Czy Północ wygrała, prowadząc totalną wojnę secesyjną ? Wojna totalna to „wojna nieograniczona pod względem używanej broni, terytorium lub walczących w niej uczestniczących, czy celów, do których się dąży, zwłaszcza taka, w której prawo wojny jest lekceważone”.
Civil War Total War -Mit
Twierdzenie niektórych historyków, że wojna domowa była pierwszą współczesną „wojną totalną”, stanowiącą precedens dla morderczych wojen XX wieku, wydaje się być nowym zwrotem w micie Przegrana Sprawa. Oznacza to, że Unia zwyciężyła, prowadząc wojnę o nieetycznym zasięgu i srogości. „To Lincoln, Grant i wojna domowa włączyły wojnę totalną do współczesnego doświadczenia” – twierdzi Charles Strozier. Dodaje, że „całość współczesnego państwa wydaje się wymagać bezwarunkowej kapitulacji jako niezbędnego korelatora z wojnami totalnymi. Wojna secesyjna w Ameryce zwróciła na to uwagę. ”
Oskarżenie o brutalność w podboju wojsk Unii Południe zaczęło się zaraz po wojnie. W 1866 roku Pollard przeciwstawił zachowanie Jankesów z zachowaniem armii Lee, która, jak utrzymywał, przestrzegała rozkazu swojego dowódcy, aby chronić własność znajdującą się na drodze kampanii gettysburga. „Żaden dom nie wchodził bez upoważnienia; żaden spichlerz nie został splądrowany; żadna nieruchomość nie została zabrana bez zapłaty na miejscu, a rozległe pola zboża były faktycznie chronione przez strażników konfederackich …”. W rzeczywistości jednak rebelianci w Pensylwanii zbierali intensywne plony i skonfiskowano zwierzęta gospodarskie, pojazdy transportowe i tysiące wagonów zboża i produktów – co wystarczyło na piętnasto-, dwudziesto- lub pięćdziesięciomilowy rezerwowy pociąg wagonów. „Płatności” za majątek konfederatów dokonywane były w zasadniczo bezwartościowej walucie konfederackiej, oraz aż kilkaset czarnych zostało porwanych i wysłanych na południe do niewoli.
W połowie 1863 roku, kontynuował Pollard, Południowcy byli zirytowani „tym, czego doświadczyli z barbarzyństw wroga we własnych domach”, a niektórzy wezwał do odwetu armii Lee w Pensylwanii. Nie doradzono mu, aby palić domy lub rabować je, kradzić biżuterię, a kobiety gwałcić w Pensylwanii, dokładnie naśladując akty Północnego Tr ups w Wirginii i Mississippi ”, ale„ zniszczenie kraju wroga ”powinno„ dać wrogowi nauczkę ”. Lee zignorował takie wezwania do zemsty, pisze Pollard, który nie przedstawił żadnych dowodów ani szczegółów dotyczących rzekomego barbarzyństwa sił Unii.
Dopiero całkiem niedawno XX-wieczna koncepcja „wojny totalnej” został zastosowany do wojny secesyjnej. Według Marka E. Neelyego Jr., termin ten został po raz pierwszy użyty w 1948 r. przez Johna B. Waltersa w artykule o Shermanie w Journal of Southern History i został szybko przyjęty przez słynnego historyka wojny domowej T. Harry Williams. Jego mistrzowski Lincoln i jego generałowie zaczyna się od stwierdzenia: „Wojna secesyjna była pierwszą ze współczesnych wojen totalnych…. ”
Inni wybitni historycy wojny secesyjnej poszli tą ścieżką za Williamsa6. Na przykład w 1996 roku James M. McPherson skomentował, że„ w 1864 roku grupa generałów, w tym Grant, Sherman i Sheridan, pojawiła się na najwyższych stanowiskach na północy z mocnym zrozumieniem potrzeby skoordynowanych ofensyw we wszystkich teatrach, koncepcją strategii wojny secesyjnej niezbędnej do wygrania tego konfliktu, umiejętnościami realizacji strategii oraz nieustępliwą, a nawet bezwzględną determinacją, by dalej naciskać to pomimo wysokich kosztów ofiar do czasu bezwarunkowej kapitulacji Południa ”.
