Dr Christophera Gravesa
Chociaż kiedyś uważano, że ból pleców jest rzadkością u dzieci, Obecnie wiadomo, że jest to również częsty przypadek u dzieci i młodzieży, a jedno badanie wykazało, że do 20% dzieci zgłosi epizod bólu krzyża w ciągu dwóch lat. Prawdopodobieństwo wystąpienia bólu pleców u dzieci jest inne niż u dorosłych, ponieważ na ogół dzieci nie cierpią na zapalenie stawów, które może powodować ból pleców u dorosłych.
Jedna z najczęstszych przyczyn bólu krzyża u dorosłych dzieci to problem z niewielkim odcinkiem kości między fasetami zwanymi „pars intraarticularis”. (Ryc. 1 z orthoinfo.aaos.org). Znajduje się między stawami międzykręgowymi w tylnej części kręgosłupa. Część jest szczególnie podatna na urazy u młodych ludzi, szczególnie u sportowców. Urazy w tym obszarze są bardzo małe, prawie niewidoczne pęknięcia zwane „złamaniami naprężeniowymi”, które kończą się złamaniami całkowitymi zwanymi spondylolizą (wymawiane Spon-dee-low-lye-sis), znane również jako „defekt pars” lub „pęknięcie pars”. To skomplikowane brzmiące słowo ma znacznie więcej sensu, gdy rozpadniesz się na jego elementy – „kręgozmyk”, co oznacza kość kręgosłupa i „liza”, co oznacza złamanie.
Pars jest ważnym stabilizatorem tylnej części kręgosłupa. Działa tak, aby zapobiec przesuwaniu się jednego z kręgów do przodu na innym. Kiedy dochodzi do poślizgu jednego kręgu, nazywa się to „kręgozmykiem” (spondyl = kość kręgosłupa, a -olisthesis oznacza „wysunięcie do przodu”, więc znowu ma to sens!)
Ta cienka część kości jest bardziej podatna na urazy, szczególnie w młodym, rosnącym kręgosłupie. Przyczyna tego nie jest do końca znana, ale uważa się, że u niektórych osób istnieje wrodzona skłonność do tych złamań. W rzeczywistości ten uraz występuje w rodzinach, a nawet 30% krewnych pierwszego stopnia (rodzice i dzieci) osób, które miały wadę pars, również ją ma.
Młodzi ludzie uprawiający lekkoatletykę, szczególnie sportowcy, którzy wykonują czynności typu rozciągania, są jednymi z najbardziej narażonych na tę kontuzję. Należą do nich piłkarze, zapaśnicy, tancerze i pływacy. Ma to związek z „ćwiczeniami typu wyprostnego”, które wywierają nacisk na tylne elementy kręgosłupa, w tym na pars.
Jeden z najczęstszych scenariuszy klinicznych, jakie napotkałem w przypadku tego urazu, dotyczy młodych sportowców, którzy podnoszą ciężary i czują „trzask” w plecach lub piłkarze, którzy wykonują wślizg i mają nagły początek bólu pleców. Natychmiastowy ból często szybko ustępuje i dlatego jest mylony z naciągnięciem lub skręceniem mięśni. W wielu przypadkach urazy te mają opóźnienie w rozpoznaniu, ponieważ natychmiastowy ból ustępuje, ale zostaje zastąpiony bólem, który pojawia się podczas wykonywania czynności. Wielokrotnie ci młodzi pacjenci cierpieli od miesięcy z powodu bólu pleców, często ograniczając ich udział w uprawianiu sportów, które lubią.
Diagnoza
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu tego urazu jest zawsze dobry historia i egzamin fizyczny. Zrozumienie historii rodzinnej pacjenta, w tym wywiadu rodzinnego dotyczącego znacznego bólu krzyża, często może być wskazówką do poszukiwania tej patologii. Szczegółowa historia opisująca dokładnie, co się wydarzyło i jakie terapie zostały wypróbowane, ma również kluczowe znaczenie dla opracowania dobrego planu leczenia.
Badanie fizykalne to kolejny krok w badaniach, upewniający się, że pacjent nie ma drętwienia ani osłabienia nóg (oznaka możliwego ucisku nerwu), zmienionych odruchów ani innych objawów neurologicznych. Pacjenci z tym problemem czasami mają „napięte ścięgna podkolanowe” lub przykurcze mięśni ścięgien podkolanowych, które uniemożliwiają im dotykanie palców u nóg.
