Chmura Oorta to najbardziej odległy region naszego Układu Słonecznego. Uważa się, że nawet najbliższe obiekty w Obłoku Oorta znajdują się wielokrotnie dalej od Słońca niż zewnętrzne krańce Pasa Kuipera.
W przeciwieństwie do orbit planet i Pasa Kuipera, które leżą głównie w Uważa się, że ten sam płaski dysk wokół Słońca, Obłok Oorta jest gigantyczną kulistą powłoką otaczającą resztę Układu Słonecznego. Przypomina dużą, grubościenną bańkę zbudowaną z lodowych kawałków kosmicznego gruzu wielkości gór, a czasem większych. Chmura Oorta może zawierać miliardy, a nawet tryliony obiektów.
Dom komet
Dom komet
Ponieważ orbity długookresowych komet są tak bardzo długie, naukowcy podejrzewają, że Obłok Oorta jest źródłem większość z tych komet. Na przykład kometa C / 2013 A1 Siding Spring, która przeleciała bardzo blisko Marsa w 2014 roku, nie wróci do wewnętrznego układu słonecznego przez około 740 000 lat.
Odległość od Słońca do Oort Chmura jest tak ogromna, że warto opisać ją nie w bardziej powszechnych jednostkach mil lub kilometrów, ale w jednostkach astronomicznych. Jedna jednostka astronomiczna (AU) to odległość między Ziemią a Słońcem. Eliptyczna orbita Plutona niesie go na odległość 30 jednostek astronomicznych od Słońca i 50 jednostek astronomicznych. Uważa się jednak, że wewnętrzna krawędź Obłoku Oorta znajduje się w odległości od 2000 do 5000 AU od Słońca. Zewnętrzna krawędź może znajdować się 10 000 lub nawet 100 000 jednostek astronomicznych od Słońca – to jedna czwarta do połowy odległości między Słońcem a najbliższą sąsiednią gwiazdą.
Chociaż uważa się, że obserwowane przez długi czas komety między planetami pochodzą z Obłoku Oorta, żaden obiekt nie został zaobserwowany w samym odległym Obłoku Oorta, co pozostawia na razie koncepcję teoretyczną. Ale pozostaje to najpowszechniej akceptowanym wyjaśnieniem pochodzenia komet długookresowych.
Idź dalej. Poznaj bardziej szczegółowo chmurę Oort ›
10 rzeczy, które trzeba wiedzieć o chmurze Oort
Przewidywane Realm
Obłok Oorta to przewidywany zbiór lodowych obiektów dalej niż wszystko inne w Układzie Słonecznym. Pasuje do obserwacji komet w planetarnym regionie Układu Słonecznego, ale naukowcy jeszcze nie obserwować dowolny obiekt w samej Chmurze Oorta.
Daleko, daleko
Chmura Oorta to kulista warstwa lodowych obiektów sur zaokrąglając nasze Słońce, jest gwiazdą i prawdopodobnie zajmuje przestrzeń w odległości od około 2000 do 100 000 jednostek astronomicznych (AU) od Słońca.
Daleka droga
Komety z długiego okresu (którym okrążenie Słońca zajmuje ponad 200 lat) prawdopodobnie pochodzą z Obłoku Oorta, który jest czasami określany jako „zbiornik komet”. „
Ilustracja chmury Oort
Wielkie liczby
Prognozy pokazują, że Chmura Oort może zawierać więcej niż bilion lodowych obiektów.
Bliżej i więcej
Kiedy komety z Obłoku Oorta zbliżają się do Słońca, ich lody na powierzchni odparowują, tworząc atmosferę komety (śpiączkę) i często dwa ogony (jeden pył, jeden gaz), które mogą osiągnąć setki, a nawet miliony mil (lub kilometrów) długości. Aktywność ustępuje i zapada się koma, gdy orbita komety przenosi ją wystarczająco daleko od Słońca.
Prymityw
Niektóre cząsteczki znalezione na kometach powstały przed narodzinami Słońca. Nie mogły przetrwać w temperaturach i ciśnieniach występujących na Ziemi lub w jej pobliżu. Badając warunki, w jakich mogą tworzyć się prymitywne cząsteczki komet, naukowcy mogą lepiej zrozumieć, jak wyglądało środowisko naszego Układu Słonecznego w chwili jego narodzin, co dostarcza wskazówek na temat jego powstania i ewolucji.
Egzokomety
Astronomowie widzieli dowody na to, że komety rozpadały się wokół innych gwiazd, tak samo jak kometa ISON, gdy otarła się o nasze Słońce w 2013 roku. Wykorzystując spektrometrię do badania składu chemicznego tych komet, naukowcy mogą porównać narodziny naszego Układu Słonecznego z narodzinami innych układów planetarnych. (Układ planetarny to zbiór planet, asteroid itp. Krążących wokół gwiazdy lub gwiazd. Nasz układ planetarny krąży wokół Słońca, które po łacinie jest „Sol”. Dlatego nazywamy nasz układ planetarny układem słonecznym).
Długa podróż
Nie wysłano jeszcze żadnych misji w celu zbadania Chmury Oort, ale pięć statków kosmicznych w końcu tam dotrą. Są to Voyager 1 i 2, New Horizons oraz Pioneer 10 i 11. Obłok Oorta jest jednak tak odległy, że źródła energii dla wszystkich pięciu statków kosmicznych będą martwe wieki zanim dotrą do jego wewnętrznej krawędzi.
Zimno i ciemno
Zamarznięte, przypominające komety ciała Obłoku Oorta są nie są w stanie utrzymać życia, jakie znamy.
Głęboki myśliciel
Chmura Oorta nosi imię Jana Oorta, holenderskiego astronoma który przewidział jego istnienie w latach pięćdziesiątych XX wieku.
Oort Cloud Comet Siding Spring
Fast Fact
Szybki fakt
Mimo że Voyager 1 podróżuje około miliona mil dziennie, dotarcie do wewnętrznej granicy Obłoku Oorta zajmie około 300 lat i prawdopodobnie kolejne 30 000 lat, aby opuścić drugą stronę.
Chmura Oort przyjazna dzieciom
Przyjazna dzieciom chmura Oort
Co tam jest, daleko poza orbitą Neptuna, nawet za pasem Kuipera? nazywana jest Obłokiem Oorta.
W przeciwieństwie do orbit planet i Pasa Kuipera, które są dość płaskie jak dysk, Obłok Oorta jest kulistą powłoką otaczającą wszystko w naszym Układzie Słonecznym. To jest jak bańka z grubą skorupą.
Chmura Oorta składa się z lodowych kawałków kosmicznego gruzu. Czasami te szczątki są wypychane z chmury i opadają w kierunku Słońca, stając się kometami. może minąć tysiące lat, zanim kometa z Oort Cloud okrąży Słońce.
Odwiedź NASA SpacePlace, aby poznać bardziej przyjazne dzieciom fakty.
NASA Space Place: All About the Oort Cloud