niedobór cyjanokobalaminy (witaminy B12)
Codzienne leczenie dowolnym kwasem leki hamujące przez długi czas (np. dłużej niż trzy lata) mogą prowadzić do nieprawidłowego wchłaniania cyjanokobalaminy (witaminy B12), spowodowanego hipo- lub achlorhydrią. W literaturze opisano rzadkie doniesienia o niedoborze cyjanokobalaminy występującym podczas terapii hamującej wydzielanie kwasu. Rozpoznanie to należy wziąć pod uwagę, jeśli u pacjentów leczonych produktem DEXILANT obserwuje się objawy kliniczne zgodne z niedoborem cyjanokobalaminy.
Hipomagnezemia
Rzadko zgłaszano hipomagnezemię, objawową i bezobjawową, u pacjentów leczonych PPI przez co najmniej trzy miesiące, w większości przypadków po roku terapii. Poważne zdarzenia niepożądane obejmują tężyczkę, arytmie i drgawki. U większości pacjentów leczenie hipomagnezemii wymagało zastąpienia magnezu i odstawienia PPI.
Dla pacjentów, którzy prawdopodobnie będą długotrwale leczeni lub którzy przyjmują PPI z lekami, takimi jak digoksyna lub leki, które mogą powodować hipomagnezemię (np. Diuretyki) ), pracownicy służby zdrowia mogą rozważyć monitorowanie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia PPI i okresowo.
Interakcje z badaniami w kierunku guzów neuroendokrynnych
Stężenia chromograniny A (CgA) w surowicy wzrastają wtórnie do wywołane zmniejszenie kwaśności soku żołądkowego. Podwyższony poziom CgA może powodować fałszywie dodatnie wyniki w diagnostyce guzów neuroendokrynnych. Pracownicy służby zdrowia powinni tymczasowo przerwać leczenie dekslanzoprazolem na co najmniej 14 dni przed oceną stężenia CgA i rozważyć powtórzenie testu, jeśli początkowe poziomy CgA są wysokie. Jeśli przeprowadzane są testy seryjne (np. Do monitorowania), do testów należy wykorzystać to samo komercyjne laboratorium, ponieważ zakresy odniesienia między testami mogą się różnić.
Interakcja z metotreksatem
Literatura sugeruje, że Jednoczesne stosowanie IPP i metotreksatu (głównie w dużych dawkach) może zwiększać i przedłużać stężenie metotreksatu i (lub) jego metabolitu w surowicy, co może prowadzić do toksyczności metotreksatu. W przypadku podawania dużych dawek metotreksatu u niektórych pacjentów można rozważyć czasowe odstawienie PPI.
Polipy gruczołu dna
Stosowanie PPI wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia polipów gruczołu dna wzrasta wraz z długotrwałym użytkowaniem, zwłaszcza powyżej jednego roku. Większość użytkowników PPI, u których rozwinęły się polipy gruczołu dna, nie wykazywało objawów, a polipy gruczołu dna zostały zidentyfikowane przypadkowo podczas badania endoskopowego. Stosuj najkrótszy czas trwania terapii PPI, odpowiedni dla leczonego stanu.
Informacje dla pacjenta
Poradź pacjentowi, aby przeczytał zatwierdzone przez FDA etykiety dla pacjenta (przewodnik po lekach i instrukcje użytkowania) .
Działania niepożądane
Poradzić pacjentom, aby zgłosili się do swojego lekarza, jeśli odczuwają jakiekolwiek oznaki lub objawy odpowiadające:
- Reakcje nadwrażliwości
- Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek
- Biegunka związana z Clostridium difficile
- Złamanie kości
- Toczeń rumieniowaty skórny i układowy
- Cyjanokobalamina (witamina B12) Niedobór
- Hipomagnezemia
Interakcje lekowe
Poradzić pacjentom, aby zgłosili się do swojego lekarza, jeśli przyjmują produkty zawierające rylpiwirynę lub przyjmują dawki metotreksatu.
Ciąża
Poinformuj kobietę w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu. Doradzaj kobietom w wieku rozrodczym, aby poinformowały lekarza o znanej lub podejrzewanej ciąży.
