Chirurgia barku i łokcia

Główna różnica między standardową wymianą barku a procedurą odwrotną polega na tym, że przy wymianie odwróconego barku kulka i gniazdo części stron przełącznika stawu barkowego. Oznacza to, że ich naturalne położenie jest odwrócone. Odwrotna całkowita wymiana stawu barkowego jest złożoną procedurą i jest uzasadniona określonymi warunkami. Zadzwoń, aby umówić się na spotkanie z jednym z naszych ekspertów, jeśli masz problemy z barkiem, które mogą wymagać wymiany barku.

Dlaczego te wymiany barków są nazywane „odwrotna” proteza?

Proteza stawu barkowego ma na celu usunięcie części kości stawu barkowego, które są artretyczne (brak chrząstki). Staw barkowy jest stawem kulowym z kulką (lub kości ramiennej głowy), która jest częścią kości ramiennej i płaską powierzchnią (zwaną gniazdem), która jest częścią łopatki (ryc. 1). W standardowej wymianie barku część kulista barku (głowa kości ramiennej) jest zastępowana metalową kulką, a gniazdo zastąpiono plastikowym elementem (Rysunek 2).

W „odwrotnej protezie” staw barkowy jest nadal zastępowany częściami lub komponentami wykonanymi z metalu i tworzywa sztucznego (Rysunek 3). Duża różnica między odwrotną protezą a standardową wymianą barku polega na tym, że w odwrotnej protezie kulka jest umieszczona po stronie kielicha stawu. Jest to przeciwieństwo tego, co znajduje się w naturze, czyli „odwrotność” tego, czego można by się spodziewać. Gniazdo jest następnie umieszczane po stronie ramienia, gdzie jest podparte metalowym trzpieniem w kości ramienia (kości ramiennej) (Ryc. 4). W ten sposób kula i gniazdo są odwrócone od tego, co występuje w naturze.

Jak to się trzyma razem?

Na szczęście odwrotnie protezę można założyć śrubami po stronie kielicha, które mocują ją do kości łopatki (ryc. 3 i 4). Następnie kulka wkręca się w płytkę, która została przymocowana do gniazda (ryc. 3).

Część protezy umieszczona w kości ramienia jest zabezpieczona cementem, który wiąże metal z kością w ciągu kilku minut (Ryc. 4). Następnie plastikowy kielich jest wciskany w koniec trzpienia, gdzie jest bezpiecznie zamocowany poprzez zablokowanie w metalowym elemencie, co umożliwia obrót gniazda e na piłce, tak aby można było przywrócić ruch ramienia (Rysunek 5). Mięśnie wokół barku również pomagają utrzymać odwrotną protezę na miejscu.

Dlaczego dana osoba powinna dostać odwrotną protezę zamiast standardowej wymiany barku?

Standardowa całkowita wymiana stawu barkowego zależy od nienaruszone mięśnie i ścięgna wokół stawu barkowego. Mięśnie przyczepiają się do łopatki i zamieniają się w ścięgna, które przyczepiają się do barku. Te mięśnie i ich ścięgna poruszają ramieniem i są razem nazywane mankietem rotatorów. Kiedy ścięgna te ulegają rozerwaniu i nie przyczepiają się już do kości, ramię często nie funkcjonuje normalnie. Utrata stożka rotatorów może powodować ból, a także utratę ruchu. Normalna proteza barku ma działać tylko wtedy, gdy te ścięgna są nienaruszone. Natomiast odwrotna proteza jest przeznaczona do sytuacji, gdy mankiet rotatorów jest rozdarty lub działa nieprawidłowo.

Odtwórz wideo:

Jakie stany barku uzasadniają odwrócenie całkowitej wymiany barku?

Głównym powodem rozważenia protezy odwrotnej jest zapalenie stawów barku i zerwanie lub zerwanie ścięgien stożka rotatorów. Jest to najczęstsze wskazanie chirurgiczne dla pacjenta rozważającego wykonanie protezy odwrotnej. W tej sytuacji operacja ta zapewni pacjentowi znaczną ulgę w bólu, a także może pomóc w zakresie ruchu ramienia. Chociaż zakres ruchu po odwróconej protezie może nie być całkowicie normalny, zwykle poprawia się w porównaniu z ruchem utraconym wcześniej z powodu zapalenia stawów i bólu.

