Pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) często doświadczają pewnego stopnia hiperinflacji płuc. Hiperinflacja płuc może mieć znaczący szkodliwy wpływ na oddychanie, na co wskazuje poprawa objawów pacjenta po operacji zmniejszenia objętości płuc. Pomiary objętości płuc korelują lepiej z upośledzeniem możliwości funkcjonalnych pacjenta niż pomiary przepływu powietrza. Zrozumienie mechanizmów, za pomocą których dochodzi do hiperinflacji w POChP, pozwala lepiej zrozumieć, w jaki sposób terapie mogą poprawić stan zdrowia pacjentów. Zarówno statyczne, jak i dynamiczne procesy mogą przyczyniać się do hiperinflacji płuc w POChP. Hiperinflacja statyczna jest spowodowana zmniejszeniem elastyczności płuc z powodu rozedmy. Płuca wywierają mniejszy nacisk odrzutu, aby przeciwdziałać ciśnieniu odrzutu w ścianie klatki piersiowej, co skutkuje równowagą sił odrzutu przy większej objętości spoczynkowej niż normalnie. Dynamiczna hiperinflacja jest częstsza i może wystąpić niezależnie od statycznej hiperinflacji lub jako jej dodatek. z powietrza uwięzionego w płucach po każdym oddechu z powodu braku równowagi między objętościami wdychanymi i wydychanymi. Zdolność do pełnego wydechu zależy od stopnia ograniczenia przepływu powietrza i czasu dostępnego na wydech. Oba te czynniki mogą się różnić, powodując większą hiperinflację podczas zaostrzeń lub zwiększone zapotrzebowanie na drogi oddechowe, np. podczas ćwiczeń Odwracalność dynamicznej hiperi nflacja daje możliwość interwencji. Stosowanie leków rozszerzających oskrzela o przedłużonym czasie działania, takich jak tiotropium, może spowodować znaczne zmniejszenie inflacji płuc, podobnie jak w przypadku operacji zmniejszającej objętość płuc. Dlatego może być konieczna ponowna ocena skuteczności leków rozszerzających oskrzela.