Bitwa o Okinawę (1 kwietnia 1945-22 czerwca 1945) była ostatnią dużą bitwą II wojny światowej i jedną z najbardziej krwawych. W niedzielę wielkanocną 1 kwietnia 1945 r. Piąta Flota Marynarki Wojennej i ponad 180 000 żołnierzy armii amerykańskiej i korpusu piechoty morskiej zstąpiło na wyspę Okinawa na Pacyfiku, by ostatecznie ruszyć w kierunku Japonii. Inwazja była częścią Operacji Iceberg, złożonego planu inwazji i okupacji Wysp Ryukyu, w tym Okinawy. Chociaż doprowadziło to do zwycięstwa aliantów, bojownicy kamikadze, deszczowa pogoda i zacięte walki na lądzie, morzu i powietrzu doprowadziły do dużej liczby ofiar śmiertelnych po obu stronach.
Wyspa Okinawa
Przez gdy na Okinawie wylądowały wojska amerykańskie, wojna na froncie europejskim dobiegała końca. Wojska alianckie i radzieckie wyzwoliły większość okupowanej przez nazistów Europy i były zaledwie kilka tygodni od wymuszenia bezwarunkowej kapitulacji Niemiec.
Jednak na Pacyfiku siły amerykańskie nadal mozolnie podbijały Japońskie Wyspy Macierzyste, jedna po drugiej . Po zniszczeniu japońskich żołnierzy w brutalnej bitwie o Iwo Jimę, skierowali się na odizolowaną wyspę Okinawa, ostatni przystanek przed dotarciem do Japonii.
Okinawa miała 466 mil kwadratowych gęstego listowia, wzgórz i drzew. Idealna lokalizacja dla ostatniego stanowiska japońskiego naczelnego dowództwa w celu ochrony ich ojczyzny. Wiedzieli, że jeśli Okinawa upadnie, tak samo jak Japonia. Amerykanie wiedzieli, że zabezpieczenie baz lotniczych na Okinawie ma kluczowe znaczenie dla przeprowadzenia udanej inwazji japońskiej.
Lądowanie na Beachheads
O świcie 1 kwietnia morale żołnierzy amerykańskich jako Piątej Floty było niskie. przeprowadził największe bombardowanie w historii, aby wesprzeć lądowanie żołnierzy w celu złagodzenia japońskiej obrony.
Żołnierze i żołnierze armii spodziewali się, że lądowanie na plaży będzie masakrą gorszą niż D-Day. Ale ofensywny atak Piątej Floty był prawie bezcelowy i żołnierze desantowi mogli dosłownie dopłynąć do brzegu – co zaskakujące, nie było tam oczekiwanej masy oczekujących żołnierzy japońskich.
W D-Day amerykańskie wojska walczyły ciężko o każdy centymetr przyczółka – ale żołnierze lądujący na plażach Okinawy ruszyli w głąb lądu z niewielkim oporem. Fala za falą żołnierzy, czołgów, amunicji i zapasów schodziła na brzeg prawie bez wysiłku w ciągu kilku godzin. Żołnierze szybko zabezpieczyli lotniska Kadena i Yontan.
The Enemy Waits
32. armia Japonii, licząca około 130 000 ludzi, dowodzona przez generała broni Mitsuru Ushijimy, broniła Okinawy. Siły zbrojne obejmowały również nieznaną liczbę poborowych cywilów i nieuzbrojonych strażników wewnętrznych znanych jako Boeitai.
Podczas przemieszczania się w głąb lądu żołnierze amerykańscy zastanawiali się, kiedy i gdzie ostatecznie napotkają opór wroga. Nie wiedzieli, że japońska armia cesarska miała ich dokładnie tam, gdzie chcieli.
Japońscy żołnierze zostali poinstruowani, aby nie strzelać do amerykańskich sił desantowych, ale zamiast tego obserwowali i czekali na nie, głównie w Shuri , nierówny obszar południowej Okinawy, gdzie generał Ushijima ustawił trójkąt pozycji obronnych znany jako Linia Obrony Shuri.
Pancernik Yamato
Amerykańskie wojska, które skierowały się na północ w kierunku Półwyspu Motobu wytrzymał intensywny opór i ponad 1000 ofiar, ale stosunkowo szybko wygrał decydującą bitwę. Inaczej było na linii Shuri, gdzie musieli pokonać serię silnie bronionych wzgórz obciążonych mocno okopanymi żołnierzami japońskimi.
7 kwietnia potężny japoński pancernik Yamato został wysłany do niespodziewanego ataku na Piąta Flota, a następnie unicestwić żołnierzy amerykańskich przygwożdżonych w pobliżu Linii Shuri. Ale alianckie okręty podwodne zauważyły Yamato i zaalarmowały flotę, która następnie przypuściła paraliżujący atak lotniczy. Statek został zbombardowany i zatonął wraz z większością jego załogi.
Po tym, jak Amerykanie oczyścili serię posterunków otaczających linię Shuri, stoczyli wiele zaciętych bitew, w tym starcia na Kakazu Ridge, Sugar Loaf Hill i Horseshoe Ridge i Half Moon Hill. Ulewne deszcze sprawiły, że wzgórza i drogi stały się wodnistymi cmentarzami nie pogrzebanych ciał.