Innym powodem, dla którego warto mieć odwróconą protezę, jest sytuacja, w której ścięgna stożka rotatorów wszystkie są rozdarte i nie można podnieść ramienia wystarczająco wysoko, aby funkcjonować. Zazwyczaj w tym przypadku ramię nie jest bolesne, ale niemożność uniesienia ramienia bardzo zakłóca zdolność do funkcjonowania w życiu.Kiedy pacjent idzie podnieść ramię, na przedniej części barku znajduje się wypukłość, nazywana migracją przednio-górną lub podwichnięciem barku. W takich przypadkach ból może być głównym czynnikiem wpływającym na protezę odwrotną lub nie, ale głównym powodem wymiany jest przywrócenie ruchu i funkcji.

Trzecim najczęstszym powodem posiadania odwróconej protezy jest ramię zostało już zastąpione, zanim dostępna była odwrotna proteza, a pacjent nadal odczuwa ból i utratę ruchu. Czasami regularna wymiana stawu barkowego była zakładana z powodu złamania lub zerwania ścięgien stożka rotatorów i ramię nadal jest bolesne. W takim przypadku, jeśli potrzebna jest proteza odwrotna, operacja umieszczenia protezy odwrotnej jest nieco bardziej skomplikowana. Powodem tego jest to, że pierwszą, bardziej tradycyjną endoprotezę barku należy usunąć podczas operacji, a drugą można następnie umieścić w ramieniu.

Inne powody, dla których warto mieć odwróconą protezę, to niektóre złamania okolicy barku, szczególnie te, które obejmują proksymalną część kości ramiennej (kość ramienia), gdzie piłka przyczepia się do trzonu kości. W niektórych przypadkach kość jest łamana na wiele kawałków lub kula może być podzielona na części.

Ostatnim powodem, dla którego warto mieć odwrotną protezę, jest guz w bliższej części kości ramiennej, który obejmuje kość kości trzon kości lub sama kula kości ramiennej.

Jak wygląda operacja?

Operacja jest bardzo podobna do zwykłej wymiany barku z kilkoma odmianami. Głównym czynnikiem wpływającym na powrót do zdrowia jest to, czy jest to pierwsza wymiana barku na ramię, czy też podczas operacji konieczne jest wyjęcie starej protezy. Kiedy jest to zrobione, nazywa się to przypadkiem „rewizji”, a powrót do zdrowia może być inny niż przy pierwszej (zwanej „pierwotnej”) wymianie stawu.

Operacja jest zwykle wykonywana z blokada nerwu ramienia, a następnie znieczulenie ogólne. Nacięcie znajduje się z przodu barku, a operacja trwa około dwóch do trzech godzin. Ulgę w bólu pooperacyjnym uzyskuje się za pomocą leków przeciwbólowych podawanych doustnie lub w razie potrzeby przez żyły. Większość pacjentów może zacząć poruszać palcami, nadgarstkiem i łokciem następnego dnia.

To, czy ruch ramienia rozpocznie się następnego dnia po operacji, zależy od tego, jak dobrze podstawa i kula są przymocowane do gniazda za pomocą śrub. W odwróconej protezie istnieje pewna zależność od gojenia się kości wokół płytki podstawy i śrub. W rezultacie ruch barku może zostać zatrzymany na kilka dni do kilku tygodni. Pomimo tych środków ostrożności większość pacjentów może używać kończyny do jedzenia, czytania lub używania klawiatury w ciągu kilku dni po operacji. To, ile pacjent może unieść ramię, zależy od wielu czynników, a każdy pacjent jest inny. Wielkość ruchu, na jaką może wykonać pacjent po operacji, zależy również od zamocowania śrub do kości, które można określić w czasie operacji. Wreszcie, wielkość ruchu odzyskanego po tej operacji zależy również od tego, ile ruchu pacjent miał przed operacją.