Podawanie
- Przyjmuj bez względu na jedzenie.
- Pominięte dawki : W przypadku pominięcia dawki należy podać ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak wymagana jest następna zaplanowana dawka, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a następną dawkę przyjąć o czasie. Nie należy przyjmować dwóch dawek jednocześnie w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
- Połknąć w całości; nie żuć.
- Można otworzyć i posypać musem jabłkowym dla pacjentów, którzy mają problemy z połknięciem kapsułki.
- Alternatywnie, kapsułkę można podać z wodą za pomocą strzykawki doustnej lub zgłębnika gazowego, zgodnie z opisem w instrukcji użytkowania.
Toksykologia niekliniczna
Karcynogeneza, mutageneza, zaburzenia płodności
Rakotwórczy potencjał dekslanzoprazolu oceniano przy użyciu badania lansoprazolu. W dwóch 24-miesięcznych badaniach rakotwórczości szczurom Sprague-Dawley podawano doustnie lanzoprazol w dawkach od 5 do 150 mg / kg / dobę, około 1-40-krotnej ekspozycji na powierzchnię ciała (mg / m²) osoby o masie ciała 50 kg. średniej wysokości przy zalecanej dawce lansoprazolu 30 mg / dobę dla ludzi.
Lansoprazol powodował zależny od dawki przerost komórek ECL żołądka i rakowiaki komórek ECL zarówno u samców, jak i samic szczurów.
W szczurów lansoprazol zwiększał również częstość występowania metaplazji jelitowej nabłonka żołądka u obu płci.U samców szczurów lansoprazol powodował zależne od dawki zwiększenie gruczolaków jąder z komórek śródmiąższowych. Częstość występowania tych gruczolaków u szczurów otrzymujących dawki od 15 do 150 mg / kg / dobę (4- do 40-krotność zalecanej dawki lanzoprazolu u ludzi na podstawie BSA) przekraczała niską częstość występowania (zakres = 1,4 do 10%) dla tego szczepu szczurów. .
W 24-miesięcznym badaniu rakotwórczości myszom CD-1 podano doustnie lanzoprazol w dawkach od 15 do 600 mg / kg / dobę, dwa do 80 razy większych od zalecanej dawki ludzkiego lanzoprazolu na podstawie BSA. Lansoprazol powodował zależne od dawki zwiększenie częstości występowania przerostu komórek ECL żołądka. Spowodował również zwiększoną częstość występowania guzów wątroby (gruczolak wątrobowokomórkowy plus rak). Częstość występowania nowotworów u samców myszy leczonych 300 i 600 mg lanzoprazolu / kg / dobę (40-80-krotność zalecanej dawki lanzoprazolu u ludzi na podstawie BSA) i samic myszy leczonych 150-600 mg lanzoprazolu / kg / dobę (20-80 razy zalecana dawka ludzkiego lanzoprazolu na podstawie BSA) przekraczała zakresy częstości występowania tła w historycznych kontrolach dla tego szczepu myszy. Leczenie lansoprazolem powodowało gruczolaka jąder rete u samców myszy otrzymujących od 75 do 600 mg / kg / dobę (10 do 80-krotności zalecanej dawki ludzkiego lanzoprazolu na podstawie BSA).
26-tygodniowy p53 (+/-) badanie rakotwórczości lansoprazolu na myszach transgenicznych nie było dodatnie.
Lansoprazol był dodatni w teście Amesa i teście aberracji chromosomalnych ludzkich limfocytów in vitro. Lansoprazol nie był genotoksyczny w teście ex vivo nieplanowanej syntezy DNA szczurów hepatocytów (UDS), teście mikrojąderkowym na myszach in vivo ani w teście aberracji chromosomowych komórek szpiku kostnego szczura.
Dekslanzoprazol był dodatni w teście Amesa i test aberracji chromosomowych in vitro z wykorzystaniem komórek płuc chomika chińskiego. Dekslanzoprazol był ujemny w teście mikrojąderkowym na myszach in vivo.
