27 kwietnia 1863 r. Generał dywizji Joseph Hooker rozpoczął ruch zwrotny mający na celu wytrącenie z linii Armii Północnej Wirginii Roberta E. Lee w Fredericksburgu. Manewr zakończył się sukcesem i do 30 kwietnia elementy Armii Potomaku Hookera dotarły do skrzyżowania Chancellorsville, dziewięć mil za Lee. Przewyższając liczebnie Lee dwa do jednego, Hooker stał gotowy do zadania śmiertelnego ciosu Po otrzymaniu informacji o marszu Hookera, Lee zostawił siły obronne w Fredericksburgu i pomaszerował na zachód. Walki wybuchły 1 maja, kiedy Federals ostatecznie wycofali się z powrotem do Chancellorsville. Teraz z inicjatywą Lee ponownie podzieli swoją armię i wyśle generała porucznika Thomasa J. „Stonewall” Jacksona w marszu, by uderzył w prawą flankę Hookera. Następnego wieczoru ludzie Jacksona zaatakowali generała dywizji Olivera O . XI Korpus Howarda i zawalił się na linii Union, ale Jackson został ranny w przyjacielskim ogniu i zmarł osiem dni później. Lee wznowił swój atak na początku 3 maja i wyparł Hookera z Chancellorsville. U szczytu zwycięstwa Lee został zmuszony do podzieli swoją armię po raz trzeci, aby stawić czoła VI Korpusowi generała dywizji Johna Sedgwicka, który przedarł się pod Fredericksburgiem. Konfederaci zatrzymali natarcie Sedgwicka w kościele Salem. Utrzymany na dwóch frontach, Hooker zdecydował się wycofać i porzucić kampanię w nocy 5 maja. Bitwa, uważana za największe zwycięstwo Lee, zainspirowała go do rozpoczęcia drugiej inwazji na północy.