Tło i wykształcenie
Lekarz i pedagog Blackwell urodził się 3 lutego 1821 r. W Bristolu w Anglii. Wychowana w liberalnym gospodarstwie domowym, w którym kładziono nacisk na edukację, Blackwell w końcu włamała się na dziedzinę medycyny, aby zostać pierwszą kobietą, która ukończyła szkołę medyczną w Stanach Zjednoczonych.
W 1832 roku Blackwell i jej rodzina przeniosła się do Stany Zjednoczone, najpierw osiedlając się w Nowym Jorku, a później przenosząc się do Cincinnati w stanie Ohio. Po śmierci ojca w 1838 roku, Blackwell (znająca język francuski i niemiecki), jej matka i dwie starsze siostry pracowały jako wychowawcy, aby związać koniec z końcem.
Osiągnięcia historyczne
W wieku dwudziestu kilku lat Blackwell miała przyjaciółkę cierpiącą na śmiertelną chorobę, która czuła się zawstydzona chodząc do lekarzy płci męskiej, narzekając, że lepiej by jej było, gdyby miała kobieta lekarz. Głęboko poruszona słowami swojej przyjaciółki i zmagająca się także z sercem, Blackwell zdecydowała się na karierę medyczną. Jednak droga do zostania lekarzem nie była łatwa. Podobnie jak inne kobiety w tamtym czasie, studiowała niezależnie z lekarzami, zanim w 1847 roku została przyjęta do Geneva Medical College w północnej części stanu Nowy Jork. Jej przyjęcie zostało uznane przez organizację studencką za praktyczny żart administracyjny.
Jednak poważny Blackwell pojawił się, by kontynuować studia. , z jej przyjęciem wywołując oburzenie społeczne ze względu na ówczesne uprzedzenia co do kobiet otrzymujących formalne wykształcenie medyczne. Blackwell trzymała się mocno pomimo niezliczonych wyzwań, zdobywając szacunek wielu jej rówieśników i ostatecznie pisząc pracę doktorską na temat tyfusu plamistego. Zajmując pierwsze miejsce w swojej klasie, Blackwell ukończyła 1 849, stając się pierwszą kobietą, która została lekarzem medycyny współczesnej.
Zakłady medyczne w Nowym Jorku
Blackwell wróciła do Europy i pracowała w Londynie i Paryżu. Skupiła się na położnictwie w La Maternité, gdzie zaraziła się chorobą podczas zabiegu u niemowlęcia, który spowodował ślepotę na jedno oko; przez to nie była w stanie wykonywać operacji tak, jak sobie życzyła. Blackwell później wrócił do Nowego Jorku i założył prywatną praktykę, początkowo borykając się z finansami z powodu ówczesnych uprzedzeń.
W połowie lat pięćdziesiątych XIX wieku otworzyła klinikę, która stała się znana jako Nowojorska Przychodnia dla Ubogich Kobiet i Dzieci. Z pomocą swojej siostry i koleżanki lekarza Emily Blackwell, która pracowała jako chirurg, oraz lekarki Marie Zakrzewskiej, Blackwell założyła w 1857 roku nowojorski szpital dla kobiet i dzieci niezamożnych, instytucję, która przetrwałaby ponad wiek. Pod koniec dekady, podczas wykładów w Anglii, została pierwszą kobietą wpisaną do British Medical Register.
Utrzymując, że czyste warunki sanitarne są ważnym aspektem zdrowia, zwłaszcza na wojnie, Blackwell pomogła ustanowienie Amerykańskiej Komisji Sanitarnej w 1861 r. pod auspicjami prezydenta Abrahama Lincolna. Pod koniec lat sześćdziesiątych XIX wieku Blackwell otworzył szkołę medyczną dla kobiet. Studenci Women’s Medical College of the New York Infirmary mieli zatem wszechstronny, wysoce zorganizowany i konkurencyjny program nauczania. Jedną z uczennic tej szkoły była przez krótki czas Sophia Jex-Blake, która później otworzyła szkołę medyczną dla kobiet w Londynie.
Wkrótce po założeniu uczelni Blackwell wrócił do Anglii. Założyła prywatną praktykę i była wykładowcą w London School of Medicine for Women. W końcu przeniosła się do Hastings w Anglii.
Śmierć
Elizabeth Blackwell zmarła w swoim domu 31 maja 1910 roku. Blackwell, jako wielka wizjonerka, która stworzyła możliwości kobietom lekarzom w przyszłości, opublikowała kilka książek w swoim czasie karierze, w tym jej autobiografia z 1895 roku Pioneer Work in Opening the Medical Profession for Women.