Każdy rodzic buntowniczego dziecka z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD lub ADD) wie, jak to jest radzić sobie z poważnymi problemami behawioralnymi ADHD – czasem nawet z najlepiej wychowanymi rzęsami dzieci się lub odmawia spełnienia nawet najłagodniejszej prośby. Ale prawie połowa wszystkich rodziców, którzy mają dzieci z ADHD, żyje z poważnymi problemami behawioralnymi i wyzwaniami dyscyplinarnymi prawie codziennie. Dla nich rodzicielstwo buntowniczego dziecka jest codziennym obciążeniem.
Ciężkie zachowanie ADHD i objawy zespołu buntowniczo-buntowniczego
40 procent dzieci z ADHD również cierpi na zaburzenia opozycyjno-buntownicze (ODD), stan charakteryzujący się chroniczną agresją, częstymi wybuchami i skłonnością do kłótni, ignorowania próśb i angażowania się w celowo irytujące zachowanie.1
Jak bardzo może się to stać? Pomyśl o tych prawdziwych dzieciach, u których zdiagnozowano zarówno ADHD, jak i ODD:
- 4-latka, która radośnie irytuje swoich rodziców, włączając najwyższy poziom głośności w telewizorze, gdy tylko się obudzi.
- 7-latek, który krzyczy „Nie” na każdą prośbę i obsypuje swoich rodziców słowną obelgą.
- 11-latek, który wybił dziurę w ścianie, a następnie fizycznie atakuje matkę.
„Te dzieci czują się najlepiej, gdy znajdują się w środku konfliktu” – mówi dr Douglas Riley, autor książki The Defiant Child: A Parents Guide to Oppositional Defiant Disorder (#CommissionsEarned) i psycholog dziecięcy z Newport News w Wirginii. „Jak tylko zaczniesz się z nimi kłócić, jesteś na ich terenie. Ciągle wyrzucają przynętę, a ich rodzice wciąż ją biorą – aż w końcu rodzice kończą z dzieckiem na terapii rodzinnej, zastanawiając się, dokąd poszli źle. ”
Napięcie związane z radzeniem sobie z dzieckiem będącym w opozycji wpływa na całą rodzinę. Wpływ na relacje małżeńskie może być szczególnie dotkliwy. Po części dzieje się tak dlatego, że zwykle obwiniają za to zachowanie „złego rodzicielstwa”. Niespójna dyscyplina może odgrywać rolę w rozwoju ODD, ale rzadko jest jedyną przyczyną. Niefortunna rzeczywistość jest taka, że strategie dyscyplinujące, które działają z dziećmi neurotypowymi, po prostu nie działają z dziećmi z ODD.
Na szczęście psychologowie opracowali skuteczną terapię behawioralną, która pozwala kontrolować nawet najbardziej wyzywające dziecko. Nie zawsze jest to łatwe, ale można to zrobić – zazwyczaj przy pomocy specjalistycznej psychoterapii.
Jaki jest związek między ADHD a ODD?
Nie na Wiemy, dlaczego tak wiele dzieci z ADHD przejawia zachowania buntownicze. Jednak w wielu przypadkach zachowania opozycyjne wydają się być przejawem impulsywności związanej z ADHD.
„Wiele dzieci z ADHD, u których zdiagnozowano ODD, domyślnie wykazuje cechy opozycyjne” – mówi dziecko z Houston psycholog dr Carol Brady: „Źle się zachowują nie dlatego, że są celowo opozycyjni, ale dlatego, że nie mogą kontrolować swoich impulsów”.
Inny pogląd jest taki, że zachowanie opozycyjne to po prostu sposób na poradzenie dzieciom z frustracją i emocjonalnym bólem związanym z ADHD.
„W stresie – czy to z powodu ADHD, czy z powodu rozwodu – pewien procent dzieci uzewnętrznia ich niepokój ”, mówi Larry Silver, lekarz, psychiatra z Georgetown University Medical School w Waszyngtonie,„ Wszystko staje się winą wszystkich innych, a dziecko nie bierze odpowiedzialności za wszystko, co pójdzie nie tak ”.
Riley się zgadza. „Dzieci z ADHD wiedzą od najmłodszych lat, że różnią się od innych dzieci” – mówi. „Uważają, że mają większe kłopoty, aw niektórych przypadkach mogą mieć większe trudności z opanowaniem pracy akademickiej – często pomimo ponadprzeciętnej intelekt. Więc zamiast czuć się głupio, ich obroną jest czuć się cool. Doskonalą swoje nastawienie opozycyjne ”.