McPherson wyjaśnia:„ Rodzaj konfliktu, jaki wojna domowa stała się zasługą na miano wojny secesyjnej. Oczywiście żołnierze Unii nie wyruszyli na zabijanie cywilów z Południa. Bummery Shermana zniszczyły własność; Sojusznicze bombowce podczas II wojny światowej również zniszczyły setki tysięcy istnień ludzkich. Ale strategiczny cel obu był ten sam: wyeliminować zasoby i złamać wolę ludzi, by podtrzymać wojnę. ”
Civil War Total War – The Reality
Rzeczywistość jest taka że Północ wygrała „twardą wojną”, a nie wojną totalną. Wojna domowa Wojna totalna – zdefiniowana przez bezsensowne zabijanie ogromnej liczby cywilów – ma długą i brutalną historię. Toczyli ją Czyngis-chan, Tamerlane, Rzymianie przeciwko Kartagińczycy, katolicy i protestanci w niemieckiej wojnie trzydziestoletniej, Niemcy w pierwszej i drugiej wojnie światowej oraz Rosjanie i Japończycy podczas drugiej wojny światowej. Wojna domowa po prostu nie należy do tej kategorii.
Metody a nie „cel strategiczny”, uczyń z konfliktu „wojnę totalną”.„Nieograniczone ataki na dużą skalę na ludność cywilną – takie jak ataki na Londyn, Coventry, Drezno, Berlin, Tokio, Hiroszimę, Nagasaki i niezliczone inne miasta podczas II wojny światowej – są nieobecne podczas wojny domowej. Gdyby bummers Shermana podczas marszu na morze zabił dużą liczbę cywilów, można by ich oskarżyć o wojnę totalną. Ale zamiary wyeliminowania zasobów wroga i złamania woli jego ludzi, logiczne cele praktycznie każdej wojny, nie sprawiają, że wojna jest „totalna”.
Większość zabójstw cywilów podczas wojny domowej miała miejsce w Missouri, Kansas, sekcje Appalachów w wielu stanach Konfederacji i Teksas. Były przeprowadzane głównie przez cywilów zaangażowanych w lokalną partyzantkę, a nie przez zorganizowane jednostki wojskowe. Najgorsza była egzekucja około 150 mężczyzn i chłopców w Lawrence w stanie Kansas, w 1863 r. przez prokonfederatów Williama Quantrilla. Niedługo potem, w 1864 r., Bloody Bill Anderson dokonał egzekucji dwudziestu czterech nieuzbrojonych żołnierzy Unii wyciągniętych z pociągu i zabił 127 mężczyzn w ścigającej go bojówce, w tym pojmanych i rannych.8
Być może najczęstszymi zabójstwami niewinnych przez jednostki wojskowe były egzekucje poddających się lub poddanych czarnych żołnierzy Unii i ich oficerów w wielu miejscach, w tym w Fort Pillow, 9 Olustee (Floryda), Millikens Bend, Sal tville (Wirginia), Krater i Poison Springs (Arkansas). Jednak ani regularne armie Konfederacji, ani Unii nie brały udziału w zakrojonych na szeroką skalę kampaniach obejmujących celowe zabijanie niewinnych cywilów. Armie wojny domowej zaangażowane w ciężką wojnę, ale nie wojnę totalną. Dowody zasługują na bardziej szczegółowe zbadanie.
