Definicja bańki na rynku cebul tulipanów w Holandii

Czym była bańka na rynku cebul tulipanów w Holandii?

Holenderska bańka na rynku cebulek tulipanów, znana również jako „tulipmania”, była jedną z najbardziej znanych baniek i krachów rynkowych wszechczasów. Miało to miejsce w Holandii od początku do połowy XVII wieku, kiedy spekulacje doprowadziły do skrajności wartość cebulek tulipanów. U szczytu rynku najrzadsze cebulki tulipanów sprzedawane były za sześciokrotność rocznej pensji przeciętnego człowieka.

Dziś tulipmania służy jako przypowieść dla pułapki, do których może doprowadzić nadmierna chciwość i spekulacje.

Historia bańki na holenderskim rynku cebul tulipanów

Tulipany pojawiły się po raz pierwszy w Europie Zachodniej pod koniec 1500 roku ” s, a będąc importerem z ich rodzimej Turcji, charakteryzował się taką samą egzotyką jak przyprawy i orientalne dywaniki. Wyglądał jak żaden inny kwiat pochodzący z kontynentu. Nic więc dziwnego, że tulipany stały się luksusowym przedmiotem przeznaczonym do ogrodów zamożnych: „brak kolekcji uznano za dowód złego smaku u każdego szczęściarza”. Podążając za zamożnymi, kupieckie klasy średnie holenderskiego społeczeństwa (które w tamtym czasie nie istniały w tak rozwiniętej formie w innych częściach Europy) starały się naśladować swoich bogatszych sąsiadów, a także żądały tulipanów. Początkowo był to przedmiot statusowy, który został zakupiony z tego samego powodu, że był drogi. Ale jednocześnie wiadomo było, że tulipany są niezwykle kruche, „z trudem można je przesadzić, a nawet utrzymać przy życiu” bez starannej uprawy. Na początku XVII wieku profesjonalni hodowcy tulipanów zaczęli udoskonalać techniki lokalnej uprawy i produkcji kwiatów, tworząc kwitnący sektor biznesowy, który utrzymuje się do dnia dzisiejszego.

Według Smithsonian.com, Holendrzy dowiedzieli się, że tulipany mogą rosnąć z nasion lub pąków, które wyrosły na cebulce matki. Bulwa, która wyrosła z nasion, potrzebowała od siedmiu do 12 lat, zanim zakwitnie, ale sama cebula może zakwitnąć już w następnym roku. „Złamane cebulki” były rodzajem tulipana z pasiastym, wielokolorowym wzorem, a nie jednym jednolitym kolorem, który wyewoluował ze szczepu wirusa mozaiki. Ta odmiana była katalizatorem powodującym rosnące zapotrzebowanie na rzadkie, „pęknięte cebulki” tulipany, co ostatecznie doprowadziło do wysokiej ceny rynkowej.

W 1634 roku przez Holandię przetoczyła się tulipmania. „Wściekłość Holendrów na posiadanie była tak wielka, że zaniedbano zwykły przemysł w kraju, a ludność, nawet w najgorszym stopniu, zajęła się handlem tulipanami”. Pojedyncza żarówka może być warta nawet 4000, a nawet 5500 florenów – ponieważ florenów z 1630 roku były złote monety o niepewnej wadze i jakości, trudno jest dokładnie oszacować dzisiejszą wartość w dolarach, ale Mackay podaje nam kilka punktów odniesienia: między innymi 4 tony piwa kosztują 32 florenów. To około 1008 galonów piwa – czyli 65 beczek piwa. Beczka piwa Coors Light kosztuje około 90 USD, a więc 4 tony piwa ≈ 4850 USD i 1 floren ≈ 150 USD. Oznacza to, że najlepsze tulipany kosztują ponad 750 000 USD w dzisiejsze pieniądze (ale z wieloma żarówkami handlowanymi w przedziale 50 000 – 150 000 $). W 1636 roku popyt na handel tulipanami był tak duży, że regularne targi na ich sprzedaż pojawiły się na giełdzie w Amsterdamie, w Rotterdamie, Harlaem i innych miastach.

