Eris (mitologia) (Polski)

W Dziełach Hezjoda i dniach 11–24 rozróżnia się dwie różne boginie imieniem Eris:

W końcu nie było jednego rodzaju Walki, ale na całej ziemi są dwa. Jeśli chodzi o jeden, człowiek chwaliłby ją, gdy ją rozumiał, ale drugi jest godne potępienia, a ich natura jest zupełnie inna. Albowiem ktoś popiera złą wojnę i bitwę, będąc okrutnym: nikt jej nie kocha, ale z konieczności, z woli bogów nieśmiertelnych, ludzie okrutnie walczą o jej należną cześć.
Ale druga to starsza córka Ciemnej Nocy (Nyx) i syn Kronosa, który siedzi w górze i mieszka w eterze, umieścił ją w korzeniach ziemi, a ona jest o wiele milsza dla ludzi. trud, bo człowiek staje się chętny do pracy, gdy myśli o swoim bliźnim, bogaczu, który spieszy się, aby orać, sadzić i porządkować swój dom, a sąsiad walczy ze swoim bliźnim, gdy on spieszy się do bogactwa. lesome dla mężczyzn. A garncarz jest zły na garncarza, rzemieślnik z rzemieślnikiem i żebrakiem jest zazdrosny o żebraka, a minstrel na minstrela.

In Hesiod „s O Teogonii (226–232), Strife, córce Nocy, mówi się mniej przychylnie, gdy wydaje inne personifikacje jako swoje dzieci:

A nienawistna Eris urodziła bolesne Ponos („Hardship”), Lethe („Forgetfulness”) ) i Limuzyny („Głód”) i zapłakane Algea („Bóle”), Hysminai („Bitwy”), Machaj („Wojny”), Phonoi („Morderstwa”) i Androktasiai („Zabójstwo”); Neikea („ Kłótnie ”), Pseudea („ Kłamstwa ”), Logoi („ Historie ”), Amphillogiai („ Spory ”) Dysnomia („ Anarchia ”) i Ate („ Ruina ”), blisko siebie i Horkos („ Przysięga ”), która najbardziej trapi ludzi na ziemi, a potem chętna składa fałszywą przysięgę.

Druga walka to prawdopodobnie ta, która pojawia się w IV Iliadzie Homera; utożsamiana z Enyo jako siostrą Aresa i prawdopodobnie córką Zeusa i Hery:

Walka, której gniew jest nieustępliwa, jest siostrą i towarzyszką morderczego Aresa , która na początku jest tylko małą istotą, ale potem rośnie, aż kroczy po ziemi z głową uderzającą w niebo. Następnie wyrzuciła gorycz po obu stronach, przechodząc przez atak, który wzmagał ból u mężczyzn. Ma też syna, którego nazwała Strife.

Enyo jest wspomniana w Księdze 5, a Zeus wysyła Walkę, by obudzić Achajów w Księdze 11, tej samej pracy.

Najsłynniejsza opowieść o Eris opowiada o jej zainicjowaniu wojny trojańskiej przez spowodowanie Sądu Paryża . Boginie Hera, Atena i Afrodyta zostały zaproszone wraz z resztą Olimpu na przymusowy ślub Peleusa i Thetis, którzy mieli zostać rodzicami Achillesa, ale Eris została zlekceważona z powodu jej kłopotliwych skłonności.

Ona więc (jak wspomniano w Kyprii według Proclusa jako część planu nakreślonego przez Zeusa i Themis) wrzuciła na imprezę Jabłko Niezgody, złote jabłko z napisem starogreckim: τῇ καλλίστῃ, romanized: tē (i) kallistē (i) – „Dla najpiękniejszej” lub „Dla najpiękniejszej” – prowokowanie bogiń do rozpoczęcia kłótni o odpowiednim odbiorcy. Nieszczęsny Paryż, Książę Troi, został wyznaczony przez Zeusa do wyboru najpiękniejszego. Boginie rozebrały się do naga, by spróbować wygrać decyzję Paryża, a także próbowały go przekupić. Hera zaoferowała władzę polityczną, Atena obiecała nieskończoną mądrość, a Afrodyta kusiła go najpiękniejszą kobietą na świecie: Heleną, żoną Menelaosa ze Sparty Podczas gdy kultura grecka kładła większy nacisk na waleczność i władzę, Paryż zdecydował się wręczyć jabłko Afrodycie, skazując w ten sposób swoje miasto, które zostało zniszczone w wyniku wojny.

W Nonnus s Dionysiaca, 2.356 , kiedy Typhon przygotowuje się do walki ze Zeusem:

Eris („Walka”) była eskortą Typhona „w walce wręcz, Nike (” Victory „) dowodził Zeus do walki.

Inna historia o Eris dotyczy Hery i miłości Polytekhnosa i Aedona. Twierdzili, że kochają się bardziej niż Hera i Zeus. Zakochana. To rozgniewało Hera, więc wysłała Eris, by siała na nich niezgodę. Polytekhnos wykańczał planszę rydwanu, a Aedon sieć, którą tkała. Eris powiedziała do nich: „Kto zawsze kończy swoje zadanie jako ostatni, będzie musiał przedstawić drugiemu służącą! ”- wygrał Aedon. Ale Polytekhnos nie był zadowolony z jego porażki, więc przybył do Khelidon, siostry Aedona i zgwałcił ją, a następnie przebrał ją za niewolnicę, przedstawiając ją Aedonowi.Kiedy Aedon odkryła, że to rzeczywiście jej siostra, porąbała syna Polytekhnosa i nakarmiła go Polytekhnosem. Bogowie nie byli zadowoleni, więc zmienili ich wszystkich w ptaki.