Co tak naprawdę armia Shermana zrobiła w Mississippi, Georgii i Karolinie w latach 1864–65? Na początku 1864 roku jego armia żyła poza terenami wiejskimi w ramach kampanii Meridian, „próby generalnej” marszu do morza. Kiedy szturmem przeszli przez Gruzję w tym samym roku, „sześćdziesiąt tysięcy żołnierzy Unii zniszczyło linie kolejowe, podpaliło bele bawełny, opróżniło kukurydzę i wędzarnie i schwytane wieprze, konie i muły. Co najważniejsze, uwolnił tysiące niewolników na ich drodze. ” Duża armia Shermana była w stanie żyć poza krajem między
Atlanta i Savannah, ponieważ Sherman przestudiował raport spisu ludności z 1860 r. Dotyczący populacji, zwierząt gospodarskich i produkcji rolnej każdego hrabstwa Georgia, przez który przejeżdżał. Później powiedział: „Żadna wyprawa wojskowa nigdy nie była oparta na bardziej i pewniejszych danych”.
Jego March to the Sea jest opisany w Oxford Encyclopedia of the Civil War:
Ludzie Shermana otrzymali rozkaz „hojnego żerowania po kraju w czasie marszu” – to znaczy zdobycia żywności, paszy i koni potrzebnych do utrzymania armii. Organizowane codziennie w każdym pułku grupy żerowiskowe wykonywały swoje zadania z zapałem. Samozwańczy lub szczególnie bezlitosni zbieracze, znani jako „bummers”, byli niczym więcej jak rabusiami złodziei, którzy rabowali dobytek bogatych i biednych, niewolników, a także ich panów… Kosztem zaledwie 2000 ofiar Shermans Marsz przez Gruzję sparaliżował większość potencjału wojennego i morale Konfederacji. Jego armia pochłonęła około 100 milionów dolarów strat majątkowych, ponieważ sprowadziła wojnę do domu cywilów Konfederacji z przerażającą rzeczywistością.
The Lost Causer Pollard musiał rozciągnąć dowody, aby spekulować, że cywile zostali zabici w marszu do morza. Opisał masowe uszkodzenia lub kradzież stodół, upraw, mebli, pianin, biżuterii, uli, beczek sorgo i innego mienia. Etykietowanie Shermana Zniszczenie mienia „dziką wojną” – ciągnął Pollard – „Jeśli uciekł i ukrywał się w zaroślach, był to prima facie dowód, że był skradającym się buntownikiem; i najprawdopodobniej jakiś łobuz, w swoim zapale pozbycia się takich żmij, dał mu zrobić ołowiu, który wyleczył go z tendencji do secesji ”. Niewiele na poparcie zarzutów wojny totalnej.
Armia Shermana kontynuowała swój niszczycielski postęp w Karolinach na początku 1865 roku. Jego ludzie szczególnie nienawidzili Południowej Karoliny, miejsca narodzin secesji, i prawdopodobnie zniszczyli tam więcej mienia niż Notoryczne spalenie jednej trzeciej stolicy, Kolumbii, było połączonym dziełem ewakuacji Konfederatów spalających duże ilości bawełny na ulicach, wiejącego silnego wiatru i pijanych żołnierzy Unii (zanim Sherman ich zatrzymał). Wszystkie te działania były zgodne ze stwierdzeniami Shermana, że „walczymy nie tylko z wrogimi armiami, ale z wrogim ludem” i musimy sprawić, by „poczuli twardą rękę wojny”.
Niewiele jest doniesień o gwałtach lub zabójstwa cywilów dokonane przez armię Shermana. Niedawne badanie Lisy Frank na temat relacji między jego żołnierzami a kobietami z Południa potępia żołnierzy za wchodzenie do sypialni i salonów, a także zajmowanie osobistych skarbów i Tters, próbując upokorzyć i zdemoralizować elitarne białe kobiety na ich trasie. Nie ma wzmianki o gwałcie lub morderstwie.Znalezienie się na drodze armii Shermana było wstrząsające, ale nie była to wojna totalna.