Większość pacjentów oddaje jednostkę krwi przed operacją, którą można im zwrócić w razie potrzeby. W przypadku pierwszego wszczepienia protezy stawu pacjentowi oddaje się zwykle tylko w 10 do 20% przypadków. W przypadkach rewizyjnych, w których operacja jest dłuższa, prawie 80% przypadków wymaga transfuzji krwi. Podobnie czas operacji jest dłuższy w przypadku zabiegów rewizyjnych (od trzech do pięciu godzin), a czas powrotu do zdrowia w celu uzyskania funkcji ramienia jest dłuższy. Inne czynniki, które wpływają na czas rekonwalescencji, to to, czy przeszczep kości (dodawanie kości tam, gdzie jej brakuje) jest zakończony, czy dobrze się trzyma i jak długo kość goi się.

Jakich rezultatów mogę oczekiwać po odwróceniu całkowita wymiana stawu barkowego?

Odwrotna proteza bardzo dobrze łagodzi ból. Badania z Europy wskazują, że około 85-90% pacjentów poddanych tej procedurze uzyskuje doskonałą ulgę w bólu. Stopień złagodzenia bólu zależy w dużej mierze od przyczyny wykonania zabiegu. Stopień złagodzenia bólu w przypadku zabiegów rewizyjnych jest nieco niższy niż w przypadku zabiegów wykonanych po raz pierwszy i uważa się, że jest to spowodowane tworzeniem się blizny i długotrwałym uszkodzeniem.

Odwrócona proteza również powinna przywrócić pewien zakres ruchu w barku, ale stopień powrotu nie jest tak przewidywalny jak uśmierzenie bólu. Większość pacjentów uzyskuje możliwość sięgania do czubka głowy bez konieczności pochylania głowy. Większość pacjentów zauważa poprawę ruchu w innych kierunkach, ale jeśli ich stożek rotatorów jest całkowicie rozdarty, mogą nie zauważyć poprawy zdolności wyciągania ręki na bok od ciała (tzw. „Rotacja zewnętrzna”).

Wskaźniki długoterminowego przeżycia (to znaczy, jak długo może on pozostać w ramieniu, zanim zacznie się poluzowywać i wymagać więcej operacji) dla protezy odwróconej były korzystne.Odwrotna proteza jest używana we Francji od lat 80. XX wieku, ale została zatwierdzona przez Food and Drug Administration (FDA) w Stanach Zjednoczonych w kwietniu 2004 r. W rezultacie nie ma obecnie długoterminowych badań nad jej stosowaniem w Stanach Zjednoczonych. . Jednak doświadczenie chirurgów barku i pacjentów z Europy wydaje się wskazywać, że proteza wytrzyma 15 lat przez około 90% czasu.

Jakie są potencjalne powikłania tego zabiegu?

Powikłania tej procedury są podobne do powikłań po endoprotezoplastyce dowolnego stawu w ciele. Występują komplikacje podobne do tych, które towarzyszą zwykłej protezie stawu barkowego i kilka wyjątkowych dla tej protezy.

Najczęstszym powikłaniem jest to, że kość ramienna lub część ramienia (panewka) może zostać wypchnięta z piłki część) i proteza jest „przemieszczona”. Zasadniczo dwie części protezy nie są już połączone. To powikłanie jest częstsze w przypadku protezy odwróconej niż w przypadku zwykłej wymiany barku. Na szczęście zwykle można to leczyć, umieszczając ramię z powrotem we właściwym miejscu i unieruchamiając ramię na okres Jeśli proteza nadal się przemieszcza, czasami potrzebna jest dalsza operacja, aby ją wzmocnić.

Drugim najczęstszym powikłaniem po odwróconej protezie jest infekcja. Zdarza się to rzadko, ale jeśli wystąpi, może może być frustrujące zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Czasami infekcję można opanować chirurgicznie, aby przepłukać staw i za pomocą antybiotyków. Jeśli infekcja stanie się przewlekła pomimo leczenia, istnieją możliwości rozwiązania infekcji, ale w dużej mierze wymagają one dalszej operacji.

Inną komplikacją związaną z tą protezą jest to, że część ramienia może w pewnych pozycjach stykać się z kością łopatki. może utworzyć rowek w kości łopatki, który zwykle nie jest bolesny. Zwykle to powikłanie nie wymaga dalszej operacji i można je opanować unikając pozycji ramion i za pomocą leków.

