W pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku w kilku stanach istniał ruch na rzecz reformy więzień, tworzenia szkół publicznych i zakładania państwowych szpitali dla osób chorych psychicznie . W 1837 r. Legislatura stanu Georgia odpowiedziała na wezwanie gubernatora Wilsona Lumpkina, przekazując ustawę wzywającą do utworzenia „Stanowego Azylu dla Szaleńców, Idioty i Epilepsji”. Zlokalizowany w Milledgeville, ówczesnej stolicy stanu, ośrodek został otwarty w 1842 roku.
Pod kierownictwem dr Thomasa A. Greena (1845–1879) opieka nad pacjentami opierała się na zasadzie „instytucji jako rodziny”. Ten model szpitali miał przypominać dalszą rodzinę. Zieloni jadali codziennie z personelem i pacjentami, a także zlikwidowali ograniczenia łańcuchowe i linowe.
Populacja szpitali wzrosła do prawie 12 000 w latach sześćdziesiątych. W ciągu następnej dekady populacja zaczęła się zmniejszać ze względu na nacisk na deinstytucjonalizację, dołączenie innych publicznych szpitali psychiatrycznych (regionalnych) w całym stanie, dostępność leków psychotropowych, wzrost społecznych programów zdrowia psychicznego i przeniesienie wielu osób do warunki życia w społeczności. W latach 2004-2005 szpital obsłużył ponad 9 000 konsumentów (licząc duplikaty) – z prawie każdego hrabstwa Gruzji.
W 2010 roku Georgia Department of Behavioral Health and Developmental Disabilities ogłosił, że szpital zostanie zamknięty, ale nie było; zamiast tego stał się państwowym ośrodkiem leczenia i zatrzymania dla skierowań i zobowiązań wymiaru sprawiedliwości.
-
Symboliczne przedstawienie ponad 25 000 pacjentów pochowanych w nieoznakowanych grobach na terenie szpitala