InsektycydyEdit
Obecnie stosuje się środki owadobójcze zawierające substancje czynne, takie jak azadirachtin, imidakloprid, benzoesan emamektyny i dinotefuran. Dinotefuran i imidakloprid działają ogólnoustrojowo (tj. Są włączane do drzewa) i zachowują skuteczność przez okres od jednego do trzech lat, w zależności od produktu. Środki owadobójcze są zwykle uważane za realną opcję tylko na obszarach miejskich, gdzie drzewa o wysokiej wartości znajdują się w pobliżu porażenia. Jesiony są traktowane przede wszystkim przez bezpośrednie wtryskiwanie do drzewa lub zraszanie gleby. Właściciele domów nie mogą stosować niektórych środków owadobójczych i muszą być stosowane przez licencjonowanych wykonawców. Uszkodzenia powodowane przez świdnicę szmaragdową mogą z czasem rosnąć, nawet przy stosowaniu środków owadobójczych. Zabiegi owadobójcze są niewykonalne na dużych obszarach leśnych poza obszarami miejskimi.
Kontrola biologicznaEdit
Tetrastichus planipennisi, osa parazytoidalna używana jako środek kontroli biologicznej
Rodzimy zasięg szmaragdowego omacnicy w Azji zbadano pod kątem pasożytniczych gatunków pasożytujących na szmaragdowym nie atakować innych gatunków owadów w nadziei, że po wypuszczeniu w Ameryce Północnej stłumią populacje. Trzy gatunki importowane z Chin zostały zatwierdzone do wypuszczenia przez USDA w 2007 r., Aw Kanadzie w 2013 r .: Spathius agrili, Tetrastichus planipennisi i Oobius agrili, natomiast Spathius galinae został zatwierdzony do wypuszczenia w 2015 r. Z wyłączeniem Spathius galinae, który został wypuszczony dopiero niedawno. pozostałe trzy gatunki zostały udokumentowane jako pasożyty na larwach szmaragdowego omacnicy rok po wypuszczeniu, co wskazuje, że przeżyły zimę, ale ich zakładanie różniło się w zależności od gatunku i lokalizacji. Tetrastichus planipennisi i Oobius agrili zadomowiły się i mają rosnącą populację w Michigan od 2008 r .; Spathius agrili odniósł mniejszy sukces zakładowy w Ameryce Północnej, co może być spowodowane brakiem dostępnych larw szmaragdowego omacnicy jesionowej w momencie pojawienia się dorosłego na wiosnę, ograniczoną tolerancją na zimno i lepszą przydatnością do regionów Ameryki Północnej poniżej czterdziestego równoleżnika.
USDA ocenia również zastosowanie Beauveria bassiana, owadowego patogenu grzybowego, do zwalczania omacnicy szmaragdowej w połączeniu z osami pasożytniczymi.