Dodatkowe inningsy

ProfessionalEdit

W profesjonalnym meczu baseballowym jest dziewięć regulaminowych rund.

Minor League BaseballEdit

Rekord Najwięcej rund, jakie kiedykolwiek rozegrano w pojedynczym profesjonalnym meczu, to 33, które miały miejsce w 1981 roku w meczu Minor League Baseball pomiędzy Pawtucket Red Sox i Rochester Red Wings, oddziałami Triple-A odpowiednio Boston Red Sox i Baltimore Orioles. Każda drużyna miała w swoim składzie przyszłą galerię sław: Wade Boggs dla Pawtucket i Cal Ripken Jr. z Rochester.

Major League BaseballEdit

Najdłuższy mecz rund w Major League Baseball był remis 1–1 w Lidze Narodowej między Boston Braves i Brooklyn Robins w 26 rundach na Braves Field w Bostonie 1 maja 1920 r. Zrobiło się zbyt ciemno, aby zobaczyć piłkę (boiska nie miały jeszcze świateł i słońce zachodziło), a mecz został uznany za remis. Rozegrane szybko według nowoczesnych standardów, te 26 rund zostało ukończonych w 3 godziny i 50 minut. Zgodnie ze zwyczajem pierwszy rzut został rzucony o godzinie 15:00; Sędzia tablicy domowej Barry McCormick ogłosił mecz, gdy światła zaczęły pojawiać się w oknach budynków po drugiej stronie Charles River, tuż przed 19:00.

Najdłuższy mecz ligi amerykańskiej, remis najdłuższy w lidze rund, które zakończyło się zwycięstwem jednej drużyny, było zwycięstwem Chicago White Sox 7-6 nad Milwaukee Brewers w 25 rundach na Comiskey Park w Chicago w 1984 roku. Mecz rozpoczął się o 19:30. 8 maja 1984 r. i po strzeleniu goli we wczesnych biegach obie drużyny zdobyły dwa gole w 8. zmianie; ale mecz został zawieszony po 17 rundach z remisem 3–3 z powodu ligowej zasady policyjnej zakazującej inningu po godzinie 12:59. Gra była kontynuowana następnego wieczoru, 9 maja 1984 r., a obie drużyny zdobyły trzy bramki. w 21. rundzie, aby uzyskać wynik 6-6; w końcu, na końcu 25. miejsca, White Sox „Harold Baines wygrał pojedynek do domu, aby zakończyć zawody. Tom Seaver wygrał z ulgą. Rozegrano regularnie zaplanowany mecz, co oznacza, że w obie noce rozegrano 17 rund; Seaver również rozpoczął i wygrał drugi mecz 5: 4. Oficjalny czas całego 25-inowego spotkania wyniósł 8 godzin i 6 minut, również główny rekord ligi.

11 września 1974 roku, St. Louis Cardinals wygrali nocny mecz w maratonie przeciwko New York Mets, po 7 godzinach, 4 minutach i 25 rundach; to najdłuższe rozgrywki Ligi Narodowej, które są również związane z najdłuższym meczem w historii ligi. Dwa błędy Metsa doprowadziły do zwycięskiej rundy Cardinals, zaczynając od błędnego rzutu, który pozwolił Bakeowi McBrideowi na ucieczkę od pierwszego. St. Louis wygrał 4–3. Mets trafiali na talerz 103 razy, co jest rekordem w głównym meczu ligowym; Karty nie były daleko w tyle z 99 występami na płycie. Podsumowując, odnotowano rekordowe 175 oficjalnych at-nietoperzy, z rekordem pierwszej ligi 45 pozostających na mieliźnie. Tylko tysiąc kibiców było nadal na Shea Stadium, gdy mecz zakończył się o godzinie 3:13 12 września. W przeciwieństwie do ligi amerykańskiej, w Lidze Narodowej nie było godziny policyjnej. To był najdłuższy mecz rozegrany bez zawieszenia.

15 kwietnia 1968 roku Houston Astros pokonał Mets 1: 0 w 24-inningowym meczu na Houston Astrodome. Sześciogodzinne i sześciominutowe zawody, które zakończyły się trafieniem przez Astrosa „Boba Aspromontea” przez nogi Metsa shortstop Ala Weisa na końcu 24., pozostaje najdłuższym meczem w historii ligi. najdłużej bezbramkowych rund (23) w meczu pierwszej ligi.

