Oprócz „Gniazda Hoosiera”, termin ten pojawił się również w „Adresie Przewoźnika” w czasopiśmie Indianapolis Journal 1 stycznia 1833 r. Jest wiele sugestii dotyczących pochodzenie tego słowa, ale żadne nie jest powszechnie akceptowane. W 1833 roku Pittsburgh Statesman powiedział, że termin ten był używany przez „jakiś czas temu” i zasugerował, że pochodzi od pracowników spisu nazywających „Kto tu jest?”. Również w 1833 roku były gubernator Indiany James B. Ray zaczął publikować gazetę zatytułowaną The Hoosier.
ScholarshipEdit
W 1900 roku Meredith Nicholson napisała The Hoosiers, wczesną próbę zbadania etymologii tego słowa w odniesieniu do mieszkańców Indiany. Jacob Piatt Dunn, wieloletni sekretarz Towarzystwa Historycznego Indiany, opublikował podobną próbę The Word Hoosier w 1907 roku. Obaj przedstawili kronikę niektórych popularnych i satyrycznych etymologii krążących w tamtym czasie i skupili większość uwagi na używaniu tego słowa w Wyżyna Południowa odnosi się do drwali, yokli i szorstkich ludzi. Dunn wyśledził to słowo od kumbryjskiego hoozera, oznaczającego wszystko, co jest niezwykle duże, wywodzące się ze staroangielskiego hoo (jak w Sutton Hoo), co oznacza „wysoko” i „wzgórze”. Znaczenie imigrantów z północnej Anglii i południowej Szkocji zostało odzwierciedlone w licznych nazwach, w tym w górach Cumberland, rzece Cumberland i przełęcz Cumberland. Nicholson bronił mieszkańców Indiany przed takim związkiem, podczas gdy Dunn doszedł do wniosku, że pierwsi osadnicy przyjęli ten przydomek samozwańczy i stracili swoje negatywne skojarzenia do czasu powstania wiersza Finleya.
Johnathan Clark Smith wykazał następnie, że najwcześniejsze źródła Nicholsona i Dunna w Indianie były w błędzie. List Jamesa Curtisa cytowany przez Dunna i innych jako najwcześniejsze znane użycie tego terminu został w rzeczywistości napisany w 1846 r., A nie w 1826 r. Podobnie, użycie tego terminu w gazecie z 1859 r. Cytującej wpis z dziennika z 1827 r. Autorstwa Sandforda Coxa było bardziej prawdopodobne. komentarz redakcyjny, a nie oryginalny dziennik. Najwcześniejsze źródła Smitha skłoniły go do argumentowania, że słowo to powstało jako określenie wzdłuż rzeki Ohio i oznaczało żeglarzy z Indiany i nie nabrało pejoratywnego znaczenia aż do 1836 roku, po poemacie Finleya.
William Piersen, profesor historii na Uniwersytecie Fisk argumentował za powiązaniem z pastorem metodystami, księdzem Harry Hosierem (ok. 1750 – maj 1806), który ewangelizował pogranicze Ameryki na początku XIX wieku w ramach Drugiego Wielkiego Przebudzenia. „Czarny Harry” urodził się jako niewolnik w Północnej Karolinie i sprzedany na północ do Baltimore w stanie Maryland, zanim uzyskał wolność i rozpoczął swoją służbę pod koniec rewolucji amerykańskiej. Był bliskim współpracownikiem i osobistym przyjacielem biskupa Francisa Asburyego, „Ojca Amerykańskiego Kościoła Metodystów”. Benjamin Rush powiedział o nim, że „biorąc pod uwagę jego analfabetyzm, był największym mówcą w Ameryce”. Jego kazania wzywały metodystów do odrzucenia niewolnictwa i do obrony zwykłego człowieka pracy. Piersen zaproponował, aby społeczności metodystów zainspirowane jego przykładem przyjęły lub otrzymały odmienną pisownię jego imienia (prawdopodobnie pod wpływem slangu yokel) w ciągu dziesięcioleci po jego służbie.
