Charon, w mitologii greckiej, syn Erebusa i Nyx (noc), którego obowiązkiem było przewieźć przez rzeki Styks i Acheron te dusze zmarłych, które otrzymały obrzędy pochówku. W zamian otrzymał monetę, która została umieszczona w pysku zwłok. W sztuce, gdzie po raz pierwszy został przedstawiony w wazonie na poddaszu z około 500 roku p.n.e., Charon był przedstawiany jako ponury i makabryczny starzec. Charon pojawia się w komedii Arystofanesa Żaby (406 pne); Wergiliusz przedstawił go w Eneidzie, księdze VI (I wiek pne); i jest częstą postacią w dialogach Luciana (II wiek n.e.). W mitologii etruskiej był znany jako Charun i pojawił się jako demon śmierci, uzbrojony w młot. W końcu został uznany za obraz śmierci i świata poniżej. Jako taki przeżył w Charos, czyli Charontas, anioła śmierci we współczesnym greckim folklorze.
© Photos.com/Thinkstock
