Teren został zakupiony w 1903 roku, a stanowisko zostało oficjalnie nazwane imieniem prezydenta Harrisona na cześć Indianapolis, jego rodzinnego miasta. W 1901 r. Syn Harrisona, Russell, poprzez lobbowanie, ułatwił sprzedaż pobliskiego amerykańskiego Arsenału, a armia amerykańska wykorzystała dochody na zakup ziemi, na której dziś znajduje się fort.
Fort Benjamin Harrison widział najwyższy poziom aktywności podczas I i II wojny światowej. Centrum przyjęć Fort Benjamin Harrison zostało otwarte w 1941 r. i do 1943 r. było największym ośrodkiem recepcyjnym w Stanach Zjednoczonych.
W obrębie Fort Harrison znajdował się Camp Glenn, nazwany na cześć generała dywizji Edwina Forbesa Glenna, który służył jako komendant Fort Harrison w latach 1912–1913 i który dowodził szkoleniem oficerów, które rozpoczęło się w jego obozach w 1916 r. Obóz Glenn był Obozem Szkolenia Wojskowego Obywateli (CMTC), był również używany jako mieszkanie dla pracowników Cywilnego Korpusu Konserwacyjnego (CCC). Kiedy Stany Zjednoczone ponownie utworzyły Korpus Żandarmerii Wojskowej w 1941 r., W Camp Glenn utworzono szkołę dla posłów, która działała na początku 1942 r. Na tym terenie przetrzymywano także włoskich i niemieckich jeńców wojennych w 1944 i 1945 roku.
W 1947 roku armia ogłosiła, że Fort Harrison jest majątkiem nadwyżkowym, ale odmówiła całkowitego zamknięcia go z powodu braku odpowiedniej przestrzeni szkoleniowej dla Gwardii Narodowej Indiany. Od 1948 do 1950 r. Placówka funkcjonowała jako Baza Sił Powietrznych Benjamina Harrisona. Dziesiąte Siły Powietrzne zostały przeniesione z Omaha w Nebrasce i miały siedzibę zarówno w Schoen Field w Fort Harrison, jak i Stout Army Air Field w Indianapolis. Przeludnienie i nieodpowiednie obiekty wkrótce zmusiły 10 Sił Powietrznych do przeniesienia się do bazy Selfridge Air National Guard w Michigan, a armia ponownie przejęła kontrolę nad Fort Benjamin Harrison.
Stał się siedzibą Adjutant General School w Armii Stanów Zjednoczonych. w marcu 1951 roku. W 1957 roku szkoła przeniosła się do nowej sali Gates-Lord Hall wraz ze Szkołą Finansów Armii Stanów Zjednoczonych. W tym czasie ten budynek o powierzchni 300 000 stóp kwadratowych (28 000 m2) był trzecim co do wielkości budynkiem należącym do Departamentu Obrony. Adjutant General School pozostanie tam do czasu zmiany bazy, która doprowadzi do przeniesienia jej do Fort Jackson w Południowej Karolinie, począwszy od 1991 roku. Do 1995 roku Adjutant General School całkowicie opuściła Fort Benjamin Harrison. Szkoła finansów również przeniosła się do Fort Jackson w 1995 roku.
Interservice Postal School znajdowała się w Fort Benjamin Harrison w latach siedemdziesiątych XX wieku w ramach US Army Institute of Administration (USAIA) i była obsługiwana przez instruktorów ze wszystkich czterech usługi. W 1995 roku przeniósł się również do Fort Jackson.
Od 1965 roku Fort Harrison był także siedzibą Defense Information School (DINFOS). Obsadzony był przez szeregowy personel i oficerów ze wszystkich gałęzi sił zbrojnych USA, a także członków sojuszniczego personelu wojskowego. DINFOS przeszkolił członków serwisu i pracowników Departamentu Obrony, aby zostali dziennikarzami w prasie, radiu, telewizji i fotografii, a także przeszkolił ich w zaawansowanych rolach nadzorczych w redagowaniu, sprawach publicznych oraz relacjach z mediami i społecznością. W 1995 roku DINFOS przeniósł się do Fort Meade w stanie Maryland.
Wraz z przeniesieniem i utworzeniem szeregu zajęć szkoleniowych z zakresu finansów, biurokracji i technologii informatycznych (w szczególności kurs programisty / analityka i operator maszyn komputerowych) Oczywiście) fort otrzymał szyderczy pseudonim „Dom Wujka Bena”, co sugeruje, że nie odbyło się tam żadne prawdziwe szkolenie wojskowe.
Fort był miejscem, w którym odbywały się Wioski Sportowców podczas Igrzysk Panamerykańskich w 1987 roku. . Dokumenty budowlane zostały utworzone dla nowych budynków dla sportowców, ale budynki nie zostały zbudowane.
Pozostała obecność wojskowaEdit
Fort Benjamin Harrison został zamknięty w ramach remontu i zamknięcia bazy w 1991 roku Komisja. Teren bazy został od tego czasu przebudowany i obejmuje dzielnice mieszkalne, pole golfowe i jest terenem Parku Stanowego Fort Harrison.
Chociaż baza została oficjalnie zdezaktywowana, nadal istnieje bardzo znacząca obecność wojskowa w okolicy. Służba Finansowo-Księgowa Obrony – Indianapolis, kilka jednostek Rezerwy Armii Stanów Zjednoczonych, jednostki Gwardii Narodowej Indiany, Stacja Przetwarzania Wjazdów Wojskowych Stanów Zjednoczonych (MEPS) oraz punkt wymiany poczty i komisarz nadal znajdują się na dawnym stanowisku.
Od 1999 roku Legion Amerykański ma swoje Centrum Operacyjne Johna H. Geigera zlokalizowane w Fort Harrison. Centrum skupia pracowników ds. Członkostwa, którzy utrzymują bazę danych członków organizacji i świadczą usługi marketingu bezpośredniego w zakresie odnawiania członkostwa i pozyskiwania nowych członków. Znajduje się tam również Dział Sprzedaży Emblematów, który dostarcza towary Legion, oraz Dział pozyskiwania funduszy, który wspiera zarówno na poziomie krajowym, jak i na poziomie wydziałów.
29 maja 2009 roku Indiana National Guard zorganizowała ceremonię przełomową dla nowego obiektu, Lawrence Readiness Training Center, które zostało otwarte w 2011 roku. W obiekcie będą znajdować się cztery jednostki, w tym 76. Siedziba Combat Team.
The Veterans of Foreign Wars ma swoją siedzibę dla Departamentu Indiany na miejscu przy 9555 E. 59th Street.
Fort Benjamin Harrison Historic DistrictEdit
Historyczna dzielnica Fort Benjamin Harrison została dodana do Krajowego Rejestru miejsc o znaczeniu historycznym w 1995 r. Dzielnica obejmuje 100 budynków przyczyniających się, 1 miejsce przyczyniające się (Parade Grounds) i 3 konstrukcje (Water Tower, Kent Ave. Bridge i Bandstand) ). Obejmuje jedno i dwupiętrowe ceglane budynki w stylu kolonialnym, które były częścią oryginalnego kompleksu fortowego. Obejmują one budynki mieszkalne i administracyjne, budynki usługowe / gospodarcze oraz oddział szpitalny.