Najdłuższym meczem ligi amerykańskiej, który zakończył się remisem, był 24-inningowy pojedynek pomiędzy Detroit Tigers i Philadelphia Athletics 21 lipca 1945 roku. Drużyny miały remis 1: 1, gdy mecz został odwołany z powodu ciemności w Shibe Park, a Tigers „Les Mueller rozbił rekordowe 19 2⁄3 rund. zrezygnował z jednego przejazdu, zanim odpadł w 20. rundzie.

Najdłuższym meczem, który zakończył się bezbramkowym remisem, był pojedynek National League pomiędzy Cincinnati Reds i Brooklyn Dodgers 11 września 1946 roku. poszedł 19 rund, zanim ciemność zapadła na Brooklynie Ebbets Field, zmuszając mecz do odwołania z powodu ciemności. W Lidze Amerykańskiej najdłuższy mecz 0-0 rozegrano pomiędzy Washington Senators i Detroit Tigers 16 lipca 1909 roku. Mecz został odwołany po 18 rundach z powodu ciemności w Bennett Park w Detroit. Najdłuższy okres bezbramkowy w zakończonym meczu miał miejsce 15 kwietnia 1968 r. Pomiędzy Astros i Mets, który pozostał bezbramkowy po 23 rundach.

Washington Senators stali się pierwszą drużyną w historii Major League, która rozegrała wiele meczów po co najmniej 20 inningów w sezonie, kiedy pokonali Minnesota Twins 9–7 w 20 rundach 9 sierpnia 1967 r., Po wygraniu meczu z 22 inningiem. Chicago White Sox 12 czerwca tego roku.Ten wyczyn został później dokonany przez Oakland Athletics z 1971 r., Który rozegrał mecze w 21 i 20 rundach, oraz Los Angeles Dodgers z 1989 r., Którzy rozegrali dwa 22 inningi.

Najdłuższy doubleheader w historii Major League miał miejsce w maju. 31 grudnia 1964 r. San Francisco Giants pokonali New York Mets 5–3 w dziewięciu rundach w pierwszym meczu dnia na Shea Stadium, a następnie wygrali drinka 8–6 po 23 rundach. Te dwa mecze trwały łącznie dziewięć godzin. 52 minut. The Mets Ed Kranepool zagrał we wszystkich 32 rundach obu gier; Kranepool został powołany do drużyny tego dnia po tym, jak poprzedniego dnia zagrał w obu meczach w Double-A w Buffalo.

5 kwietnia 2012 Toronto Blue Jays pokonało Cleveland Indians 7-4 w 16 rund. Pięciogodzinny, 14-minutowy mecz był najdłuższym meczem otwarcia w historii Major League.

8 czerwca 2013 Toronto Blue Jays pokonało Texas Rangers 4: 3 w 18 rund, podczas gdy Miami Marlins pokonał New York Mets 2–1 w 20 rund. To był drugi raz w historii Major League, kiedy dwa mecze po 18 rund rozegrano tego samego dnia; pierwszy miał miejsce 15 sierpnia 2006.

21 września 2013, tuż po godzinie 2:00, drużyna Tampa Bay Rays pokonała Baltimore Orioles 5–4 w 18 rundach w meczu, który rozpoczął się o 7. :10 po południu poprzedniej nocy.

W 2013 roku Arizona Diamondbacks ustanowił główny rekord ligi, grając 77 dodatkowych rund. To pobiło rekord 76 dodatkowych rund zagranych przez Minnesota Twins w 1969 roku.

10 sierpnia 2014 roku o godzinie 12:39 Los Angeles Angels of Anaheim pokonali Boston Red Sox 5–4 w 19. innings w grze, która rozpoczęła się o 18:00 noc przed. „Odejście Homera Alberta Pujolsa” zostało szybko sprawdzone, na prośbę Bostonu, ale wezwanie zostało potwierdzone. Tego samego dnia Toronto Blue Jays pokonali Detroit Tigers 6–5 w swoim własnym meczu z 19 inningiem. Obie drużyny wykorzystały wszystkie dostępne rezerwy ławki, a także cały dostępny byk, Toronto nawet użyło początkowego miotacza Marcusa Stromana jako szczypta biegacz w pewnym momencie. Starterowi Tygrysów, Rickowi Porcello, przypisuje się przegraną po wejściu do gry w 18. rundzie. Chad Jenkins z Toronto wygrał po 6 inningach z ulgą (niezwykle długi wypad jak na lekarstwo), a José Bautista trafił w pojedynek, który zdobył Munenoriego Kawasakiego, który wygrał mecz. Toronto starter R.A. Dickey zaczął rozgrzewać się na boisku pod koniec XIX wieku i mógł przynieść ulgę, gdyby gra doszła do 20 rund.