Potencjalny wpływ dekslanzoprazolu na płodność i zdolność rozrodczą oceniono w badaniach z lansoprazolem. Stwierdzono, że lansoprazol w dawkach doustnych do 150 mg / kg / dobę (40-krotność zalecanej dawki lansoprazolu u ludzi na podstawie BSA) nie ma wpływu na płodność i zdolności rozrodcze samców i samic szczurów.
Stosowanie w Określone populacje
Ciąża
Podsumowanie ryzyka
Nie ma badań dotyczących stosowania dekslanzoprazolu u kobiet w ciąży, które wskazywałyby na ryzyko związane z lekiem. Dekslanzoprazol jest R-enancjomerem lansoprazolu, a opublikowane badania obserwacyjne dotyczące stosowania lansoprazolu w czasie ciąży nie wykazały związku z niepożądanymi skutkami ciąży z lansoprazolem (patrz Dane).
W badaniach reprodukcji zwierząt podawanie doustne lanzoprazolu szczurom podczas organogenezy w okresie laktacji w dawce 1,8-krotnej maksymalnej zalecanej dawki dekslanzoprazolu dla ludzi powodowało zmniejszenie masy kości udowej, długości kości udowej, długości korony i grubości płytki wzrostowej (tylko samce) w 21. dniu po urodzeniu (patrz Dane). Efekty te były związane ze zmniejszeniem przyrostu masy ciała. Poinformuj kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu.
Szacowane podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronień we wskazanej populacji jest nieznane. Wszystkie ciąże wiążą się z ryzykiem wady wrodzonej, utraty dziecka lub innych niekorzystnych następstw. W ogólnej populacji Stanów Zjednoczonych szacowane podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronień w ciążach rozpoznanych klinicznie wynosi odpowiednio 2–4% i 15–20%.
Dane
Dane dotyczące ludzi
Dekslanzoprazol jest R-enancjomerem lansoprazolu. Dostępne dane z opublikowanych badań obserwacyjnych nie wykazały związku między niekorzystnymi skutkami ciąży a stosowaniem lanzoprazolu. Ograniczenia metodologiczne tych badań obserwacyjnych nie mogą definitywnie ustalić ani wykluczyć ryzyka związanego z lekiem w czasie ciąży. W prospektywnym badaniu przeprowadzonym przez Europejską Sieć Teratologicznych Usług Informacyjnych, wyniki grupy 62 kobiet w ciąży, którym podawano medianę dziennych dawek lanzoprazolu w dawce 30 mg, porównano z grupą kontrolną składającą się z 868 kobiet w ciąży, które nie przyjmowały żadnych IPP. Nie było różnicy w odsetku poważnych wad rozwojowych między kobietami narażonymi na IPP a grupą kontrolną, co odpowiada ryzyku względnemu (RR) = 1,04. W populacyjnym retrospektywnym badaniu kohortowym obejmującym wszystkie żywe porody w Danii w latach 1996–2008 nie stwierdzono istotnego wzrostu częstości poważnych wad wrodzonych podczas analizy narażenia na lanzoprazol w pierwszym trymestrze u 794 żywych urodzeń. Metaanaliza, w której porównano 1530 ciężarnych kobiet narażonych na IPP w co najmniej pierwszym trymestrze z 133410 kobiet w ciąży nienaświetlonych, nie wykazała istotnego wzrostu ryzyka wrodzonych wad rozwojowych lub poronień samoistnych z narażeniem na IPP (dla poważnych wad wrodzonych) = 1,12 , a dla poronień samoistnych OR = 1,29,).
Dane zwierząt
Badanie rozwoju zarodka i płodu przeprowadzone na królikach przy doustnych dawkach dekslanzoprazolu do 30 mg / kg / dobę (około dziewięciokrotność maksymalnej zalecanej dawki dekslanzoprazolu u ludzi w przeliczeniu na powierzchni) podczas organogenezy nie wykazały wpływu dekslanzoprazolu na płody. Ponadto badania rozwoju zarodka i płodu przeprowadzone na szczurach, którym lansoprazol podawany doustnie w dawkach do 150 mg / kg mc./dobę (40-krotność zalecanej dawki lanzoprazolu u ludzi na podstawie powierzchni ciała) podczas organogenezy oraz u królików przyjmujących lansoprazol doustnie w dawkach do 30 mg / kg / dobę (16-krotność zalecanej dawki lanzoprazolu u ludzi na podstawie powierzchni ciała) podczas organogenezy nie wykazało wpływu lanzoprazolu na płody.