Ofiary były ogromne po obu stronach, zanim Amerykanie zajęli zamek Shuri pod koniec maja. Pokonani, ale nie pobici, Japończycy wycofali się na południowe wybrzeże Okinawy, gdzie stoczyli ostatni bój.
Kamikaze Warfare
Samobójczy pilot kamikadze był najbardziej bezwzględną bronią Japonii. 4 kwietnia Japończycy uwolnili tych dobrze wyszkolonych pilotów z Piątej Floty. Niektórzy zanurzali swoje samoloty w statkach z prędkością 500 mil na godzinę, powodując katastrofalne szkody.
Amerykańscy żeglarze desperacko próbowali zestrzelić samoloty kamikadze, ale często siadali przeciwko pilotom wroga, nie mając nic do stracenia.Podczas bitwy o Okinawę Piąta Flota poniosła:
- 36 zatopionych statków
- 368 uszkodzonych statków
- 4900 ludzi zabitych lub utoniętych
- 4800 rannych ludzi
- 763 zaginionych samolotów
Przełęcz pił do metalu
Skarpa Maeda, znana również jako Przełęcz Piły, znajdowała się na szczycie Pionowy klif o długości 400 stóp. Amerykański atak na grzbiet rozpoczął się 26 kwietnia. Była to brutalna bitwa dla obu stron.
Aby bronić skarpy, wojska japońskie skuliły się w sieci jaskiń i ziemianek. Byli zdeterminowani, aby utrzymać grzbiet i zdziesiątkować kilka amerykańskich plutonów, aż pozostało tylko kilku ludzi.
Wiele walk toczyło się wręcz i było szczególnie bezwzględnych. Amerykanie w końcu zajęli Przełęcz Hacksaw 6 maja.
Wszyscy Amerykanie, którzy walczyli w bitwie o Okinawę, byli bohaterscy, ale jeden żołnierz na skarpie się wyróżniał – kapral Desmond T. Doss. Był sanitariuszem wojskowym i adwentystą dnia siódmego, który odmówił podniesienia broni do wroga.
Mimo to pozostał na skarpie po tym, jak jego dowódcy zarządzili odwrót. Otoczony przez żołnierzy wroga, sam ruszył do walki i uratował 75 rannych towarzyszy. Jego bohaterska historia została ożywiona na dużym ekranie w 2016 roku w filmie Hacksaw Ridge i zdobył Medal of Honor za swoją odwagę.
Suicide or Surrender
Większość japońskich żołnierzy i Obywatele Okinawy wierzyli, że Amerykanie nie brali jeńców i zostaliby zabici na miejscu, gdyby zostali schwytani. W rezultacie wielu odebrało sobie życie.
Aby zachęcić do kapitulacji, generał Buckner zainicjował wojnę propagandową i upuścił miliony ulotek, w których napisano, że wojna jest dla Japonii prawie przegrana.
Informacje 7000 japońskich żołnierzy poddało się, ale wielu wybrało śmierć przez samobójstwo. Niektórzy skoczyli z wysokich wzgórz, inni wysadzili się w powietrze granatami.
W obliczu faktu, że dalsze walki są daremne, generał Ushijima i jego szef sztabu, generał Cho, faktycznie popełnili rytualne samobójstwo 22 czerwca. zakończenie bitwy o Okinawę.
Bitwa o ofiarę śmierci na Okinawie
Obie strony poniosły ogromne straty w bitwie o Okinawę. Amerykanie ponieśli ponad 49 000 ofiar, w tym 12520 zabitych. Generał Buckner zginął w akcji 18 czerwca, na kilka dni przed zakończeniem bitwy.
Japońskie straty były jeszcze większe – życie straciło około 110 000 japońskich żołnierzy. Szacuje się, że zginęło również od 40 000 do 150 000 obywateli Okinawy.
Kto wygrał bitwę o Okinawę?
Zwycięstwo w bitwie o Okinawę spowodowało, że siły alianckie znalazły się w zasięgu uderzenia od Japonii. Chcąc jednak doprowadzić wojnę do szybkiego końca i wiedząc, że ponad 2 miliony japońskich żołnierzy czeka na zmęczonych walką amerykańskich żołnierzy, Harry S. Truman zdecydował się zrzucić bombę atomową na Hiroszimę 6 sierpnia.
Japonia nie poddał się natychmiast, więc Truman nakazał zbombardowanie Nagasaki 9 sierpnia. Wreszcie Japonia miała dość. 14 sierpnia 1945 roku cesarz Hirohito ogłosił kapitulację Japonii, oznaczającą koniec II wojny światowej.
Źródła
Piekielne preludium na Okinawie. U.S. Naval Institute.
Okinawa: Ostatnia wielka bitwa II wojny światowej. Marine Corps Gazette.
Centrum Historii Wojskowej, Armia Stanów Zjednoczonych.
Operacja Iceberg: Atak na Okinawę – Ostatnia bitwa II wojny światowej (część 1) kwiecień-czerwiec 1945 r. Historia wojny.
Decyzja rzucić bombę. USHistory.org.
Prawdziwy żołnierz „Hacksaw Ridge” uratował 75 dusz, nie mając przy sobie broni. NPR.