11 kwietnia 2015 Boston Red Sox pokonał New York Yankee 6–5 w 19 rundach na stadionie Yankee. Mecz rozpoczął się o godzinie 19:05. 10 kwietnia, a zakończyło się o 2:13 po 6 godzinach i 49 minutach gry. Długość gry skłoniła do żartu na Twitterze podczas gry, którego autorem był Mark Feinsand, osobowość medialna Yankees, o godzinie 12:10 11 dnia w związku z urodzinami Marka Teixeiry: Mark Teixeira miał 34 lata, gdy ta gra się rozpoczęła. Ma teraz 35 lat. #TrueStory.

28 maja 2017 roku drużyna Tampa Bay Rays pokonała Minnesota Twins 8–6 w meczu trwającym 15 inning, trwającym 6 godzin i 26 minut. . Obie drużyny łącznie miały 115 at-nietoperzy, 33 trafienia i 21 strikeoutów.

W 2020 roku MLB dodał tymczasową zasadę, że dodatkowe inningi zaczynają się od biegacza na drugiej bazie. 24 lipca 2020 roku The Oakland Lekkoatletyka pokonała Los Angeles Angels 7: 3 w pierwszym dogrywce zgodnie z tą zasadą. Na szczycie 10. zmiany, Shohei Ohtani z Aniołów został umieszczony na drugiej bazie i został wyrzucony w rundach. Na dole 10. zmiany, Marcus Semien został umieszczony na drugiej bazie i strzeliłby gola w wielkoszlemowym pojedynku. Zasada ta jest również stosowana w grach doubleheader, które kończą się remisem po siedmiu inningach.

Godne uwagi extra inning gamesEdytuj

W październiku 1999 r. Grand Single 5 z 1999 NLCS został wygrany, kiedy z podstawami załadowanymi na dole 15. zmiany Robin Ventura z New York Mets, który wygrał 2 Wielkie Szlemy w jednym.gra wcześniej w tym roku w tej samej grze uderzyła w coś, co wydawało się być inną, gdy piłka przeleciała przez ścianę. Jego koledzy z drużyny Mets nie pozwolili mu dostać się nawet do drugiej bazy. Tak więc zgodnie z zasadami tylko jeden bieg mógł strzelić gola, co dało zwycięstwo 4-3 nad Atlanta Braves.

Najdłuższy mecz po sezonie inningsów w historii MLB to 18 inningów, co miało miejsce trzy razy. Pierwszy 18-inningowy pojedynek został rozegrany pomiędzy Atlanta Braves a Houston Astros 9 października 2005 roku. W czwartym meczu National League Division w Houston, Braves (którzy prowadzili serię 2–1 i grozili eliminacją) zajęli prowadzenie 6-1 w 8. zmianie.Wielki szlem wykonany przez Lancea Berkmana na dole ósmego miejsca doprowadził do wyniku 6–5, a po dwóch outach na dole 9. miejsca, Brad Ausmus wylądował, by zremisować mecz i wysłać go do dodatkowych rund. Wynik pozostał w impasie przy 6-6, aż do 18., kiedy Astros „Chris Burke (który wszedł do gry w 9. rundzie jako biegacz szczypczy) uderzył do domu w lewo, aby go wygrać, wysyłając Houston do NLCS . Roger Clemens, który został wprowadzony do uderzenia szczypcami w 15. miejscu i rzucił z ulgą w ostatnich trzech rundach, został uznany za zwycięzcę w 5-godzinnym, 50-minutowym konkursie. Adam LaRoche i Tim Hudson grali w obu pierwsze dwa mecze z 18. inningiem, w tym Atlanta Braves, a w drugim przeciwne strony z Hudsonem w obu meczach jako pierwszym miotaczem drużyny gości. To najdłuższy zwycięzca w potencjalnym meczu rozstrzygającym w historii baseballu.