Co żołnierze Sheridana robili w Dolinie Shenandoah w latach 1864–65? Spalili stodoły, silosy, zboża i kilka domów; ogołocili dolinę z bydła i żywności używanej do wspierania wojsk Konfederacji przez całą wojnę. Nie było programu zabijania cywilów, a co najwyżej tylko kilku z nich zginęło. Dwa lata później Pollard surowo opisał zniszczenie rolnictwa przez Sheridana: „Spośród tego i innych podobnych okrucieństw wroga podjęto bardzo słabe usprawiedliwienie, z tego powodu, że gdyby prywatna własność mieszkańców Konfederacji nie została zniszczona , mógł zostać nawrócony do użytku wojującego rządu i pomógł go utrzymać. Raz na zawsze można powiedzieć, że wymówka ta wyklucza wszelkie uczucia ludzkości w czasie wojny i może być logicznie doprowadzona do ostatniego krańca brutalna wojna ”. Niedocenianie nie było cechą pracy Pollarda; przesada stała się podstawą mitów.
Destrukcyjne przejazdy Shermana i Sheridana przez Południe miały miejsce pod koniec konfliktu, kiedy Północ zdała sobie sprawę, że będzie musiała stoczyć „twardą wojnę” ” wygrać. Po „Bloody Shiloh” w kwietniu 1862 roku Grant zdał sobie sprawę, że zdecydowane zwycięstwo Unii nie doprowadzi do obalenia rządu Konfederacji bez „całkowitego podboju”. W swoich wspomnieniach pisał: „Do tego czasu polityką naszej armii, a już na pewno tej części dowodzonej przeze mnie, była ochrona mienia obywateli, których terytorium zostało najechane (…). ochrona osób przebywających w ich domach była dla obu stron czymś równie humanitarnym, ale konsumowanie wszystkiego, co mogłoby być użyte do wsparcia lub zaopatrzenia armii ….. dostaw w zasięgu armii Konfederacji uważałem za tyle samo przemytu, co broń lub Zapasy uzbrojenia. Ich zniszczenie zostało dokonane bez rozlewu krwi i prowadziło do tego samego rezultatu, co zniszczenie armii … Jednak rozwiązłe rabunki były zniechęcane i karane. ” Ta polityka – twarda wojna, a nie wojna totalna – była przestrzegana z kilkoma wyjątkami dla równowagi wojny.
Podejście Północy do niewolnictwa jest przykładem ruchu w kierunku ostrej wojny. Lincoln odrzucił apele o emancypację przez więcej niż jeden raz. rok po rozpoczęciu wojny. Złożył kilka ofert rekompensowanej emancypacji stanom granicznym – Delaware, Kentucky, Maryland i Missouri – w celu zapewnienia ich dalszej lojalności wobec Unii. Gdy potrzeba większej liczby żołnierzy Unii i potrzeba wyczerpania siły roboczej Południa przeważyło obawy stanu granicznego, prezydent wydał swoją wstępną proklamację o wyzwoleniu we wrześniu 1862 r., a ostatnią proklamację 1 stycznia 1863 r.
Podejście Północy do niewolnictwa jest przykładem ruchu w kierunku ostrej wojny. Lincoln odrzucił apele o emancypację przez ponad rok po rozpoczęciu wojny. Złożył kilka propozycji rekompensowanej emancypacji stanom granicznym – Delaware, Kentucky, Maryland i Missouri – aby zapewnić ich dalsze wierność Unii . Kiedy potrzeba większej liczby żołnierzy Unii i potrzeba uszczuplenia siły roboczej Południa przeważyły nad obawami państwa granicznego, prezydent wydał Proklamację Wstępnej Emancypacji we wrześniu 1862 r., A swoją ostateczną proklamację 1 stycznia 1863 r.
Wojna secesyjna była „potężną plagą”, jak ją nazwał Lincoln, ale pomimo najlepszych wysiłków twórców mitów nie była to wprowadzenie Ameryki do „wojny totalnej”. ” Masowe mordy ludności cywilnej, które miały miejsce, były dziełem sympatyków Konfederacji. Wojna nie jest piękna, ale twierdzi, że wojna totalna prowadzona przez Unię jest daleka od celu.
Czy chciałbyś poznać całą historię wojny domowej? Kliknij tutaj, aby zobaczyć naszą serię podcastów Key Battles of the Civil War