Esotropia (Polski)

towarzysząca esotropia 40% wszystkich przypadków zeza) lub w wieku trzech lub czterech lat. Większość pacjentów ze współistniejącą ezotropią o wczesnym początku ma emmetropię, podczas gdy większość pacjentów z wczesnym początkiem ma nadwzroczność. Jest to najczęstszy rodzaj naturalnego zeza nie tylko u ludzi, ale także u małp.

Współistniejącą esotropię można podzielić na esotropie, które są stałe eterowe lub przerywane.

Stała esotropia Stała esotropia, jak sama nazwa wskazuje, jest obecna przez cały czas. Przerywana esotropia Przerywana esotropia, jak sama nazwa wskazuje, nie zawsze występuje. W bardzo rzadkich przypadkach mogą występować tylko w powtarzających się cyklach „jeden dzień na, jeden dzień wolny” (cykliczna esotropia). Jednak zdecydowana większość przerywanych esotropii ma pochodzenie akomodacyjne.

Pacjent może mieć stałą esotropię do czytania, ale sporadyczną esotropię dla odległości (ale rzadko odwrotnie).

Akomodacyjna esotropiaEdit

Ezotropia akomodacyjna (zwana także refrakcyjną esotropią) to skierowanie oczu do wewnątrz spowodowane wysiłkami akomodacyjnymi. Często występuje u pacjentów z umiarkowaną nadwzrocznością. Osoba z nadwzrocznością, próbując „akomodować” lub skupiać oczy, zbiega również oczy, gdyż konwergencja wiąże się z aktywacją odruchu akomodacyjnego. Nadmierna konwergencja związana z dodatkowym akomodacją wymaganą do przezwyciężenia nadwzrocznej wady refrakcji może przyspieszyć utratę kontroli obuocznej i doprowadzić do rozwoju esotropii.

Szanse rozwoju esotropii u dziecka z nadwzrocznością będą zależały do pewnego stopnia na wielkość obecnej nadwzroczności. Tam, gdzie stopień błędu jest mały, dziecko zazwyczaj będzie w stanie zachować kontrolę, ponieważ wielkość nadmiernego dostosowania wymaganego do uzyskania wyraźnego widzenia jest również niewielka. Gdy stopień nadwzroczności jest duży, dziecko może nie być w stanie wytworzyć wyraźnego widzenia, bez względu na to, ile dodatkowego akomodacji zostanie zastosowane, a zatem nie ma zachęty do nadmiernego dostosowania i konwergencji, które mogą spowodować początek esotropii. Jednak tam, gdzie stopień błędu jest na tyle mały, że pozwala dziecku na generowanie wyraźnego widzenia przez nadmierną akomodację, ale wystarczająco duży, aby zakłócić kontrolę obuoczną, wystąpi esotropia.

Tylko około 20% dzieci z nadwzroczność większa niż +3,5 dioptrii rozwija zeza.

Jeśli esotropia jest wyłącznie konsekwencją nieskorygowanej nadwzroczności wzroku, zapewnienie dziecku odpowiednich okularów i upewnienie się, że są one noszone przez cały czas, często wystarcza, aby kontrolować odchylenie. W takich przypadkach, znanych jako „w pełni akomodacyjne ezotropie”, ezotropia będzie widoczna tylko wtedy, gdy dziecko zdejmie okulary. Wielu dorosłych z tego typu ezotropiami w dzieciństwie używa soczewek kontaktowych, aby kontrolować swój „zez”. Niektórzy w tym celu przechodzą operację refrakcji.

Istnieje również drugi typ akomodacyjnej esotropii, znany jako „esotropia nadmiarowa konwergencji”. W tym stanie dziecko wykazuje nadmierną konwergencję akomodacyjną w stosunku do miejsca zakwaterowania. Tak więc w takich przypadkach, nawet jeśli wszystkie podstawowe wady nadwzroczności zostały skorygowane, dziecko będzie nadal mrużyć oczy, patrząc na bardzo małe przedmioty lub czytając drobny druk. Nawet jeśli podejmują normalny wysiłek akomodacyjny lub „skupiający się”, stopień zbieżności związany z tym wysiłkiem jest nadmierny, co powoduje esotropię. W takich przypadkach często przepisuje się dodatkową korektę nadwzroczności w postaci soczewek dwuogniskowych, aby zmniejszyć stopień akomodacji, a tym samym wywieranej konwergencji. Wiele dzieci stopniowo nauczy się kontrolować swoje ezotropie, czasami za pomocą ćwiczeń ortoptycznych. Jednak inni ostatecznie będą wymagać operacji mięśni zewnątrzocznych, aby rozwiązać swoje problemy.

Wrodzona esotropiaEdit

Wrodzona esotropia lub dziecięca esotropia to specyficzny podtyp pierwotnej esotropii współistniejącej. Jest to stała esotropia o dużej i stałej wielkości, pojawiająca się między urodzeniem a szóstym miesiącem życia. Nie wiąże się to z nadwzrocznością, więc wysiłek akomodacyjny nie wpłynie znacząco na kąt odchylenia.Jest to jednak związane z innymi dysfunkcjami oczu, w tym nadmierną aktywnością mięśni skośnych, dysocjowanym odchyleniem pionowym (DVD), jawnym oczopląsem utajonym i wadliwym odwodzeniem, które rozwija się jako konsekwencja skłonności osób z esotropią niemowlęcą do „fiksacji krzyżowej”. ” Fiksacja krzyżowa polega na tym, że prawe oko patrzy w lewo, a lewe oko w prawo; wizualny wzór, który będzie „naturalny” dla osoby z esotropią o dużym kącie, której oko jest już odchylone w stronę przeciwną.

Pochodzenie stanu jest nieznane, a jego wczesny początek oznacza, że potencjał danej osoby do rozwoju widzenia obuocznego jest ograniczony. Odpowiednie podejście do leczenia pozostaje kwestią pewnej debaty. Niektórzy okuliści opowiadają się za wczesnym podejściem chirurgicznym jako oferującym najlepszą perspektywę obuoczności, podczas gdy inni pozostają nieprzekonani, że perspektywy osiągnięcia tego wyniku są wystarczająco dobre uzasadnić zwiększoną złożoność i ryzyko związane z operowaniem na osobach w wieku poniżej jednego roku.

Incomitant esotropiaEdit

Incomit esotropia to stan, w którym esotropia zmienia się w zależności od kierunku spojrzenia . Mogą wystąpić zarówno w dzieciństwie, jak iw wieku dorosłym, i powstać w wyniku problemów neurologicznych, mechanicznych lub miogennych. Problemy te mogą bezpośrednio wpływać na mięśnie zewnątrzgałkowe. ves i może również wynikać ze stanów wpływających na nerw lub dopływ krwi do tych mięśni lub otaczających je struktur kostnych oczodołu. Przykłady stanów powodujących esotropię mogą obejmować porażenie VI nerwu czaszkowego (lub Abducensa), zespół Duanea lub uraz oczodołu.