Badanie toksyczności rozwojowej przed i poporodowej u szczurów z dodatkowymi Punkty końcowe w celu oceny rozwoju kości określono dla lanzoprazolu w dawkach doustnych od 10 do 100 mg / kg / dobę (0,2 do 1,8-krotności maksymalnej zalecanej dawki dekslanzoprazolu u ludzi wynoszącej 60 mg na podstawie AUC dekslanzoprazolu) podawanego podczas organogenezy w okresie laktacji. Efekty matczyne obserwowane przy dawce 100 mg / kg / dobę (1,8-krotność maksymalnej zalecanej dawki dekslanzoprazolu u ludzi wynoszącej 60 mg na podstawie AUC dekslanzoprazolu) obejmowały wydłużenie okresu ciąży, zmniejszenie przyrostu masy ciała podczas ciąży oraz zmniejszenie spożycia pokarmu. Przy tej dawce zwiększono liczbę martwych urodzeń, co mogło być wtórne do toksyczności matczynej. Masę ciała szczeniąt zmniejszono przy dawce 100 mg / kg / dobę począwszy od 11. dnia po urodzeniu. Masa kości udowej, długość kości udowej i długość korony udowej były zmniejszone przy dawce 100 mg / kg / dobę w 21. dniu po urodzeniu. grupa 100 mg / kg / dobę w wieku od 17 do 18 tygodni. Grubość płytki wzrostowej była zmniejszona u samców 100 mg / kg / dobę w 21 dniu po urodzeniu i zwiększona u samców 30 i 100 mg / kg / dobę w wieku od 17 do 18 tygodni. Wpływ na parametry kostne był związany ze zmniejszeniem przyrostu masy ciała.
Laktacja
Podsumowanie ryzyka
Nie ma informacji dotyczących obecności dekslanzoprazolu w mleku kobiecym wpływ na niemowlę karmione piersią lub wpływ na produkcję mleka. Jednak lanzoprazol i jego metabolity są obecne w mleku szczurów. Należy wziąć pod uwagę rozwojowe i zdrowotne korzyści wynikające z karmienia piersią, a także kliniczną potrzebę stosowania DEXILANT przez matkę oraz wszelkie potencjalne działania niepożądane na karmione piersią dziecko ze strony DEXILANT lub choroby podstawowej matki.
Stosowanie u dzieci
Nie zaleca się stosowania preparatu DEXILANT w leczeniu objawowej GERD u dzieci w wieku od jednego miesiąca do poniżej jednego roku, ponieważ nie wykazano skuteczności lanzoprazolu (mieszanina racemiczna) w wieloośrodkowym, kontrolowanym badania, a badania niekliniczne z lansoprazolem wykazały niekorzystny wpływ na pogrubienie zastawki serca i zmiany kostne.
Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności produktu DEXILANT u dzieci w wieku poniżej 12 lat. DEXILANT nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Badania niekliniczne lansoprazolu u młodych szczurów wykazały niekorzystny wpływ na zgrubienie zastawki serca i zmiany kostne u lansoprazo. dawek większych niż maksymalna zalecana równoważna dawka dla ludzi, jak opisano poniżej w Danych dotyczących toksyczności dla młodych zwierząt.
Bezpieczeństwo i skuteczność produktu DEXILANT określono u dzieci w wieku od 12 do 17 lat w leczeniu wszystkich stopniach EE, utrzymanie wygojonej EE i złagodzenie zgagi oraz leczenie zgagi związanej z objawowym nieerozyjnym GERD.
Stosowanie DEXILANT w tej grupie wiekowej jest poparte dowodami z odpowiednich i dobrze kontrolowanych badania preparatu DEXILANT u dorosłych z dodatkowymi danymi dotyczącymi bezpieczeństwa, skuteczności i farmakokinetyki u dzieci w wieku od 12 do 17 lat.