Inne powikłania są bardzo rzadkie, ale rzadko można je zobaczyć w przypadku tej protezy lub przy regularnych wymianach barku. Należą do nich mrowienie, drętwienie i osłabienie, jeśli nerwy ramienia rozciągają się podczas operacji. Uraz naczyń krwionośnych jest bardzo, bardzo rzadki, ale może się zdarzyć, szczególnie gdy występuje dużo blizny, a pacjent przeszedł wiele operacji. Problemy z chorobami, takimi jak zakrzepy krwi w nogach (zakrzepica żył głębokich), które mogą przemieszczać się do płuc (zator płucny), zawały serca, udary, reakcje na lek lub znieczulenie mogą wystąpić podczas każdej operacji, ale z naszego doświadczenia wynika, że są one bardzo rzadko po operacji wymiany stawu barkowego.

Kto nie powinien mieć odwróconej protezy?

Jest tylko kilka przypadków, w których nie można wszczepić odwróconej protezy. Pierwsza dotyczy sytuacji, gdy kość zębodołowa (łopatki lub łopatki) jest za daleko, aby umożliwić zamocowanie płytki podstawy komponentu za pomocą śrub do kości. W niektórych przypadkach przeszczep kostny można dodać w czasie operacji, co umożliwia umieszczenie płytki podstawy i śrub, lub można dodać przeszczep kostny, aby umożliwić umieszczenie płytki podstawy w późniejszym terminie.

Pacjenci z trwającą infekcją barku nie powinni mieć odwróconej protezy. Jeśli jednak można wyleczyć infekcję, można założyć protezę. Ilekroć następuje próba wymiany barku w ramieniu, które miało wcześniejszą infekcję, wskaźnik infekcji pooperacyjnych jest wyższy niż w przypadku, gdyby ramię nigdy nie miało infekcji. Należy to szczegółowo omówić z lekarzem przed wykonaniem tej operacji.

1. Frankle M, Siegal S, Pupello D, Saleem A, Mighell M, Vasey M. The Reverse Shoulder Proteza stawu ramienno-ramiennego związanego z ciężkim niedoborem stożka rotatorów. Co najmniej dwuletnie badanie kontrolne sześćdziesięciu pacjentów. J Bone Joint Surg Am 2005; 87 (8): 1697-705

2. Grammont PM, Baulot E. Delta proteza barku z powodu pęknięcia stożka rotatorów. Orthopaedics 1993; 16 (1): 65-8.

3. Valenti P, Boutens D, Nerot Cea. Odwrotna proteza Delta 3 w chorobie zwyrodnieniowej stawów z masywnym rozdarciem stożka rotatorów: wyniki długoterminowe. W: Walch G, Boileau P, Mole D, redaktorzy. 2000 proteza barku. obserwacja od dwóch do dziesięciu lat. Montpellier: Sauramps Medical; 2001. s. 253-259.

4. Werner CM, Steinmann PA, Gilbart M, Gerber C. całkowita proteza barku z gniazdem. J Bone Joint Surg Am 2005; 87 (7): 1476–86.

5. Boulahia A, Edwards TB, Walch G, Baratta RV. Wczesne wyniki protezy odwróconej konstrukcji w leczeniu zapalenia stawów barku u starszych pacjentów z dużym zerwaniem stożka rotatorów. Orthopedics 2002; 25 (2): 129-33.

6. Rittmeister M, Kerschbaumer F.Odwrócona całkowita alloplastyka stawu barkowego metodą Grammonta u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów i nieodwracalnymi zmianami stożka rotatorów. J Shoulder Elbow Surg 2001; 10 (1): 17-22.

7. Sirveaux F, Favard L, Oudet D, Huquet D, Walch G, Mole D. Grammont, całkowity odwrócony endoprotezoplastyka stawu barkowego w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu ramiennego z masywnym zerwaniem mankietu. Wyniki wieloośrodkowego badania 80 ramion. J Bone Joint Surg Br 2004; 86 (3): 388-95.

8. Hatzidakis AM, Norris TR, Boileau P. Odwrócona alloplastyka barku; Wskazanie, technika i wyniki. Techniki chirurgii barku i łokcia 2005; 6 (3): 135-154.