Według doniesień gazety Washington County: W tym czasie Abraham Stover był pułkownikiem milicji stanu Indiana. Był barwną postacią we wczesnej historii hrabstwa Washington. Wraz ze swoim zięciem, Johnem B. Brough, był uważany za jednego z dwóch najsilniejszych ludzi w hrabstwie Washington. Zawsze stawiano mu wyzwanie, by udowodnić swoją moc i wydaje się, że wygrał kilka walk z mężczyznami o połowę młodszymi. Po pobiciu sześciu lub ośmiu mężczyzn w walce na pięści w Louisville w stanie Kentucky, roztrzaskał pięści i powiedział „Ain” t I a husher „, co w wiadomościach zostało zmienione na„ Hoosier ”i tym samym zapoczątkowało imię Hoosier w związek z mężczyznami z Indiany.
Jorge Santander Serrano, doktorant z Indiana University, również zasugerował, że Hoosier może pochodzić od francuskich słów oznaczających „rumieniec”, „rumieniec” lub „rumieniec”. Zgodnie z tą hipotezą, wczesne pejoratywne użycie słowa Hoosier może mieć związek z kolorem czerwonym („rouge” w języku francuskim), który jest kojarzony z ludnością rdzenną, pejoratywnie nazywaną „czerwonymi ludźmi” lub „czerwonoskórymi”, a także z biednymi białymi ludźmi, nazywając ich „czerwonymi szyjami”.
Folk etymologiesEdit
„Who„ sh ”ere?” Edit
Humorystyczne ludowe etymologie dla termin „hoosier” ma długą historię, o czym opowiada Dunn w „The Word Hoosier”.
Jedna relacja wskazuje, że słowo to należy zachować ostrożność podczas zbliżania się do domów na granicy. Gdyby został postrzelony, podróżnik wołałby z daleka, by dać się poznać. Mieszkańcy chaty odpowiadali wtedy „Kto tu jest?”, Co – w apalachowym angielskim pierwszych osadników – wymazało „Kto” sh „ere?”, A stamtąd w „Hoosier?”. Pionierzy Indiany wołają „Kto jest”?„jako ogólne powitanie i ostrzeżenie, gdy słyszysz kogoś w krzakach i wysokiej trawie, aby uniknąć przypadkowego strzelenia do krewnego lub przyjaciela.
Poeta James Whitcomb Riley żartobliwie zasugerował, że zacięta bijatyka, która miała miejsce w Indianie wystarczająco gryzący, że wyrażenie „czyje ucho?” stało się zauważalne. Wyrosło ono z historii dwóch XIX-wiecznych francuskich imigrantów, którzy bili się w tawernie u podnóża południowej Indiany, lub zainspirowało ją. Jeden został obcięty, a trzeci Francuz wszedł, aby zobaczyć ucho na klepisku tawerny, co skłoniło go do wymamrotania „Czyje ucho?”
Ludzie pana HoosieraEdytuj
Jedno z możliwych źródeł terminu „Hoosier” pochodzi z budowy kanału Louisville-Portland (1826–1833).
Dwie powiązane historie śledzą pochodzenie tego terminu do gangów pracowników z Indiany pod kierownictwem pana Hoosiera.
Relacja dotycząca Dunna jest taka, że wykonawca z Louisville n amed Samuel Hoosier wolał zatrudniać pracowników ze społeczności po stronie rzeki Ohio w stanie Indiana, takich jak New Albany, a nie z Kentucki. Podczas wykopywania pierwszego kanału wokół Falls of the Ohio w latach 1826-1833, jego pracownicy stali się znani jako „ludzie Hoosiera”, a potem po prostu „Hoosiers”. Z tych ciężko pracujących robotników zaczęto korzystać w całej Indianie. żeglarzy w okolicy, a następnie rozprzestrzenił się na północ wraz z osadą stanu. Historia została opowiedziana Dunn w 1901 r. przez człowieka, który słyszał ją od krewnego Hoosier podczas podróży do południowego Tennessee. Dunn nie mógł znaleźć żadnej rodziny o tym imieniu w jakimkolwiek katalogu w regionie lub u kogokolwiek innego w południowym Tennessee, który słyszał tę historię i uznał się za wątpliwy. Ta wersja została następnie powtórzona przez gubernatora Evana Bayha i senatora Vancea Hartke, który wprowadził tę historię do raportu Kongresu w 1975 roku, oraz odpowiada terminowi i miejscu dalszych badań Smitha. Jednak Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych nie był w stanie znaleźć żadnego zapisu Hoosiera lub Hosiera w zachowanych dokumentach kompanii kanałowej.