W tym czasie do akcji wkroczyli profesjonalni handlowcy („pracownicy giełdowi”) i wydawało się, że wszyscy zarabiają pieniądze po prostu posiadając niektóre z tych rzadkich żarówek. Rzeczywiście, wydawało się wtedy, że cena może tylko wzrosnąć; że „pasja do tulipanów będzie trwać wiecznie”. Ludzie zaczęli kupować tulipany z dźwignią finansową – wykorzystując marginalne kontrakty pochodne, aby kupować więcej, niż mogli sobie pozwolić. Ale tak szybko, jak się zaczęło, pewność siebie legła w gruzach. Pod koniec 1637 roku ceny zaczęły spadać i nigdy nie oglądały się za siebie. Duża część tego szybkiego spadku była spowodowana faktem, że ludzie kupowali żarówki na kredyt, mając nadzieję, że spłacą swoje pożyczki, gdy sprzedadzą je z zyskiem. Ale gdy ceny zaczęły spadać, posiadacze zostali zmuszeni do likwidacji – do sprzedaży swoich żarówek za każdą cenę i ogłoszenia upadłości. „Setki, które kilka miesięcy wcześniej zaczęły wątpić, że istnieje coś takiego jak bieda na ziemi, nagle znalazły się w posiadaczach kilku żarówek, których nikt nie kupiłby”, nawet po cenie jednej czwartej tego, co płacili. Do 1638 roku ceny cebul tulipanów wróciły do źródeł, z których pochodzą.

Bańka pęka

Pod koniec 1637 roku bańka pękła. Kupujący ogłosili, że nie są w stanie zapłacić wcześniej uzgodnionej wysokiej ceny za żarówki i rynek się rozpadł. Chociaż nie było to druzgocącym wydarzeniem dla gospodarki narodowej, podważyło oczekiwania społeczne. Wydarzenie to zniszczyło relacje zbudowane na zaufaniu oraz chęci i zdolności płatniczej ludzi.

Według Smithsonian.com holenderscy kalwiniści przedstawili przesadną scenę ruiny gospodarczej, ponieważ obawiali się, że boom konsumpcyjny napędzany tulipanami doprowadzi do upadku społecznego. Upierali się, że tak wielkie bogactwo jest bezbożne, a wiara pozostaje do dziś.

Przykłady ekstremalnych zakupów w świecie rzeczywistym

Obsesja tulipanów – o której mowa jako „Tulipmania” – od pokoleń pobudza wyobraźnię opinii publicznej i był tematem kilku książek, w tym powieści Deborah Moggach pt. Tulip Fever. Według popularnej legendy, szał tulipanów ogarnął wszystkie poziomy holenderskiego społeczeństwa 1630. Szkocki dziennikarz Charles Mackay w swojej słynnej książce Pamiętniki niezwykłych popularnych urojeń i szaleństwa tłumów z 1841 r. Napisał, że „najbogatsi kupcy najbiedniejszych kominiarzy rzucili się do boju tulipanów, kupując cebulki po wysokich cenach i sprzedając je za nawet więcej. ”

Holenderscy spekulanci wydali niewiarygodne kwoty na te cebulki, ale produkowali kwiaty tylko przez tydzień – wiele firm powstało wyłącznie w celu handlu tulipanami. handel osiągnął swój szczyt w późnych latach trzydziestych XVII wieku .

W XVII wieku holenderską walutą był gulden, co poprzedziło użycie euro. Według Focus-Economics.com, u szczytu bańki tulipany sprzedawano za około 10 000 guldenów. W latach trzydziestych XVII wieku cena 10 000 guldenów równała się z grubsza wartości posiadłości nad amsterdamskim Canal Grande.

Czy holenderska Tuliplmania naprawdę istniała?

W roku 1841, autor Charles Mackay opublikował swoją klasyczną analizę pt. Nadzwyczajne popularne urojenia i szaleństwo tłumów. Mackay (który nigdy nie mieszkał ani nie odwiedził Holandii) dokumentuje między innymi bańki cenowe aktywów – Mississippi Scheme, South Sea Bubble i tulipomanię z XVII wieku. To dzięki krótkiemu rozdziałowi Mackaya na ten temat spopularyzował się jako paradygmat bańki aktywów.