Drugim 18-rundowym meczem był mecz 2 w National League Division w 2014 roku, w którym odwiedzający San Francisco Giants wygrywali 2: 1 nad Washington Nationals. Mecz zakończył się tuż po północy 5 października 2014 roku i trwał 6 godzin 23 minuty. Nationals prowadzili 1: 0 z dwoma odpadami w dziewiątej rundzie, a starter Jordan Zimmermann przegrał jeden z nich przed całkowitym remisem. Po decyzji menedżera Matta Williamsa o usunięciu Zimmermanna z dwoma odpadami po tym, jak odszedł Joe Panik, Washington bliżej Drew Storen oddał singiel łapaczowi Giants Busterowi Poseyowi i dubletowi RBI do Pablo Sandovala, strzelając Panikowi remis 1: 1. Posey został wyrzucony z pola gry, próbując zdobyć drugi przejazd w San Francisco po dublecie Sandovala. Po tym, jak Sergio Romo wycofał się z Nationals w dolnej połowie, gra przeszła w dodatkowe rund. Nie było więcej punktów, aż do pierwszego bazowego Giants Brandon Belt wszedł na szczyt 18. inningu po home runie. Hunter Strickland, wezwanie z września, zanotował obronę. Z trzech 18 inningów tylko ten rozegrał pełne 18 rund.

Trzecim i ostatnim 18-inningowym meczem był 3. mecz World Series w 2018 r. Rozegrano go 26 października 2018 r. między Boston Red Sox a Los Angeles Dodgers na stadionie Dodger. The Dodgers wygrali 1–0 Prowadzenie w 3. rundzie, kiedy Joc Pederson wylądował z bostońskiego startera Ricka Porcello. Red Sox wyrównał mecz na szczycie ósmej rundy, kiedy Jackie Bradley Jr. uderzył solo u siebie z Dodgersów bliżej Kenleya Jansena. 1 do 13. zmiany, kiedy Brock Holt zdobył bramkę po błędzie rzutów przez Dodgersa lek uśmierzający Scott Alexander. Następnie Dodgers zremisowali ponownie na 2 na końcu zmiany, kiedy Max Muncy zdobył bramkę po błędzie rzutu drugiego bazowego drużyny Red Sox, Iana Kinslera (który wszedł do gry w 10. rundzie jako biegacz uszczypnięty). Wynik utrzymywał się na poziomie 2–2 aż do końca 18. pozycji, kiedy Muncy (który nie trafił do domu w 15. rundzie o zaledwie kilka centymetrów) trafił w pojedynkę z miotaczem Red Sox, Nathanem Eovaldim (który był w siódmej rundzie ulgi). Zwycięskim dzbanem dla Dodgersów był Alex Wood. Trwał 7 godzin i 20 minut i był to również najdłuższy mecz po sezonie w historii MLB.

W 1986 National League Championship Series wyróżniały się dwoma kulminacyjnymi meczami z dogrywką. Po tym, jak Houston Astros i New York Mets podzieliły pierwsze cztery mecze z tej serii, Mets wygrali mecz 5 w 12 rundach i 6 w 16 rundach, aby zdobyć proporzec.

Seria mistrzostw American League z 1986 roku pomiędzy Boston Red Sox i California Angels zawierał dramatyczną grę, w której Angels prowadzili 3 mecze do 1 i prowadzili 5–4 w grze 5, jedno uderzenie od pierwszego chorągiewki w historii serii, tylko dla Davea Hendersona z Red Sox uderzył w dwie rundy home run z Angels bliżej Donnie Moore na szczycie dziewiątej rundy, dając Red Sox prowadzenie. Anioły zremisowały go w dolnej połowie, ale na szczycie jedenastego, ofiara Hendersona odleciała z Moore okazał się być marginesem zwycięstwa i Aniołowie przegrali. Seria powróciła do Bostonu, a Aniołowie zostali pokonani łącznie 18–5 w meczach 6 i 7, aby stracić proporzec.

