Ginewra

Ginewra, żona Artura, legendarnego króla Wielkiej Brytanii, najbardziej znanej w romansach arturiańskich dzięki miłości, jaką darzył ją jego rycerz, sir Lancelot. We wczesnej literaturze walijskiej jedna Gwenhwyvar była „pierwszą damą tej wyspy”; w pomysłowej Historii regum Britanniae Geoffreya z Monmouth (początek XII w.) Została nazwana Guanhumara i została przedstawiona jako rzymska dama. W niektórych relacjach sugerowano, że była drugą żoną Artura.

Wczesna tradycja uprowadzeń (i niewierności) otaczała postać Ginewry. Według Vity Gildae pod koniec XI lub na początku XII wieku została porwana przez Melwasa, króla Aestiva Regio (dosłownie „Region Letni”), aby zostać uratowanym przez Artura i jego armię. W późnym XII wieku Chrétien de Troyes stulecia romansu Le Chevalier de la charette, została uratowana przez Lancelota (postać, którą Chrétien nazwał wcześniej jednym z rycerzy Artura) z krainy Gorre, do której została zabrana przez Meleagant (wersja historii, która była z XIII-wiecznej prozy Wulgaty). Chrétien przedstawił ją jako osobę przyjmującą lub odmawiającą miłości na sposób kobiet celebrowanych w dworskich tekstach miłosnych. Tam i we wczesnej części cyklu Wulgaty miłość dworska została wyniesiona z pasji Lancelot i Ginewra. Ale w surowo duchowej części cyklu Wulgaty, Queste del Saint Graal, ich cudzołożna miłość została potępiona, a Lancelot nie mógł z tego powodu spojrzeć bezpośrednio na Świętego Graala.

W wczesne kroniki, a później proza romansów arturiańskich, Ginewra została uprowadzona przez Mordreda, siostrzeńca Artura (lub w niektórych wersjach jego syna), a akcja ta była ściśle związana ze śmiercią Artura i końcem rycerskiej wspólnoty Okrągłego Stołu. We wczesnych relacjach Ginewra nie była niechętna, ale w prozie Sir Thomasa Maloryego z końca XV wieku, Le Morte Darthur, stała się nieszczęśliwą ofiarą, jeśli chodzi o Mordreda, chociaż przypisano jej część odpowiedzialności za ostatnie katastrofy, ponieważ jej miłość do Lancelota wywołała tak gorzką niezgodę.