Profil działań niepożądanych u pacjentów w wieku od 12 do 17 lat był podobny jak u dorosłych.
Dane toksyczności dla młodych zwierząt
W badaniu młodych szczurów, obserwowano niekorzystny wpływ na wzrost i rozwój kości oraz zastawki serca przy dawkach lanzoprazolu większych niż maksymalna zalecana równoważna dawka dla ludzi.
Ośmiotygodniowe badanie toksyczności doustnej wit ha czterotygodniową fazę zdrowienia przeprowadzono u młodych szczurów z lanzoprazolem podawanym od 7 dnia po urodzeniu (wiek odpowiadający noworodkom) do 62 (wiek odpowiadający około 14 lat u ludzi) w dawkach od 40 do 500 mg / kg / dobę.
Pogrubienie zastawki serca wystąpiło po podaniu lansoprazolu w dawce 500 mg / kg / dobę (około trzy do pięciu razy większej niż oczekiwana ekspozycja na dekslanzoprazol u dzieci w wieku poniżej 12 lat na podstawie AUC). Nie zaobserwowano pogrubienia zastawki serca przy następnej niższej dawce (250 mg / kg / dobę) i poniżej. Odkrycia zmierzały w kierunku odwracalności po czterotygodniowym okresie rekonwalescencji bez leku. Znaczenie pogrubienia zastawki serca w tym badaniu u dzieci w wieku poniżej 12 lat nie jest znane.Wyniki te nie dotyczą pacjentów w wieku 12 lat i starszych. Nie obserwowano wpływu na zastawki serca w 13-tygodniowym badaniu toksyczności po podaniu dożylnym lanzoprazolu u dorastających szczurów (odpowiednik wieku około 12 lat) przy ogólnoustrojowej ekspozycji podobnej do tej uzyskiwanej w ośmiotygodniowym badaniu toksyczności doustnej u młodych (noworodków) szczurów.
W ośmiotygodniowym badaniu toksyczności doustnej lanzoprazolu dawki równe lub większe niż 100 mg / kg / dobę powodowały opóźniony wzrost, z osłabieniem przyrostu masy ciała obserwowanym już w 10. dniu po urodzeniu (wiek odpowiadający noworodków). Pod koniec leczenia oznaki upośledzonego wzrostu przy dawkach 100 mg / kg / dobę i wyższych obejmowały zmniejszenie masy ciała (14% do 44% w porównaniu z grupą kontrolną), bezwzględnej masy wielu narządów, masy kości udowej, długości kości udowej i korony długość zadu. Grubość płytki wzrostu kości udowej była zmniejszona tylko u samców i tylko przy dawce 500 mg / kg / dobę. Efekty związane z opóźnionym wzrostem utrzymywały się do końca 4-tygodniowego okresu rekonwalescencji. Nie zebrano danych długoterminowych.
Stosowanie w podeszłym wieku
Z ogólnej liczby pacjentów (n = 4548) biorących udział w badaniach klinicznych produktu DEXILANT 11% pacjentów było w wieku 65 lat i starszych , podczas gdy 2% miało 75 lat i więcej. Nie zaobserwowano żadnych ogólnych różnic w bezpieczeństwie lub skuteczności między tymi pacjentami a młodszymi pacjentami, a inne zgłoszone doświadczenia kliniczne nie wykazały znaczących różnic w odpowiedziach między pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi, ale nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych starszych osób.
Zaburzenia czynności wątroby
Nie ma konieczności dostosowywania dawki produktu DEXILANT u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Child-Pugh).
W badaniu z udziałem dorosłych pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby ( Klasa B w skali Child-Pugh), którzy otrzymali pojedynczą dawkę 60 mg DEXILANT, nastąpił znaczący wzrost ogólnoustrojowej ekspozycji na dekslanzoprazol w porównaniu ze zdrowymi osobami z prawidłową czynnością wątroby. Dlatego u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B w skali Childa-Pugha) zaleca się zmniejszenie dawki w celu wyleczenia EE.
Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Child-Pugh). ); stosowanie DEXILANT nie jest zalecane u tych pacjentów.