Chrząstka szklista jest pokryta zewnętrznie włóknistą błoną zwaną perichondrium lub, gdy znajduje się wzdłuż powierzchni stawowych, błoną maziową. Błona ta zawiera naczynia, które zapewniają chrząstce odżywienie poprzez dyfuzja.
Macierz chrząstki szklistej składa się głównie z kolagenu typu II i siarczanu chondroityny, które znajdują się również w chrząstce elastycznej.
Chrząstka szklista znajduje się na mostkowych końcach żeber , w krtani, tchawicy i oskrzelach oraz na powierzchniach przegubowych kości. Nadaje strukturom określoną, ale elastyczną formę. Obecność włókien kolagenowych sprawia, że takie struktury i stawy są mocne, ale z ograniczoną ruchomością i elastycznością.
Chrząstka szklista jest najpowszechniejszym typem chrząstki. Tworzy również tymczasowy szkielet embrionalny, który jest stopniowo zastępowany przez kość oraz szkielet ryby spodasmobranch.
MicroanatomyEdit
Kiedy jest kawałek chrząstki szklistej zbadany pod mikroskopem wykazano, że składa się z komórek (chondrocytów) o zaokrąglonej lub tępo kanciastej formie, leżących w grupach po dwie lub więcej w ziarnistej lub prawie jednorodnej matrycy. Po ułożeniu w grupy po dwa lub więcej chondrocyty mają zaokrąglone, ale na ogół proste kontury; gdzie stykają się ze sobą, a na pozostałej części ich obwodu są zaokrąglone.
Składają się z półprzezroczystej protoplazmy z drobnymi przeplatanymi włóknami i czasami obecne są drobne granulki. W niej osadzone jest jedno lub dwa okrągłe jądra, mające zwykłą sieć wewnątrzjądrową.
Komórki znajdują się w jamach w macierzy, zwanych lukami chrzęstnymi. Te wnęki są w rzeczywistości sztucznymi szczelinami powstałymi w wyniku obkurczania się komórek podczas barwienia i umieszczania tkanki do badania. Przestrzeń międzyterytorialna między izogenicznymi grupami komórek zawiera stosunkowo więcej włókien kolagenowych, co pozwala zachować jej kształt, podczas gdy rzeczywiste komórki kurczą się, tworząc luki. Stanowi to tak zwaną „kapsułę” przestrzeni. Każda luka jest zwykle zajęta przez jedną komórkę, ale podczas mitozy może zawierać dwie, cztery lub nawet osiem komórek.
Chrząstka stawowaEdytuj
Histologia stref chrząstki stawowej.
Chrząstka stawowa jest chrząstką szklistą na powierzchniach stawowych kości i znajduje się w jamie stawowej stawów maziowych, skąpaną w mazi stawowej wytwarzanej przez błonę maziową, która wyściela ściany jamy.
Chociaż często występuje w bliskim kontakcie z łąkotkami i dyskami stawowymi, chrząstka stawowa nie jest uważana za część żadnej z tych struktur, które są w całości zbudowane z chrząstki włóknistej.
Macierz zewnątrzkomórkowa chrząstki stawowej (ECM) ma wysoce wyspecjalizowaną architekturę zorganizowaną strefowo: strefa powierzchowna składa się głównie z włókien kolagenu II ułożonych równolegle do powierzchni stawowej, aby wytrzymać siły ścinające, podczas gdy strefa głęboka składa się z tych samych włókien prostopadle do powierzchni styku kości w celu pochłaniania obciążeń ściskających.
Biochemiczny rozkład chrząstki stawowej prowadzi do choroby zwyrodnieniowej stawów – najpowszechniejszej choroby stawów. Choroba zwyrodnieniowa stawów dotyka ponad 30 milionów osób w samych Stanach Zjednoczonych i jest główną przyczyną przewlekłej niepełnosprawności wśród osób starszych.