Przykład studium przypadku GT

Jak pokazano, metodologie GT obejmują tworzenie nowej teorii poprzez analizę danych . W badaniu przeprowadzonym przez Beech i wsp.9 autorzy starali się zbadać doświadczenia pacjentów uczestniczących w wyzdrowieniu po operacji raka jelita grubego. Beech i wsp.9 zdecydowali się na GT, ponieważ poprzednie badania starały się odpowiedzieć na to pytanie badawcze poprzez pomiar mierzalnych markerów biomedycznych, takich jak objawy bólu, bezsenności lub zmęczenia. Zdaniem autorów brakowało literatury empirycznej na ten temat z perspektywy holistycznej, na przykład społecznych, psychologicznych i kulturowych aspektów dobrostanu człowieka.

Czterokrotnie przeprowadzono wywiady z dwunastoma uczestnikami. , przez okres 1 roku. Autorzy wykorzystali próbkowanie teoretyczne, aby pokierować badaczem podczas zbierania danych. Pomogło to w opracowaniu teorii, gdy się pojawiła, nie po zakończeniu zbierania danych.1 Początkowych uczestników wybierano na podstawie „obszaru tematycznego „, zgodnie z zaleceniami teoretycznego pobierania próbek. Każdy z nich przeszedł operację usunięcia guza jelita lub odbytnicy i nie otrzymał przepisanej chemioterapii ani radioterapii. Autorzy początkowo poprosili uczestników pacjentów o opisanie swoich dotychczasowych doświadczeń.

Analiza danych wywiadów została przeprowadzona zgodnie z krokami opisanymi przez Straussa i Corbina.10 Autorzy rozpoczęli od zakodowania każdej linii transkrypcji każdego pacjenta z uczestnikiem. ody zostały następnie pogrupowane w podkategorie, aw ramach tych podkategorii zidentyfikowano kategorie. Następnie autorzy pogrupowali razem kategorie, tworząc teorię związaną z doświadczeniami pacjentów uczestniczących w wyzdrowieniu po interwencji chirurgicznej w przypadku raka jelita grubego. Proces zbierania danych trwał do momentu nasycenia każdej kategorii i braku nowych danych.

Pacjenci opisywali swój powrót do zdrowia w trzech fazach wyodrębnionych z trzech kategorii; zakłócanie siebie, naprawianie siebie i odnawianie siebie. Autorzy zauważyli również, że proces był liniowy, ponieważ wszyscy uczestnicy przeszli przez etapy, na przykład faza pierwsza rozpoczęła się w fazie wstępnej diagnozy i zakończyła się wraz z zakończeniem operacji; Faza druga zwykle trwała od 3 do 6 miesięcy, a faza trzecia, począwszy od 6 miesięcy, była związana ze zmiennym poziomem samopoczucia i choroby danej osoby.W szczególności te trzy kategorie były poparte różnymi podkategoriami, które zostały wygenerowane na podstawie początkowych kodów. Na przykład druga kategoria zidentyfikowana przez Beecha i wsp. 4, „zakłócanie jaźni”, składała się z trzech podkategorii: naprawa ciała, autonomia i przywracanie tożsamości osobistej (rysunek 1).