Hades, grecki Aïdes („Niewidzialny”), zwany także Plutonem lub Plutonem („Bogaty” lub „Dawca bogactwa”), w starożytności Religia grecka, bóg podziemi. Hades był synem tytanów Kronusa i Rei oraz bratem bóstw Zeusa, Posejdona, Demeter, Hery i Hestii.
Sztuka starożytna & Architecture Collection Ltd./Alamy
Po obaleniu Kronosa przez jego synów, jego królestwo zostało podzielone między ich i podziemia spadły losem do Hadesu. Tam wraz ze swoją królową Persefoną rządził piekielnymi mocami i umarłymi w czymś, co często nazywano „domem Hadesa” lub po prostu Hadesem. Pomagał mu pies Cerberus. Chociaż Hades nadzorował proces i ukaranie niegodziwy po śmierci, normalnie nie był jednym z sędziów w podziemnym świecie, ani też osobiście nie torturował winnych, co zostało powierzone Furiom (Erynie). Hades był przedstawiany jako surowy i bezlitosny, niewzruszony modlitwą lub ofiarą (jak śmierć Zakazujący i powściągliwy, nigdy nie wyłania się jako odrębna osobowość z mrocznej ciemności swojego królestwa, nawet w micie o porwaniu Persefony.
© Photos.com/Thinkstock
Te ciemne i niepoznawalne aspekty zostały uzupełnione o przeciwny i korzystny aspekt. Bóg podziemia był zwykle czczony pod eufemistycznym epitetem, takim jak Clymenus („Znany”) lub Eubouleus („Dobry doradca”). Nazywano go często Zeusem z dodatkiem specjalnego tytułu (np. Chthonios, „chthonian Zeus”). Jego tytuł Pluton lub Pluton („Bogactwo”) mógł powstać w wyniku częściowego połączenia Hadesa z bogiem płodności ziemi lub z powodu zebrał wszystkie żywe istoty do swojego skarbca po śmierci.
© PHOTOS.com/Getty Images Plus
W greckim tłumaczeniu Biblii hebrajskiej słowo Hades oznacza Szeol, oznaczający ciemny obszar umarłych. Tartarus, pierwotnie oznaczający otchłań znajdującą się daleko poniżej Hadesu i miejsce kary w dolnym świecie, później stracił swoją odrębność i stał się niemal synonimem Hadesu.