Ephraim Hawley House zbudowany c. 1683
Dom w stylu wiejskim Cape Cod powstał w hrabstwach z drewna w Anglii i został sprowadzony do Ameryki przez purytańskich stolarzy. Surowy klimat Nowej Anglii wystawił na próbę pomysłowość pionierów, a obniżając dom i zmieniając jego plan na bardziej kwadratowy, przetransportowali angielski Hall i salon zwany teraz chatą Cape Cod. Styl przetrwał i pojawił się jako 1- do 1⁄2-piętrowy dom z drewnianymi okiennicami i okładziną drewnianą lub gontem. Używając lokalnych materiałów – cedr do pokrycia dachów i oblicówki, dąb i sosna do obramowań i podłóg – osadnicy budowali domy lokalnie dostosowane do Nowej Anglii „s ekstremalny klimat zimowy. Temperatury w styczniu i lutym mogą spaść do -20 ° C, a opady śniegu często sięgają kilku stóp. Aby walczyć z chłodem, zbudowali masywne centralne kominy i niskie pomieszczenia, aby oszczędzać ciepło. Charakterystyczny dla domów w Nowej Anglii stromy dach minimalizował obciążenie śniegiem. W końcu koloniści zainstalowali okiennice w oknach, aby powstrzymać silne wiatry.
Wielebny Timothy Dwight IV (1752–1817), prezydent Uniwersytetu Yale w latach 1795–1817, ukuł termin „Cape Cod House” po wizyta na Przylądku w 1800 r. Jego obserwacje zostały pośmiertnie opublikowane w Podróże w Nowej Anglii i Nowym Jorku (1821–22). Styl został spopularyzowany szerzej w nieco bardziej wyszukanym wariancie Colonial Revival spopularyzowanym w latach 30. – 50.
Dom Hoyt-Barnum zbudowany ok. 1699
Peleryny kolonialne i federalne (XVII – początek XIX wieku) Edytuj
Tradycyjny dom wiejski w stylu Cape Cod w Brockton Heights w stanie Massachusetts
Harlow Old Fort House, przykład rzadszego przylądka z dachem Gambrela
Peleryny z epoki kolonialnej były najbardziej rozpowszechnione w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych i Atlantyku w Kanadzie . Były wykonane z drewna i pokryte szeroką deską lub gontem, często niemalowane, które z czasem zwietrzały szare. Większość domów była mała, zwykle o powierzchni 1000–2 000 stóp kwadratowych. Często w ścianach szczytowych wykonywano okna o różnych rozmiarach, przy czym najczęściej występowały okna z dziewięcioma i sześcioma szybami.
Styl ma symetryczny wygląd z drzwiami wejściowymi na środku domu i dużym centralnym komin, który często może pomieścić kominki ustawione tyłem do siebie. Główna sypialnia znajdowała się na pierwszym piętrze, z często niedokończonym poddaszem na drugim. Typowy wczesny dom nie miał lukarn i niewiele lub nie miał żadnych zewnętrznych ozdób.