Jemen WarEdit
W 1962 roku Egipt zaangażował się w wojnę domową w Jemenie, wspierając rewolucyjny reżim Abdullaha al-Sallala, który obalił byłego władcę kraju, Imama Badra i ogłosił republikę. Okazało się to znacznym obciążeniem finansowym i militarnym dla Egiptu i wywołało niechęć do Arabii Saudyjskiej, która poparł jemeńskich lojalistów.
1967 WarEdit
Pod presją arabską iw wyniku rosnących oczekiwań arabskiej potęgi wojskowej 18 maja 1967 r. Nasser prosi Sekretarza Generalnego ONZ U Thanta o wycofanie Sił Nadzwyczajnych Narodów Zjednoczonych (UNEF) stacjonujących po egipskiej stronie granicy z Izraelem na Synaju. Egipt zamknął Cieśninę Tiran dla izraelskiej żeglugi w odwecie za przekierowanie Izraela na rzekę Jordan. 30 maja król Husajn z Jordanii odwiedził Kair, podpisując jordańsko-egipski pakt obronny.
5 czerwca, Siły armii izraelskiej zadały druzgocący cios Egiptowi. Zaatakowano siedemnaście egipskich lotnisk, a większość sił powietrznych egipskich została zniszczona na ziemi, co doprowadziło do izraelskiej okupacji Półwyspu Synaj. Jordania przystąpiła do wojny po stronie Egiptu, ale została zmuszona zaakceptować zawieszenie broni przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 7 czerwca po zajęciu przez Izrael kontrolowanych przez Jordanię terytoriów na Zachodnim Brzegu i kontrolowanej przez Egipt Strefie Gazy. Egipt również zaakceptował zawieszenie broni. Wojska izraelskie zaatakowały strategiczne instalacje wojskowe na Syryjskich Wzgórzach Golan, zajmując miasto Quneitra. Syria zaakceptowała zawieszenie broni w dniu 10 czerwca.
Klęska Egiptu w wojnie 1967 zmusiła Nasera do rezygnacji 9 czerwca, mianując wiceprezydenta Zakarię Mohieddina swoim następcą. Jednak ustąpił po masowych demonstracjach ludowych. Siedmiu wysokich rangą oficerów zostało osądzonych po klęsce, w tym minister wojny Shams Badran. Naczelny dowódca sił zbrojnych marszałek polny Abdel-Hakim Amer został aresztowany i według doniesień popełnił samobójstwo w areszt w sierpniu.