Cukrzyca to stan, w którym organizm nie może prawidłowo wytwarzać insuliny lub reagować na nią. Powoduje to podwyższony poziom cukru, glukozy, która jest głównym źródłem energii dla organizmu.

Podobnie jak ludzkie ciało, komórki w ciele kota potrzebują cukru w postaci glukozy jako źródła energii. Jednak glukoza we krwi wymaga insuliny, hormonu wytwarzanego przez trzustkę, aby „odblokować” drzwi do komórek. Insulina przyczepia się do komórek i sygnalizuje, kiedy jest odpowiedni czas na wchłonięcie glukozy. Absorbując glukozę, komórki w złogach tłuszczu, wątroba, a mięśnie otrzymują niezbędne paliwo, jednocześnie obniżając poziom glukozy we krwi.

W cukrzycy typu I stężenie glukozy jest wysokie ze względu na zmniejszenie produkcji insuliny. W przypadku cukrzycy typu II poziom glukozy jest wysoki, ponieważ komórki organizmu nie reagują odpowiednio na insulinę. Koty z cukrzycą najczęściej cierpią na postać choroby typu II. Uważa się, że od 0,2 do 1 procent kotów w populacji ogólnej cierpi na cukrzycę.

Objawy kliniczne
Utrata masy ciała jest ważnym objawem cukrzycy u kotów. Zarówno w cukrzycy typu I, jak i II komórki organizmu nie są w stanie wchłonąć glukozy z krwi i stają się one głodzone energia Aby uzyskać potrzebną energię, ciało się obraca do innych źródeł, rozkładając tłuszcze i białka, aby odżywić komórki pozbawione glukozy. Ten rozkład powoduje utratę wagi pomimo zwiększonego apetytu.

Nadmierne pragnienie i oddawanie moczu mogą również sygnalizować cukrzycę u kota. Wysoki poziom glukozy we krwi może powodować wydalanie przez organizm nadmiernych ilości glukozy z moczem (ponieważ mocz jest wytwarzany przez nerki filtrujące krew). To wysokie stężenie glukozy w moczu może w rzeczywistości wciągać nadmierne ilości wody do moczu, powodując zwiększoną objętość moczu, zwiększoną utratę wody z moczem, skłonność do odwodnienia i kompensacyjny wzrost pragnienia.

W rzadkich przypadkach W przypadku niekontrolowanej cukrzycy koty mogą doznać uszkodzenia nerwów w tylnych kończynach, co skutkuje „rozkładającą się na plantację” postawą kończyn tylnych (chodzenie lub stanie „w stawie skokowym”). Czynniki ryzyka cukrzycy u kotów obejmują otyłość, starzenie się, brak aktywności fizycznej, płeć męską, sterylizację i terapię glukokortykoidami (steroidami). Ponadto odnotowano, że rasa birmańska jest bardziej narażona na rozwój cukrzycy.

Diagnoza
Cukrzycę rozpoznaje się, badając stężenie glukozy we krwi i moczu. Ponadto Twój weterynarz zapyta o wszelkie objawy kliniczne, w tym zwiększone pragnienie i oddawanie moczu oraz utratę wagi pomimo zwiększonego apetytu. Te objawy mogą wskazywać, że twój kot ma cukrzycę, chociaż mogą być również spowodowane innymi chorobami.

Badanie krwi w celu zdiagnozowania cukrzycy nie zawsze jest proste, ponieważ zdrowe koty są w stresie (jak mogą doświadczać w klinice weterynaryjnej) często mają wysokie stężenie glukozy we krwi (tzw. hiperglikemia stresowa). Z tego powodu niektóre koty bez cukrzycy mogą mieć przejściowo podwyższone stężenie glukozy we krwi podczas kontroli w klinice weterynaryjnej. Lekarze weterynarii czasami unikają tej pułapki, mierząc stężenie cząsteczki zwanej fruktozaminą we krwi. Stężenia fruktozaminy są podwyższone u kotów z przewlekłą cukrzycą i uważa się, że nie ma znaczącego wpływu na hiperglikemię stresową, która może być spowodowana wizytą weterynaryjną, więc są one bardzo przydatne w określaniu prawdziwego poziomu glukozy we krwi kota i weryfikacji diagnozy cukrzycy u kotów.