Około połowa wszystkich przedszkolaków, u których zdiagnozowano ODD, wyrasta z tego problemu w wieku 8 lat. Starsze dzieci z ODD mają mniejsze szanse na to, aby z niego wyrosnąć. Nieleczone zachowanie opozycyjne może przekształcić się w zaburzenie zachowania, jeszcze poważniejszy problem behawioralny charakteryzujący się przemocą fizyczną, kradzieżą, ucieczką z domu, podpalaniem i innymi wysoce destrukcyjnymi i często nielegalnymi zachowaniami.
Jakie leczenie jest dostępne, aby poradzić sobie z ODD mojego zbuntowanego dziecka & Poważne zachowanie ADHD?
Każde dziecko z ADHD, które wykazuje oznaki zachowania buntowniczego wymaga odpowiedniego leczenia, które zwykle obejmuje połączenie leków i terapii rodzinnej. Pierwszym krokiem jest upewnienie się, że ADHD dziecka jest pod kontrolą. „Ponieważ zachowania buntownicze są często powiązane ze stresem” – mówi Silver – „musisz zająć się źródłem stresu – objawami ADHD – zanim zwrócisz się do problemów behawioralnych.”
Mówi Riley:„ Jeśli dziecko jest tak impulsywne lub rozkojarzone, że nie może skupić się na terapiach, których używamy do leczenia zachowań opozycyjnych ”, mówi,„ nie zajdzie zbyt daleko . A dla wielu dzieci z ADHD i zachowaniami buntowniczymi leki pobudzające są rodzajem cudu. Wiele złych zachowań po prostu odpada ”.
Ale leki na ADHD rzadko są wszystkim, co jest potrzebne, aby kontrolować zachowania buntownicze. Jeśli dziecko przejawia tylko łagodne lub rzadkie zachowania buntownicze, zrób to sam, stosując techniki modyfikacji zachowania. Ale jeśli zachowanie opozycyjne jest na tyle poważne, że zakłóca życie w domu lub szkole, najlepiej skonsultować się z terapeutą rodzinnym przeszkolonym w zakresie dziecięcych problemów behawioralnych.
Terapeuta powinien zbadać Twoje dziecko pod kątem lęku i zaburzeń nastroju. Każdy może wywoływać zachowania buntownicze i każdy domaga się własnej formy leczenia. Terapeuta może również zalecić dziecku terapię poznawczą, aby pomóc mu efektywnie radzić sobie w trudnych sytuacjach.
Jak szkolenie rodziców może pomóc dzieciom z ODD poprawić ich zachowanie
Jednak w większości przypadków leczeniem z wyboru dla ODD jest szkolenie w zakresie zarządzania rodzicami, podczas którego terapeuta rodzinny uczy rodziców, jak zmieniać sposoby reagowania na zachowanie dziecka – zarówno dobre, jak i złe. Pomiędzy cotygodniowymi sesjami rodzice ćwiczą to, czego się nauczyli, i informują terapeutę o swoich postępach.
„Trening rodziców dotyczy głównie marchewek i kijów” – mówi Brady. „Na końcu marchewki, pracujesz nad pochwałami i nagrodami dla swojego dziecka za współpracę. Na samym końcu przedstawiasz jasne konsekwencje niewłaściwego zachowania, zwykle obejmujące przerwę lub odebranie nagrody ”.
Szkolenie w zakresie zarządzania rodzicami jest często bardzo skuteczne, a zachowanie dziecka poprawia się dramatycznie po czterech z pięciu przypadków. Rodzice, którzy przechodzą szkolenie, zwykle zgłaszają większą satysfakcję małżeńską, a także lepsze zachowanie innych dzieci.
Chociaż niektórzy rodzice wzdragają się przed myślą, że to oni potrzebują szkolenia, „muszą się nauczyć jak przestać wchodzić na arenę z dzieckiem i schodzić do poziomu kłótni ”- mówi Silver. Rodzice często karmią problem, stosując zbyt surową lub niespójną dyscyplinę. Zamiast tego rodzice muszą wzmocnić swój autorytet, ustanawiając dobrze określone nagrody i kar, a następnie konsekwentnie i beznamiętnie je wdrażać.
„Moją najważniejszą zasadą jest to, że rodzice nie powinni traktować osobiście zachowań ODD” – mówi Riley. „Zachowaj spokój i przyjacielskość za każdym razem, gdy interweniujesz. Dzieci opozycyjne mają radar do wykrywania wrogości dorosłych. Jeśli wychwycą twój gniew, dorównają temu.”
Riley zaleca podejście „dwie darmowe prośby”: „Gdy po raz pierwszy poprosisz dziecko o zrobienie czegoś, daj mu dwie minuty na odpowiedź. Jeśli nie posłucha, spokojnie powiedz mu:„ Teraz proszę Cię po raz drugi, abyś podniósł płaszcz. Czy rozumiesz, co Proszę Cię o zrobienie tego i jakie są konsekwencje, jeśli tego nie zrobisz? Podejmij mądrą decyzję. ”Jeśli musisz zapytać po raz trzeci, zaczyna się wcześniej ustalona konsekwencja – telewizor wyłącza się na godzinę lub gra wideo zostaje odebrana. ”
Jak rodzice mogą skupić się na dobrych zachowaniach?
