulan odnosi się do władcy w obu tytułach. Północne Wei przyjęło również instytucje rządzące cesarskimi Chinami, a urząd shangshulang (尚書郎), który Khagan zaoferował Mulanowi, jest ministerialnym stanowiskiem w shangshusheng (尚書 省), najwyższym organie władzy wykonawczej za cesarza. Ta oferta wskazuje, że Mulan była przeszkolona w sztukach walki i sztukach literackich, ponieważ była w stanie służyć jako urzędnik cywilny odpowiedzialny za wydawanie i interpretowanie pisemnych rozkazów rządowych.
Xianbei w Chinach również zachowała pewne tradycje koczownicze i Kobiety Xianbei były zazwyczaj doświadczonymi jeźdźcami konnymi. Inny popularny poemat ludowy z Północnej Wei, zatytułowany „Młodsza siostra Li Bo”, chwali Yong Rong, młodszą siostrę Li Bo, za jej umiejętności jeździeckie i łucznicze. Ballada o Mulan mogła odzwierciedlać role płciowe i status kobiet w społeczeństwach koczowniczych.
Northern Wei był zaangażowany w przedłużający się konflikt zbrojny z nomadycznym Rouranem, który często napadał na północną granicę Chin w celu rabowania i grabieży . Cesarze Północnego Wei uważali Rouran za niecywilizowanych „barbarzyńców” i nazywali ich Ruanruanami lub wijącymi się robakami. Według Księgi Wei, oficjalnej historii dynastii, cesarz Taiwu z Północnego Wei rozpoczął w 429 r. Wyprawę wojskową przeciwko Rouran, posuwając się na Czarną Górę, a następnie rozciągając się na północ do góry Yanran. Obie lokalizacje są cytowane w The Ballad Czarna Góra odpowiada górze Shahu (殺 虎山), położonej na południowy wschód od dzisiejszego Hohhot w Mongolii Wewnętrznej Góra Yan, skrót od góry Yanran (燕 然 山), jest obecnie znana jako góry Khangai w środkowej Mongolii. Północny Wei starał się chronić granicę, ustanawiając szereg dowództw garnizonów granicznych na terenie dzisiejszej Mongolii Wewnętrznej.