Mackay zwraca uwagę, że poszukiwane żarówki, szczególnie rzadkie a piękno sprzedawało się za sześć cyfr za dzisiejsze dolary – ale tak naprawdę niewiele jest dowodów na to, że mania była tak rozpowszechniona, jak donoszono. Ekonomista polityczny Peter Garber w latach 80-tych opublikował artykuł naukowy o Tulipmanii. Po pierwsze, zauważa, że tulipany nie są jedynymi w swoim błyskawicznym wzroście: „niewielka ilość … cebulek lilii została niedawno sprzedana za 1 milion guldenów ( 480 000 USD po kursie wymiany z 1987 r.) ”, Co pokazuje, że nawet we współczesnym świecie kwiaty mogą osiągać niezwykle wysokie ceny. Ponadto, ze względu na czas w uprawie tulipanów, zawsze występowało kilkuletnie opóźnienie między presją popytu a podażą. W normalnych warunkach , nie stanowiło to problemu, ponieważ przyszłe zużycie zostało zakontraktowane z rocznym lub dłuższym wyprzedzeniem. Ponieważ wzrost cen w 1630 r. Nastąpił tak szybko i po tym, jak cebulki zostały już zasadzone na cały rok, hodowcy nie mieliby możliwości zwiększenia produkcji w odpowiedzi na cenę.

Earl Thompson, ekonomista, faktycznie ustalił, że z powodu tego rodzaju opóźnień w produkcji i faktu, że plantatorzy zawarli legalne umowy sprzedaży swoich tulipanów w późniejszym terminie (podobnie jak w przypadku kontraktów futures), które były rygorystycznie egzekwowane przez rząd holenderski, ceny wzrosły z prostego powodu, że dostawcy nie byli w stanie zaspokoić całego popytu. Rzeczywiście, rzeczywista sprzedaż nowych cebulek tulipanów pozostawała na normalnym poziomie przez cały okres. W związku z tym Thompson doszedł do wniosku, że „mania” była racjonalną odpowiedzią na żądania wpisane w zobowiązania umowne. Korzystając z danych o konkretnych wypłatach zawartych w umowach, Thompson argumentował, że „ceny kontraktowe cebul tulipanów były bardzo zbliżone do tego, co podyktowałby racjonalny model ekonomiczny … Ceny kontraktowe tulipanów przed, w trakcie i po„ tulipomanii ”wydają się zapewniać niezwykłe ilustracja „efektywności rynku”. Rzeczywiście, do 1638 r. produkcja tulipanów wzrosła, aby dopasować się do wcześniejszego popytu – który już wtedy zmalał, powodując nadpodaż na rynku i dalsze obniżanie cen.

Historyk Anne Goldgar również napisała o Tulip manii i zgadza się z Thompsonem, podając w wątpliwość jej „bąbelkowość”.„Goldgar argumentuje, że chociaż tulipomania nie była bańką gospodarczą ani spekulacyjną, to jednak była traumatyczna dla Holendrów z innych powodów.” Chociaż kryzys finansowy dotknął bardzo niewielu, wstrząs wywołany tulipomanią był znaczny. dalej argumentuje, że „Tulip Bubble” wcale nie był manią (chociaż kilka osób zapłaciło bardzo wysokie ceny za kilka bardzo rzadkich żarówek, a kilka osób straciło również dużo pieniędzy). Historia została włączona do publicznego dyskursu jako lekcja moralna, że chciwość jest zła, a pogoń za cenami może być niebezpieczna. Stała się bajką o moralności i rynkach, przywoływaną jako przypomnienie, że to, co idzie w górę, musi spaść. Ponadto Kościół uchwycił się tej opowieści jako ostrzeżenia przed grzechami chciwości i chciwości – stała się nie tylko kulturową przypowieścią, ale także religijną apologią.