Nagradzanie dobrego zachowania lub karanie złego zachowania nie jest rewolucyjną koncepcją, ale w przypadku opozycyjnych dzieci łatwiej powiedzieć niż zrobić. Rodzice muszą powstrzymać swój impuls do krzyczenia lub klapsa. Jednocześnie muszą nauczyć się zastępować „kary pozbawione awersji”, takie jak przerwy na żądanie lub przegrana przywilejów.
Wielu rodziców opozycyjnych dzieci jest tak skupionych na złych zachowaniach, że przestali wzmacniać pozytywne. Jednak pozytywne wzmocnienie jest sercem i duszą szkolenia w zakresie zarządzania rodzicami.
„Rodzice zawsze przychodzą na leczenie z myślą o tłumieniu, eliminowaniu lub ograniczaniu problematycznych zachowań” – pisze dr Alan Kazdin. w „Parent Management Training” (#CommissionsEarned), podręczniku dla terapeutów, ale według Kazdina, dyrektora Centrum Badań nad Dzieckiem Uniwersytetu Yale w New Haven, Connecticut, szkolenie rodziców kładzie nacisk na pojęcie „pozytywnych przeciwieństw”. „Na przykład”, mówi Kazdin, „rodzice są pytani, co zrobić, jeśli chcą, aby ich dziecko przestało krzyczeć, trzaskać drzwiami lub rzucać łamanymi przedmiotami. Odpowiedzi obejmują wzmacnianie cichej rozmowy, delikatne zamykanie drzwi i ostrożne obchodzenie się z przedmiotami, a nie rzucanie nimi ”.
Kazdin twierdzi, że pomaganie rodzicom w nauce chwalenia dobrego zachowania jest jednym z najtrudniejszych wyzwań, przed którymi stają terapeuci. Mówi, że rodzice często „wahają się, czy chwalić zachowanie lub ogólnie używać wzmacniaczy, ponieważ uważają, że zachowanie nie powinno wymagać żadnej interwencji.„ Moje dziecko wie, jak posprzątać swój pokój, po prostu odmawia ”- to typowe komentarz rodziców. ”
Jak rodzice mogą skuteczniej pochwalić niesforne dziecko
Kiedy rodzice go chwalą, powinni być entuzjastyczni.„Niezbyt entuzjastyczne stwierdzenie„ dobrze ”raczej nie zmieni zachowania dziecka” – mówi Kazdin. Pochwała powinna określać zachowanie godne pochwały i najlepiej zawierać jakiś niewerbalny gest. Na przykład można powiedzieć: „To był wspaniały sposób grałeś tak cicho, kiedy rozmawiałem przez telefon! ” a następnie pocałuj swoje dziecko.
Odpowiednie nagrody i kary różnią się w zależności od dziecka. Im bardziej twórczo dostosujesz swój program do specyficznych możliwości i potrzeb dziecka, tym lepiej. Jednak dr Russell Barkley, profesor psychiatrii na Uniwersytecie Medycznym Karoliny Południowej w Charleston, pisze w Your Defiant Child (#CommissionsEarned): „Kreatywność jest zawsze atutem wychowywania dzieci, ale nie może jej wytrzymać świeca do konsekwencji. Konsekwencja w sposobie, w jaki traktujesz swoje dziecko – w sposobie, w jaki ustalasz zasady, wyrażasz oczekiwania, zwracasz uwagę, zachęcasz do dobrego zachowania i narzucasz konsekwencje za złe zachowanie – jest kluczem do oczyszczenia zachowania dziecka.
Nigdy nie trać z oczu faktu, że opozycyjne dzieci zwykle mają wiele do zaoferowania, gdy ich zachowanie jest pod kontrolą. „Dzieci opozycyjne są często bardzo angażujące i bystre” – mówi Riley. „Mają skłonność do optymizmu i są bardzo osobistymi osobami, z własnym sposobem patrzenia na świat. Kiedy już przepracujesz ich nieposłuszeństwo, jest wiele do polubienia”.
Źródła
#CommissionsEarned
Jako współpracownik Amazon, ADDitude zarabia prowizję od kwalifikujących się zakupów dokonywanych przez czytelników ADDitude za pośrednictwem udostępnianych przez nas linków partnerskich. Jednak wszystkie produkty powiązane w sklepie ADDitude zostały niezależnie wybrane przez naszych redaktorów i / lub zalecane przez naszych czytelników. Ceny są dokładne, a produkty w magazynie w momencie publikacji.
Zaktualizowano 3 lutego 2021 r.