Szósty mecz World Series 1986 pomiędzy New York Mets i Boston Red Sox przeszedł do dodatkowe rund, jak również. Red Sox strzelił 2 rundy na szczycie 10. zmiany, aby objąć prowadzenie 5-3, a następnie uzyskał dwa szybkie outy bez nikogo na bazie na dole dziesiątej rundy. Po tym, jak Red Sox odpadł od swoich pierwszych mistrzostw świata od 68 lat, Calvin Schiraldi zrezygnował z trzech prostych pojedynków, aby zmniejszyć prowadzenie do jednego biegu z biegaczami na pierwszym i trzecim miejscu. Menadżer Red Sox, John McNamara, zastąpił Schiraldiego Bobem Stanleyem, który następnie rzucił dwa uderzenia dzikim rzutem do Mookiego Wilsona, aby umożliwić biegowi zdobycie gola i przesunięcie drugiego biegacza na drugą bazę.Dzikie boisko było szczególnie godne uwagi, ponieważ całkowicie odwróciło sytuację na Red Sox od tego, co zrobili, stając przed Aniołami kilka tygodni wcześniej, ponieważ oni sami zniweczyli sytuację, w której byli o jedno uderzenie od wygrania serii. Następnie Wilson uderzył piłkę po ziemi do pierwszej bazy, która przetoczyła się przez nogi pierwszego bazowego Billa Bucknera, aby umożliwić zwycięskiej serii zdobycie punktów z drugiej bazy, wysyłając serię do gry 7, w której Mets ukończyli zdenerwowanie. Gdyby Buckner nie popełnił tego błędu, mecz pozostałby zremisowany z biegaczami na pierwszym i trzecim miejscu dla następnego pałkarza (gdyby Wilson był bezpieczny) lub doszedłby do 11. zmiany (gdyby Wilson odpadł).

W 1980 National League Championship Series, rozgrywanym między Houston Astros i Philadelphia Phillies, cztery z pięciu meczów miały dodatkowe rund. Astros wygrał Grę 2 i 3 odpowiednio w 10 i 11 rundach, podczas gdy Phillies wygrał mecze 4 i 5 po 10 rundach.

Szósta gra World Series 2011 przypomina echo 1986 roku. W dziewiątej rundzie Texas Rangers byli o jeden strajk od wygrania ich pierwszego World Series, kiedy David Freese trafił w dwa rundy potrójne, remisując 7: 7 i wysyłając grę do dodatkowych rund. W dziesiątej rundzie Josh Hamilton uderzył w dwa rundy u siebie, dając Rangersom prowadzenie 9-7, ale kardynałowie odpowiedzieli dwoma biegami, aby ponownie zremisować grę na 9. Mecz zakończył się w 11. rundzie, kiedy Freese prowadził z samodzielny bieg do domu. Podobnie jak Mets w 1986 roku, Cardinals wygrali mecz siódmy i mistrzostwo.

W 2012 roku American League Division Series pomiędzy Baltimore Orioles i New York Yankees miał ekstra-back-to-back. gry inningowe, odpowiednio 12 i 13 inningów. The Yankees wygrali mecz 3 w domu prowadzonym przez Raúla Ibañeza, a Orioles zrewanżowali się następnej nocy, wygrywając mecz 4.

W 1995 American League Division Series, Seattle Mariners i Yankees walczyli w grze 2 na 15 rund. Yankees wygrali mecz w dwumeczu prowadzonym przez Jima Leyritza, ustanawiając rekord najdłuższej gry w posezonowej historii MLB aż do 2005 roku. W grze 5 Mariners wygrali mecz i serię w 11 rundach. Słynny dublet Edgara Martíneza, który strzelił gola Kena Griffeya Jr. Do 2011 roku był to jedyny mecz LDS 5 w każdej lidze, który przeszedł do dodatkowych rund.

W American League Wild Card Game w 2014 r. inning w trzecim roku po sezonie, wygrał Kansas City Royals nad Oakland Athletics w 12 rundach.

Najdłuższy mecz siódmy w historii po sezonie miał miejsce podczas World Series w 1924 roku, w którym senatorowie z Waszyngtonu pokonali New York Giants 4-3 w 12 rundach, aby zdobyć tytuł.

Najdłuższa gra typu „zwycięzca bierze wszystko” (definiowana jako ostatnia gra z serii posezonowej, w której zwycięska drużyna zdobywa tytuł lub awansuje do następnej rundy, podczas gdy przegrany zostaje wyeliminowany z posezonowego) w historii posezonowej MLB jest rok 2018 National League Wild-Card Game, wygrana przez Colorado Rockies nad Chicago Cubs 2–1 w 13 rundach.

