Czterdzieści akrów i muł to wyrażenie odnoszące się do wydarzenia z historii Stanów Zjednoczonych. W Special Field Order nr 15, ogłoszonym przez generała Unii Williama Tecumseha Shermana 16 stycznia 1865 r. Podczas wojny secesyjnej, niektórym wyzwolonym rodzinom przydzielono ziemie na działkach nie większych niż 40 akrów (16 ha), do których należał muł. pod warunkiem zainicjowania reformy agrarnej. Te rozkazy terenowe były konsekwencją serii rozmów między sekretarzem wojny Edwinem M. Stantonem a radykalnymi republikańskimi abolicjonistami Charlesem Sumnerem i Thaddeusem Stevensem po zakłóceniach w instytucji niewolnictwa spowodowanych wojną secesyjną.
Byli niewolnicy w Nowym Orleanie w czasach rekonstrukcji
Wielu uwolnionych niewolników, po zapewnieniu przez różne osobistości polityczne, że mają prawo do posiadania ziemi, do której byli zmuszeni pracować jako niewolnicy, chciało przejąć kontrolę nad własną ziemią. Mieli nadzieję legalnie przejąć 40 akrów ziemi i muła pod koniec wojny, a niektórzy z nich skorzystali z rozkazu i podjęli inicjatywy w celu nabycia działek wzdłuż pasa wybrzeży Karoliny Południowej, Georgii i Florydy. . Jednak następca Abrahama Lincolna na prezydenta Stanów Zjednoczonych, Andrew Johnson, wyraźnie odwołał i unieważnił proklamacje, takie jak specjalne rozkazy polowe nr 15.
Niektóre redystrybucje ziemi miały miejsce pod jurysdykcją podczas wojny i przez krótki czas okres czasu. Jednak polityka federalna i stanowa w erze rekonstrukcji kładła nacisk na pracę najemną dla osób kolorowych, a nie na własność ziemi, więc duża część ziemi przydzielonej podczas wojny została zwrócona ich właścicielom.