Leczenie
Cele leczenia kotów z cukrzycą obejmują:

• Przywrócenie prawidłowego stężenia glukozy we krwi (kontrola glikemii)
• Minimalizacja lub eliminacja oznak utraty wagi
• Minimalizacja lub eliminacja oznak zwiększonego pragnienia i oddawania moczu
• Normalizacja apetytu
• Unikanie wywoływania nieprawidłowo niskiego poziomu glukozy we krwi podczas terapii

Insulinoterapia
Koty z cukrzycą są najczęściej leczone insuliną we wstrzyknięciach. Leki doustne dla ludzi (leki hipoglikemiczne), takie jak glipizyd, rzadko działają w kontrolowaniu cukrzycy u kotów.

Wstrzyknięcia insuliny (patrz Rysunek 1) można nauczyć większości właścicieli i przy odrobinie doświadczenia zarówno właścicieli, jak i koty zwykle bardzo dobrze dostosowują się do tych zastrzyków. Dostępnych jest wiele preparatów insulinowych, a każdy z nich działa przez inny czas i ma inny wpływ na wzrost i spadek poziomu glukozy we krwi. Idealnie, twój weterynarz wykona 12-24 godzinną krzywą glukozy, podczas której insulina jest podawana z przerwami i mierzony jest poziom glukozy we krwi, aby ustalić rodzaj insuliny i częstotliwość dawkowania, która najlepiej kontroluje poziom glukozy we krwi, unikając jednocześnie niewłaściwie niskiego poziomu glukozy we krwi (hipoglikemii).

Zarządzanie dietą
Twój weterynarz może zalecić karmienie kota dietą ograniczoną w węglowodany, co, jak wykazano, poprawia kontrolę poziomu glukozy we krwi. Jeśli chodzi o dietę, ważne jest, aby pomóc kotu zwalczyć utratę wagi, która często występuje w wyniku tej choroby. U kotów z cukrzycą, które mają niedowagę, często oznacza to karmienie wieloma posiłkami dziennie lub zapewnienie stałego dostępu do pokarmu. Jeśli jednak Twój kot ma nadwagę, poproś lekarza weterynarii o wprowadzenie programu odchudzania, ponieważ kontrolowane odchudzanie u kotów z nadwagą i cukrzycą prawdopodobnie pomoże kotu utrzymać stabilniejszy poziom glukozy.

Optymalny czas posiłków koty z cukrzycą są kontrowersyjne. Wielu lekarzy weterynarii zaleca karmienie w czasie wstrzyknięcia insuliny, aby uniknąć niebezpiecznego spadku poziomu glukozy we krwi. Jednak nie ma ostatecznych dowodów na to, że czas lub częstotliwość posiłków u kotów z cukrzycą chroni je przed hipoglikemią wywołaną insuliną. Jeśli z jakiegoś powodu konieczne jest wstrzymanie jedzenia, lekarz weterynarii zwykle zaleci podanie 50% zwykłej dawki insuliny i dokładne monitorowanie w celu zapewnienia dobrej kontroli glikemii.

Rokowanie
Dopóki jest nie ma lekarstwa na cukrzycę kotów, chorobę tę można zwykle dość dobrze leczyć dzięki odpowiedniej edukacji i wsparciu właścicieli. Koty z dobrze kontrolowaną cukrzycą mogą żyć wiele lat wysokiej jakości życia. Niektóre koty mogą stracić potrzebę leczenia insuliną (zwaną „remisją”), ale nawet w takich przypadkach zaleca się, aby właściciele nadal monitorowali nawroty klinicznych objawów cukrzycy i trzymali kota na diecie niskowęglowodanowej.

Zaktualizowano marzec 2017