Neoklasycyzm to ruch XVIII i XIX wieku, który rozwinął się w Europie jako reakcja na ekscesy baroku i rokoka. Ruch dążył do powrotu do klasycznego piękna i wspaniałości starożytnej Grecji i Cesarstwa Rzymskiego. Sztuka neoklasyczna opiera się na prostocie i symetrii i czerpie inspirację z niemieckiego historyka sztuki Johanna Joachima Winckelmanna, który uważał, że sztuka powinna dążyć do idealnych form i piękna sztuki greckiej. Jak napisał:
„Jedynym sposobem, aby stać się wielkimi, być może niepowtarzalnymi, jest naśladowanie starożytnych”.
Odrodzenie artystycznych kanonów klasycznej starożytności wynikało z podziwu dla sztuki renesansu, Oświecenia i wcześniejszego klasycznego malarstwa francuskiego artysty Nicolasa Poussina, a także z niezadowolenia wobec rokoka i przytłaczający styl barokowy. Podczas gdy artyści romantyczni starali się malować okrucieństwo i witalność akcji, malarze neoklasyczni chcieli oddać piękno i harmonię przedmiotu. Łączą styl idealistyczny, używając perspektywy z dramatem i siłą, zgodnie z definicją Winckelmanna ruch jako „szlachetna prostota i spokojna wielkość”. Dzieła neoklasyczne są zatem poważne, pozbawione emocji i heroiczne. Powściągliwość i prostota, wraz z precyzyjnym przedstawieniem i ścisłą zgodnością jasnej formy i szlachetnej treści, to główne cechy neoklasycyzmu.
Neoklasycyzm początkowo rozwinął się w Rzymie, ale jego popularność rozprzestrzeniła się w całej Europie w XVIII wieku ze względu na Grand Tour; podróż, podczas której studenci europejscy podróżowali po kontynencie. W tym momencie zaczęto odkrywać i ponownie oceniać wielkie zbiory starożytności, a neoklasyczne odrodzenie rozprzestrzeniło się w całej Europie. Wielu europejskich studentów sztuki, którzy odbyli tę Wielką trasę, w rzeczywistości wróciło do swojego kraju z Włoch z odkrytymi na nowo ideałami grecko-rzymskimi. Ruch neoklasyczny obejmował sztuki dekoracyjne i wizualne, literaturę, teatr, muzykę i architekturę i rozwijał się aż do początku XIX wieku, kiedy zaczął konkurować z ruchem romantyzmu. Dowiedz się więcej o ruchu w historii neoklasycyzmu.