All-Star GameEdit

Najdłuższa główna ligowa gra All-Star autorstwa czas został rozegrany 15 lipca 2008 roku na Yankee Stadium, gdzie Liga Amerykańska wygrała 4-3 w 15 rundach po czterech godzinach i 50 minutach. Aby wygrać, Michael Young uderzył w lot ofiary. To był pierwszy raz w historii All-Star, kiedy AL wygrał All-Star Game w dodatkowych rundach. Poprzednie dziewięć razy Liga Narodowa wygrała 8: 0-1 w dogrywkach.

All-Star Game z 11 lipca 1967 roku na Anaheim Stadium również trwał 15 rund, ale był znacznie krótszy pod względem upływającego czasu. All-Star Game z 9 lipca 2002 na Miller Park został kontrowersyjnie ogłoszony remisem 7-7 po 11 rundach, kiedy obu drużynom zabrakło dostępnych miotaczy.

World SeriesEdit

W historii World Series 63 mecze przeszły do dodatkowych rund, ustanawiając następujące rekordy związane z rundami.

• Najwięcej dodatkowych rund rozegranych w meczu World Series: 9 (2018, mecz 3 ). Co więcej, trzecia partia była najdłuższą rozgrywką World Series pod względem upływającego czasu.
• Najwięcej dodatkowych rund rozegranych podczas World Series: 9 (2018). Ten rekord, odmienny od powyższego, został również ustanowiony przez dużą liczbę dodatkowych rund w samej tylko grze w 2018 r., Przyćmiewając poprzedni rekord 8 dodatkowych rund zarejestrowanych w grach 1 i 5 z serii 2015.
• Większość rund rozgrywanych w World Series: 75 (1912). 1912 był jedną z siedmiu historycznie niezwykłych serii: cztery (1903, 1919, 1920, 1921) to zawody do wygrania z dziewięciu, a trzy (1907, 1912) , 1922) były konkursami do najlepszych z siedmiu, z których każdy miał po jednym remisie. W Serii 1912, 2. mecz zakończył się remisem 11-inningowym, a partia 8, która rozstrzygnęła Serię, rozegrała się na 10 inningach, uzupełniając całą serię „rundą liczyć do 75.
• Większość rund rozegranych w trakcie standardowego World Series: 69 (1924, 1991).„Standardowa” oznacza serię do najlepszych z siedmiu, w której nie było gier z remisem, z wyłączeniem siedmiu powyższych serii. Mecze z 1924 r. 1 i 7 rozegrały się po 12 rund, podczas gdy gry 3, 6 i 7 z 1991 r. Miały odpowiednio 12, 11 i 10 rund.
• Większość gier z dodatkowymi rundami rozgrywanymi w ramach World Series: 3 (1991). Żadna inna seria nie miała więcej niż dwie gry z dodatkowymi rundami.

Japan SeriesEdit

6 listopada 2010 r. rekord najdłuższego meczu Japan Series został ustanowiony w grze 6. Chiba Lotte Marines i Chunichi Dragons rozegrali 15 rund łącznie 5 godzin i 43 minuty. Mecz zakończył się remisem 2–2 prowadzącym do Game 7, w którym Marines wygrali grę i mistrzostwo. Od 2018 roku limit wynosi 12 rund dla pierwszych 7 gier, ale nie ma żadnych późniejszych.

Taiwan SeriesEdit

Najdłuższy mecz w historii Taiwan Series miał miejsce w grze 6 w dniu 24 października 2009. The Brother Elephants pokonali Uni-President 7-Eleven Lions 5 do 4 i zremisowali w serii 3–3 po 17 rundach, w sumie 6 godzin i 14 minut. The Lions ostatecznie zdobyli tytuł po pokonaniu Elephants 5: 2 in Game 7.

College baseballEdit

Najdłuższy college baseballowy rozgrywany był między Texas a Boston College 30 maja 2009 r. w regionalnym turnieju NCAA Division I Baseball Championship w Austin , Teksas. Teksas wygrał mecz, 3-2, w 25 rundach jako drużyna gości zgodnie z zasadami turnieju NCAA na podstawie deklaracji gospodarzy podczas turnieju. Gra trwała siedem godzin i trzy minuty. Trzy lata później odbył się kolejny turniej NCAA. znak dwudziestej rundy, kiedy Kent State pokonał Kentucky, 7-6, w 21 rundach w pierwszym meczu rundy na Gary Regionalne w Gary w stanie Indiana.