Big Ten Conference, dawniej Western Intercollegiate Conference, jedna z najstarszych konferencji sportowych w Stanach Zjednoczonych, utworzona w 1896 roku przez uniwersytety w Chicago, Illinois, Michigan, Uniwersytety Minnesota, Wisconsin, Purdue i Northwestern. University of Iowa i Indiana University zostały dodane w 1899 r., A Ohio w 1912 r. Chicago zakończyło swój program piłkarski w 1939 r. I oficjalnie wycofało się z konferencji w 1946 r. Konferencja nie obejmowała ponownie 10 drużyn, aż do dodania stanu Michigan w 1949 r. Pensylwania State University dołączył do Wielkiej Dziesiątki w 1990 r., A University of Nebraska został 12. członkiem konferencji w 2011 r. Konferencja rozszerzyła się na 14 szkół w 2014 r. Poprzez dodanie University of Maryland and Rutgers, State University of New Jersey.
Big Ten tradycyjnie jest jedną z najsilniejszych konferencji piłkarskich w kraju. Opierała się nadmiernej komercjalizacji futbolu uniwersyteckiego, pozwalając co roku tylko jednemu członkowi drużyny rywalizować w grze w miskę, co obowiązywało aż do 1975 roku. W latach 1947-2001 Wielka Dziesiątka wysyłała reprezentacyjną drużynę, zwykle jej mistrza konferencyjnego, do Rose Miska, najstarsza z posezonowych imprez zaproszeniowych. Ten ekskluzywny układ skończył się, gdy Rose Bowl, który stał się częścią Bowl Championship Series w 1998 roku, był gospodarzem pierwszego meczu o mistrzostwo kraju w styczniu 2002 roku. Począwszy od sezonu 2011, Wielka Dziesiątka połączyła się w dwie dywizje piłkarskie, Liderzy i Legendy, z zwycięzca każdej gry o mistrzostwo. Wraz z rozszerzeniem konferencji w 2014 r. Podziały zostały ponownie uporządkowane i przemianowane na Wschód i Zachód. Wschód obejmuje stan Indiana, Maryland, Michigan, Michigan, Ohio, Penn State i Rutgers, a zachód obejmuje Illinois, Iowa, Minnesota, Nebraska, Northwestern, Purdue i Wisconsin.