Jednym z bardziej szczegółowych testów na defekt pars jest test polega na staniu na jednej nodze i prostowaniu pleców. Jeśli to odtwarza ból, jest to dość specyficzne dla patologii w tylnych częściach kręgosłupa, takich jak części i stawy międzykręgowe.
Po badaniu fizykalnym, jeśli podejrzewam złamanie części brzusznej, kolejnym krokiem w diagnostyce jest zamówienie specjalnego zestawu zdjęć rentgenowskich zwanych „ukośnym bocznym”. To zdjęcie rentgenowskie pokazuje pars z profilu i sprawia, że stosunkowo łatwo można zobaczyć, czy są złamane. Czasami, jeśli nie jest jasne, że pars są złamane, można zlecić inne badania, takie jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa lub specjalny test zwany skanem SPECT, które są bardzo czułe w wykrywaniu urazów części, które nie zostały całkowicie przełamane przez kość, np. jako złamania stresowe.
Leczenie
W przypadku stwierdzenia urazu pars, pierwszą linią leczenia jest usztywnienie. Dokładny rodzaj ortezy i długość jej leczenia są nieco kontrowersyjne, ale odniosłem wielki sukces stosując sztywną ortezę lędźwiowo-krzyżową (LSO, ryc. 2, z optecusa.com) przez okres od 8 do 12 tygodni.Zwykle orteza jest noszona przez cały czas, gdy pacjent wstaje z łóżka. Po ustąpieniu bólu podczas leczenia ortezą zwykle konieczna jest fizjoterapia w celu wzmocnienia rdzenia. 
Jeśli złamanie zostanie wykryte wystarczająco wcześnie w jego przebiegu klinicznym lub jeśli kość nie została całkowicie złamana, często uraz może się zagoić całkowicie w klamrze. Nazywa się to pierwotnym gojeniem i występuje, gdy nowa kość łączy złamany segment. Oznacza to, że nie ma widocznego „defektu” w obrazowaniu kontrolnym.
Niestety często zdarza się, że złamanie części było obecne od jakiegoś czasu i nie jest możliwe uzyskanie pierwotnego gojenia kości za pomocą aparatu ortodontycznego. Fakt, że kość się nie goi, ubytek można mostkować tkanką bliznowatą, która nazywa się „zrost włóknisty”. Chociaż nie jest tak mocny jak kość, ten zrost włóknisty może być wystarczająco silny, aby umożliwić całkowicie normalny powrót do aktywności.
Tylko dlatego, że pars nie goi się z kością, nie oznacza, że nie jest silny! Osobiście opiekowałem się sportowcami na bardzo wysokim poziomie (zespół tunelu piłkarzy NCAA Division I i zespół tunelu łokciowego (patrz rysunek 4). Niektórzy pacjenci mogą chcieć opóźnić operację kanału nadgarstka z różnych powodów, a bezpieczne wstrzyknięcie pod kontrolą USG może umożliwić w celu krótkotrwałej poprawy.
U bardzo małego odsetka młodych ludzi szyny nie udaje się. Często wiąże się to z kręgozmykiem (poślizgiem do przodu). U tych pacjentów często będziemy próbować zastosować małoinwazyjne zabiegi chirurgiczne. rozwiązania
leczenia tych problemów. Czasami pars można naprawić, zwłaszcza jeśli znajduje się na „wyższym poziomie” (L1-L4) w kręgosłupie. Jednak najczęściej kontuzjowanym poziomem jest L5, który w wielu przypadkach najlepiej leczyć minimalnie inwazyjną operacją fuzji kręgosłupa. U wszystkich moich pacjentów, chociaż szczególnie u dzieci, operacja jest ostatecznością i jest zarezerwowana dla pacjentów, u których występują objawy pomimo co najmniej 6-miesięcznego leczenia ortezą.
Jeśli b Jeśli Ty lub członek Twojej rodziny cierpi na defekt pars, powinieneś omówić to z lekarzem rodzinnym lub chirurgiem ortopedą. Wszyscy lekarze w Orthopaedic Center of Illinois są przeszkoleni w zakresie oceny wad częściowych. Chętnie pomożemy w uzyskaniu właściwej diagnozy i leczeniu oraz wrócimy do gry!